☦ Η Εκκλησία είναι άνω-κάτω! Και τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει. Ο Θεός να βάλει το χέρι του!

Αυτά διαβάζουμε σήμερα μέσα στις αντεγκλήσεις των εκκλησιαστικών προσώπων, αλλά να το λέει αυτό κάποιος πριν τριάντα και χρόνια, φυσικά φαινόταν  παράδοξο. Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ έβλεπε αυτά που βιώνουμε σήμερα  στην επικαιρότητα. Ο ίδιος ως παιδαγωγός μας δίνει το στίγμα των επερχόμενων αλλά και την θεραπεία ώστε να διαφύγουμε τα χειρότερα.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Ο Θεός να βάλει το χέρι του!  « Η Εκκλησία, η πολιτεία, όλα τα έθνη είναι άνω-κάτω! Καί τι εξέλιξη θα έχουμε κανείς δεν το ξέρει.  Ο Θεός να βάλει το χέρι του!  Πρέπει οι καλόγεροι να κάνουν πολύ προσευχή. Και επείγουσες δουλειές αν έχουν να τις σταματήσουν όλες και να στραφούν στην προσευχή.

☦ ΤΡΕΙΣ ΦΤΩΧΟΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟΙ

Ζούσαν μαζί κάποτε σ’ ένα φτωχό μέρος τρεις καλόγεροι. Για να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια τους, δούλευαν σαν θεριστές την εποχή του θερισμού. Μια χρονιά λοιπόν ανέλαβαν να θερίσουν εξήντα χωράφια. Ένας όμως απ’ τους τρεις από την πρώτη κιόλας ημέρα αρρώστησε και γύρισε στο κελλί του. Λέει τότε ο ένας από τους εναπομείναντες στον άλλον:

-Βλέπεις, αδελφέ, ο αδελφός μας αρρώστησε. Ας στριμωχτούμε λοιπόν λίγο περισσότερο οι δυο μας και πιστεύω πως με τις ευχές του θα προλάβουμε να θερίσουμε και το δικό του μερίδιο.

☦ Σκέψεις για το πρόσωπο της Παναγίας

 «Η προσδοκία των εθνών» (Π).

Το πρόσωπο της Θεοτόκου υπήρξε για αιώνες η προσδοκία των εθνών. Καθώς γνωρίζει κανείς την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα των διαφόρων λαών, βλέπει ολοένα και περισσότερο τη βαθειά νοσταλγία της χριστιανικής ανθρωπότητος για την έλευσι του Σωτήρος, για την οποία πρωτεύοντα ρόλο θα έπαιζε η Θεοτόκος. Η ανθρωπότης περιμένει τον Χριστό μαζί με την μητέρα Του. Τα δάκρυα που έχυναν όλες οι μητέρες των ανθρώπων ήταν ικεσία στην μεγάλη μητέρα. Η κάθε μητέρα, κρατώντας στην αγκαλιά της το βρέφος της ήταν μια προεικόνισις της Παναγίας Βρεφοκρατούσας. Η Παρθένος Μαρία μετά τον Ευαγγελισμό θα πη: «από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί»! Στην πραγματικότητα όμως την Θεομήτορα την περίμεναν και τη νοσταλγούσαν όλες οι γενεές και πριν απ’ την εμφάνισί της. Εκτός από τον Κύριο Ιησού, κανένα άλλον δεν περίμενε τόσο η ανθρωπότης όσο το πρόσωπο της Πανάγνου. Σ’ αυτήν αναφέρονται προφητικά οι στίχοι του Άσματος: «είδοσαν αυτήν θυγατέρες και μακαριούσιν αυτήν βασίλισσαι και αινέσουσιν αυτήν» (στ' 9).

☦ Εκείνο το βράδυ ούτε τα άστρα βγήκαν στον ουρανό

Κάποτε πολύ παλιά σε ένα μοναστήρι στο Όρος, πριν ακόμα η ανθρωπότητα μάθει τι είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, ήταν μία μικρή αδελφότητα νέων κατά βάσει μοναχών με τον Γέροντα τους, ο οποίος ήταν και αυτός σχετικά νέος.

Μέσα σε αυτήν την αδελφότητα υπήρχε όμως και ένας μεγάλος σε ηλικία παππούλης.

☦ Όσιος Βαρσανούφιος: Δεν κοινωνάμε επειδή είμαστε άξιοι…

Ερώτηση: Κάποιος φιλόχριστος ερώτησε τον ίδιο γέροντα, εάν πρέπει να πολυεξετάζει τα σχετικά με τα θεία μυστήρια• και εάν ο αμαρτωλός, όταν προσέρχεται σ’ αυτά, κατακρίνεται ως ανάξιος.

Απόκριση: Όταν προσέρχεσαι στα Άγια, πρόσεχε δεχόμενος το σώμα και το αίμα του Χρίστου, και πίστευε αδίστακτα ότι είναι αλήθεια.

☦ Από το Συναξάρι – Η Σύλληψις της Αγίας Άννας

Σύμφωνα με το προαιώνιο σχέδιο του Θεού, ο οποίος επιθυμούσε να ετοιμάσει ένα πάναγνο κατοικητήριο για να κατασκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους, δεν επετράπη στον Ιωακείμ και την Άννα να αποκτήσουν απογόνους. Και οι δύο είχαν φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και είχαν μείνει στείροι – συμβολίζοντας την ανθρώπινη φύση, στρεβλωμένη και αποξηραμένη από το βάρος της αμαρτίας και του θανάτου -, δεν έπαυσαν ωστόσο να παρακαλούν τον Θεό να τους λυτρώσει από το όνειδος της ατεκνίας. Όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στον Ιωακείμ που είχε αποσυρθεί σε ένα βουνό και στην Άννα που θρηνούσε την δυστυχία της στον κήπο τους, για να τους αναγγείλει ότι επρόκειτο σύντομα να εκπληρωθούν στο πρόσωπό τους οι πάλαι προφητείες και ότι θα γεννούσαν τέκνο που προοριζόταν να καταστεί η αυθεντική Κιβωτός της καινής Διαθήκης, η θεία Κλίμαξ, η άφλεκτος Βάτος, το αλατόμητον Όρος, ο ζωντανός Ναός όπου θα κατοικούσε ο Λόγος του Θεού <1>.

☦ «Γυρίζει πίσω το ποτάμι…. Γυρίζει όταν το θελήσει ο Θεός».

Η επόμενη μαρτυρία δημοσιεύθηκε σε άρθρο της δημοσιογράφου Ελένης Κυπραίου, παραμονή της Αλώσεως, 28 Μαΐου του 1990.

Ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει μια συνταρακτική αποκάλυψη:

“Πριν μερικά χρόνια λοιπόν, λιγότερα από δεκαετία, υπηρετούσαν, απ’ τη μια κι’ από την άλλη πλευρά του Έβρου, στα σύνορα, που διαιρούν τη Θράκη μας στα δύο, αντίστοιχα, Έλλην και Τούρκος στρατηγός. Οι δύο άνδρες είχαν συνδεθεί με στενή μεταξύ τους φιλία. Πολύ περισσότερο που ο Τούρκος στρατηγός, είχε σύζυγο Ελληνίδα.   Όταν έφθασε ο καιρός να μετατεθούν για άλλη υπηρεσία, προσκάλεσε ο Τούρκος τον Έλληνα συνάδελφό του.

☦ Για να υψωθείς χρειάζεται να ταπεινωθείς.

Στον πνευματικό σου αγώνα μεγάλη σημασία έχει να κρύβεις τον αγώνα σου. Αλλά νομίζω δεν αρκεί αυτό.

Να προσπαθείς να ταπεινώνεσαι, ειδικά τότε που ο κόσμος αρχίζει να σε επαινεί και να σε σέβεται. Γιατί συνήθως κρύβουμε τον αγώνα μας με τέτοιο τρόπο που να φανερώνεται "ταπεινά" στους άλλους.

Γι' αυτό να εφευρίσκεις τρόπους να χαλάς της εικόνα σου. Όχι για να σκανδαλίσεις, αλλά για να απομακρυνθείς από τον κίνδυνο της έπαρσης.

Στην εποχή που όλοι προσπαθούν να κτίσουν όνομα, εσύ να προσπαθείς να το γκρεμίσεις για χάρη του Χριστού.

Είναι επίπονο να γίνεις έσχατος κατ'επιλογή.

☦ Άγιος Πορφύριος: “Ο Χριστός είναι η αγάπη μας, ο έρωτάς μας.”

Ο Χριστός είναι η χαρά, το φως το αληθινό, η ευτυχία. Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Η σχέση με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν.

Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά.

Η χαρά είναι ο ίδιος ο Χριστός. Είναι μία χαρά, που σε κάνει άλλο άνθρωπο. Είναι μία πνευματική τρέλα, αλλά εν Χριστώ. Σε μεθάει σαν το κρασί το ανόθευτο, αυτό το κρασί το πνευματικό. Όπως λέγει ο Δαβίδ: «Ελίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον» (Ψαλ. 22, 5). Ο πνευματικός οίνος είναι άκρατος, ανόθευτος, πολύ δυνατός κι όταν τον πίνεις, σε μεθάει. Αυτή η θεία μέθη είναι δώρο του Θεού, που δίδεται στους «καθαρούς τη καρδία» (Πρβλ. Ματθ. 5, 8).

☦Οι δαίμονες σε φοβούνται γι' αυτό και σε πολεμούνε.

Σε μισούν και σε ταλαιπωρούν επειδή προσπαθείς στο καλό και θεάρεστο.

Ο Θεός τους επιτρέπει τόσο όσο για να μας δοκιμάζουν ώστε να ασκηθούμε περισσότερο και να φανερωθεί η αρετή μας.

Εκείνους μόνο δεν πολεμούνε· εκείνους που έχουν ήδη νικήσει και τους έχουνε κάνει δικούς τους.

Γι' αυτό μην ζηλεύεις εκείνους που δεν έχουνε κανένα πειρασμό.

Να χαίρεσαι που ο Θεός επιτρέπει στην ζωή σου τον πειρασμό.

☦ Η χαρά του Θεού

«Η χαρά του Θεού δεν γεννιέται σε οποιαδήποτε ψυχή, αλλά εάν κάποιος έκλαψε πολύ για την αμαρτία του.»    

(Άγιος Βασίλειος ο Μέγας)

pemptousia

☦ Γέροντας Θαδδαίος: Εμείς δημιουργούμε γύρω μας αρμονία ή δυσαρμονία!

Αν το ανθρώπινο γένος συνερχόταν, ταπεινωνόταν, η ασυνήθιστα μεγάλη ενέργεια θα πλημμύριζε το ανθρώπινο γένος.

Οι άνθρωποι είναι πολύ φορτωμένοι από υλικής πλευράς, αυτή η πλευρά σκεπάζει πολύ κι εκείνο που είναι καλό σ’ αυτούς, αφού ο Θεός είναι ζωή και ενέργεια που προσφέρεται σε κάθε πράγμα, είναι πανταχού παρών.

Η ζωή είναι παντού, το ανθρώπινο γένος είναι παντού συνδεδεμένο, μεταξύ του συνδεδεμένο με την ενέργεια, αλλά οι άνθρωποι αυτό δεν μπορούν να το παρατηρήσουν και να το καταλάβουν, δεν μπορούμε καθόλου να αντιληφθούμε ότι η ζωή μας είναι στους πλησίον μας.

☦ Ένας χρόνος χωρίς τον αετό του ησυχασμού στις ΗΠΑ και σε ολόκληρο τον κόσμο

Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από την εκδημία του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας. Ο Γέροντας Εφραίμ, προηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους, ήταν ο τελευταίος εν ζωή υποτακτικός του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού και Κτίτωρ της Ιεράς Μονής Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, θεμελιωτής και αναβιωτής πολυάριθμων κοινοβίων στο Άγιο Όρος, στην Ελλάδα, τις Η.Π.Α. και αλλού. Είναι ο σύγχρονος αναγεννητής του Αγιορείτικου Μοναχισμού στην Αμερική, με την αγιασμένη βιωτή του να φέγγει ως υπόδειγμα αρετής και αγιότητας, στήριγμα και παρηγοριά αναρίθμητων ψυχών σε ολόκληρον το κόσμο.