“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019

ΚΡΑΥΓΗ του Πούτιν ακούγεται από την Βουλγαρία μέχρι τα ΣΤΕΝΑ και το ΑΙΓΑΙΟ. Τρέχουν όλα.

Όλη η περιοχή μας βοά πολεμικές συγκρούσεις. Ασκούνται φοβερές πιέσεις. Ο αγωγός Turkish stream τον οποίο  διαφήμισαν τόσο πολύ βρίσκεται στην κυριολεξία  στον αέρα. Η  ολοκλήρωση της υλοποίησης του  θεωρείται αδύνατη , κάτι που εξοργίζει μαζί με άλλες παραμέτρους  τον Ρώσο και τον κατεβάζει μια ώρα αρχύτερα στα ΣΤΕΝΑ. Εκεί παίζεται το μεγάλο παιχνίδι. Όλες οι γεωπολιτικές εξελίξεις διαμηνύουν μεγάλη σύγκρουση πέριξ  του ορίου των Συμπληγάδων που διαχωρίζουν την Μαύρη θάλασσα από  τα Στενά του Βοσπόρου.  Αυτή όμως η σύγκρουση θα προετοιμαστεί με τα Ελληνοτουρκικά που θα προηγηθούν.
Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Μπορεί η προσοχή μας να εστιάστηκε στην Συμφωνία τουρκίας –Λιβύης, αλλά τρέχουν γεγονότα φοβερά στο παρασκήνιο και στήνουν ένα συγκρουσιακό υπόβαθρο στην ευρύτερη περιοχή μας.

Λόγοι Οσίου Γέροντος Παϊσίου - "Η ταπείνωση διαλύει τον διάβολο"

Η ταπείνωση έχει μεγάλη δύναμη και διαλύει τον διάβολο. Όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος. Και όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν πειρασμοί. Μία φορά ένας ασκητής ζόρισε ένα ταγκαλάκι να πη το «Αγιος ο Θεός…»
Είπε το ταγκαλάκι «Αγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος», «ελέησον ημάς» δεν έλεγε. Πές: «ελέησον ημάς»! Τίποτε! Αν το έλεγε, θα γινόταν Αγγελος.
Όλα τα λέει το ταγκαλάκι, το «ελέησον μέ» δεν το λέει, γιατί χρειάζεται ταπείνωση. Το «ελέησον μέ» έχει ταπείνωση, και δέχεται η ψυχή το μεγάλο έλεος του Θεού που ζητάει. Ό,τι και να κάνουμε, ταπείνωση-αγάπη-αρχοντιά χρειάζεται. Τα πράγματα είναι απλά. Εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Όσο μπορούμε, να κάνουμε ό,τι είναι δύσκολο στον διάβολο και εύκολο στον άνθρωπο.

Ορθόδοξα Άσματα στα τουρκικά – Türkçe Ortodoks ilahiler

Θ.Π.: Γι αυτούς τους τούρκους που σε λίγο καιρό θα τους φέρει η χάρις του Αγίου Πνεύματος να βαπτισθούν.

''Zω δε ουκέτι εγώ''... Η αγάπη κατά τον Άγιο Πορφύριο

Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο Θαυματουργός

Ο Νικόλαος, πρέσβυς ων εν γη μέγας,
Και γης αποστὰς εις το πρεσβεύειν ζέει.
Έκτῃ Νικόλεώ γε φάνη βιότοιο τελευτή.
Βιογραφία
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 – 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα.

Όσιος Νεκτάριος ο Καρεώτης (†1500)

“Η Σκήτη των Καρεών, αγάλλου εν θείω Πνεύματι, ανθήσασα και αυτή, τον κλεινόν Νεκτάριον, νέκταρ το γλυκύτατον, αρετής απάσης, και Οσίων τον εφάμιλλον.”
Γεννήθηκε στο Μοναστήρι (Βιτώλια) των σημερινών Σκοπίων. Ο πατέρας του, με τη συμφωνία της συζύγου του, αναχώρησε μαζί με τους δύο υιούς του, για την πλησιόχωρη μονή των Αγίων Αναργύρων Καστοριάς και όλοι μαζί αφοσιώθηκαν στους ασκητικούς αγώνες.
Ο Νεκτάριος όμως, ο κατά κόσμον Νικόλαος, ποθώντας την ανώτερη ζωή, ήλθε στο Άγιον Όρος και υποτάχθηκε στους οσίους Γέροντες Φιλόθεο και Διονύσιο, στο Κελλί των Αγίων Αρχαγγέλων, του Ιάγαρη επονομαζόμενο, στις Καρυές. Με μεγάλη αγάπη τήρησε μέχρι τέλους τις μοναχικές υποσχέσεις του.