Μετά τους πρώτους
πειρασμούς, ο Άγιος προσεύχεται με πιό πολλή πίστη. Οι πρώτες νίκες κατά του
διαβόλου του δίνουν θάρρος και δύναμι. Η νηστεία και η σκληραγωγία γινότανε πιό
αυστηρή.
Εκτός από το ελάχιστο ψωμί, που έτρωγε κάθε δύο, τρείς ή και τέσσερις μέρες, ούτε λάδι , ούτε κρασί, ούτε καμιά άλλη τροφή έβαζε στο στόμα του. Κοιμότανε πάνω σε μιά παλιά ψάθα ή και εντελώς κάτω στο χώμα.
Είναι κοινή διαπίστωση, μα και λυπηρά δυστυχώς, στις ημέρες μας αντιστραφήκανε οι όροι. Οι όροι της λογικής, της τάξεως και της ευπρέπειας. Τα κάτω, τα μικρά, τα ανάξια λόγου τα βάλαμε στα επάνω σκαλοπάτια της κλίμακος των αξιών και τα μεγάλα στα χαμηλά. Σεβόμαστε, αναγνωρίζουμε και ηρωποιούμε τους μικρούς, τους ανάξιους, αντί τους μεγάλους και τους άξιους. Τους μεγάλους ευεργέτες της ανθρωπότητας, τους κορυφαίους της επιστήμης, των τεχνών και των γραμμάτων, τους ήρωες της πίστεως και της πατρίδας τους περιφρονούμε, δεν τους αναγνωρίζουμε.
Ο Άγιος Αντώνιος έλεγε: «Παρακάλεσα τον Θεό ζητώντας να μου δείξει με ποια βοήθεια είναι προικισμένος ο Μοναχός για την καλογερική χάρη και μου έδειξε μεγάλη πύρινη λαμπάδα και πλήθος οπλισμένων Αγγέλων, οι οποίοι κυκλώνουν τον Μοναχό που προθυμοποιείται να σωθεί. Και ακούστηκε φωνή από το Άγιο Πνεύμα η οποία έλεγε στους Αγγέλους: «Σε όλη του τη ζωή να μην απομακρυνθείτε από αυτόν».
Οὗτος ὁ Μακάριος καὶ
Πανθαύμαστος Ἀββᾶς καὶ Πατὴρ ἡμῶν Ἀντώνιος ὁ μέγας, εἰς καιρὸν ὁποῦ εὑρίσκετο
εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἀσκήτευεν, ἐφάνη πρὸς αὐτὸν Ἄγγελος Κυρίου εἰς σχῆμα
Καλογήρου, καὶ ὡς τὸν εἶδεν ὁ Ὅσιος, ἔκαμε πρὸς αὐτὸν μετάνοιαν.
Ὁ δὲ Ἄγγελος εἶπε πρὸς αὐτόν· «Εὐλόγησον Πάτερ Ἅγιε.»
Αγρυπνίες με τον π. Γεράσιμο Φωκά, της ζωής μας ορόσημο
Σαν απόψε, 17 προς
18 Ιανουαρίου στον Άγιο Ανδρέα το 1997 περιμέναμε τον π. Γεράσιμο για αγρυπνία.
Ήρθε λίγο καθυστερημένα, αλλά προς μεγάλη μας χαρά μαζί με τον άλλο μεγάλο μας
Γέροντα, τον π. Ιερόθεο Σουρβάνο. Μας είπε ότι έρχεται κατευθείαν από το
αεροδρόμιο και στο πρόσωπό του διακρίνονταν ίχνη από πόνο και βάσανα ανθρώπων
που συνεχώς νοιαζόταν.
”Μη μου φέρετε απόψε χαρτάκια υπέρ υγείας για κάποιους που πάσχουν από κρυολόγημα. Μόνο για όσους είναι σοβαρά άρρωστοι, για καρκινοπαθείς, θα κάνουμε δέηση”.
Ὅταν ὁ Μέγας Ἀντώνιος ἠσκήτευεν εἰς τὴν ἔρημον, νά καὶ ἔρχεται ὁ Δαίμων τὰ μεσάνυκτα, καὶ τοῦ ἐκτύπησε τὴν πόρτα διὰ νὰ τοῦ ἀνοίξῃ. Ἐσηκώθη λοιπὸν ὁ
Μέγας Ἀντώνιος, καὶ ἀφοῦ ἄνοιξε τὴν πόρτα του, βλέπει ἔξαφνα ἄνθρωπον ἀλλόκοτον
καὶ ἔστεκεν ἔξω.
Λέγει του ὁ Ἅγιος·
«Ποῖος εἶσαι ὁποῦ μοῦ κτυπᾶς τὰ μεσάνυκτα τὴν πόρταν, καὶ τί θέλεις;»
Λέγει του ὁ μιαρὸς Δαίμων· «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Δαίμων.»
Το μοναστήρι του
Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα, κτίσθηκε με σημεία που έδειξε ο Θεός και ο Άγιος
Αντώνιος .
Όταν ήρθε ο Γέροντας Εφραίμ από το Άγιο Όρος στην περιοχή της Αριζόνα και έψαχνε μέρος που θα έκτιζε μοναστήρι, ενώ προσπαθούσε να πάει αλλού, έχασε το δρόμο του και ήρθε εδώ. Έμεινε κατενθουσιασμένος και πήγε να δει αν μπορούσε να αγοράσει ένα οικόπεδο.
Τότε, οι πιστοί δε θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους, άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων. Ιδίως σε αυτή την εποχή, ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας...
Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, o θαυματουργός
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Ευτυχώς βρέθηκε ο
Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης να μαζέψει τα άγια αίματα των Νεομαρτύρων του 21
στα συναξάρια του και να μας πει "με τούτα ποτίζεστε μέχρι σήμερα"
Με όλα τα νεοποχίτικα βεγγαλικά των εορτασμών για τα 200 χρόνια της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ μας προσπαθούν να μας κάνουν να αποστραφούμε (σιχαθούμε) τα ιερά και τα όσια, κάνοντας τα άνοστα κυρίως στις νέες γενιές που "πλάθονται" για να συμβιώσουν με το έκτρωμα του πολιτισμού της ισοπέδωσης όλων των πανανθρώπινων αξιών.
Γράφει ο Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Θαύματα γίνονται πολλά, αλλά τέτοιο Έκτακτο ΠΑΝΑΓΙΟ-Σημείο
διαρκείας δεν έγινε ποτέ και σε καμία ιστορική περίοδο.
Και που έγινε και πότε ;
Στην «φυλακισμένη» Αθήνα, στην «φυλακισμένη» Ελλάδα, στον «φυλακισμένο
κόσμο» που θέλουν έτσι να τον σώσουν από την πανδημία και να τον εμβολιάσουν.
Η μάνα από την ιδία φύση της βλέπει το κακό πριν τα παιδιά της και για να τα πείσει, ότι κινδυνεύουν δεν διστάζει να κλαίει μπροστά τους.
Παλιότερα
στενοχωριόμουν όταν άνθρωποι που αγαπούσα πολύ και σεβόμουν την άποψη τους δε
με επαινούσαν, δεν αναγνώριζαν την προσφορά μου. Ένιωθα πολύ αδικημένος και
πικραμένος!
Προσπάθησα πολύ για να καταφέρω να μην παραπονιέμαι όταν με αδικούν. Σκεφτόμουν πως ο Χριστός είναι δίκαιος και Αυτός θα με ανταμείψει όταν έρθει η ώρα. Στην προσπάθεια μου όμως αυτή, εξετάζοντας τα πράγματα καλύτερα, συνειδητοποίησα ότι δε με αδικούσαν οι άλλοι. Απλά δεν ήμουν κάποιος τόσο σπουδαίος όσο πίστευα ούτε έκανα κάτι τόσο αξιέπαινο. Έτσι, συμφιλιώθηκα με τον εαυτό μου και ειρήνευσα! Κοιτούσα μόνο τα λάθη μου και τις παραλείψεις μου και πόσες φορές έχω αδικήσει το Χριστό και τους αδερφούς μου εγώ με τη συμπεριφορά μου! Πέρασε αρκετός καιρός που ήμουν ελεύθερος από την επιδοκιμασία των άλλων!
Πέρασε κάποτε από το
λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα να είχε φτάσει. Ο Θεός
όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό, του φανέρωσε μια νύχτα στ’ όνειρο
του πως καλύτερος του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ’ ένα παράμερο
δρόμο της Αλεξανδρείας.
Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλι. ‘Ηθελε
να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να δεί τις αρετές του.
Όταν με έκαμαν μοναχό, ο πειρασμός έφυγε.
Ο Γέροντας Πορφύριος φανέρωσε την ταπείνωσή του, με την υπακοή του στο θέλημα του Θεού από μικρό παιδάκι. Βόσκοντας τα ζώα έξω από το χωριό του και διαβάζοντας συλλαβιστά το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, αγάπησε τους αγίους και πάνω απ' όλους το Χριστό. Και έδειξε την αγάπη του, όπως ορίζει ο Χριστός: "Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε ".
Σε κανέναν Άγιο της
Εκκλησίας μας δεν έκανε τόσες και τέτοιες άγριες επιθέσεις πειρασμών ο διάβολος,
όσες στον Μέγα Αντώνιο. Μεταχειρίστηκε ο δόλιος όλα τα μέσα για να τον
γκρεμίσει, άλλα δεν μπόρεσε. Πάμπλουτος αλλά Αγράμματος Το 251 μ.Χ. γεννήθηκε
στην Αίγυπτο ένα μεγάλο και φωτεινό αστέρι της χριστιανοσύνης: Ο Μέγας Αντώνιος.
Ιδιαίτερη πατρίδα του ήτανε ένα μικρό χωριό, Κόμα ονομαζόμενο, που βρισκότανε ανατολικά της όχθης του ποταμού Νείλου, στην Νότιο Μέμφιδα. Οι γονείς του ήτανε πλούσιοι και ευσεβείς χριστιανοί. Μπορούσανε να δώσουμε μεγάλη μόρφωση στον μικρό τους Αντώνιο και να τον αναδείξουν μεγάλο επιστήμονα, αλλά τους φόβιζε η συναναστροφή στο σχολείο με τα παιδιά των ειδωλολατρών. Δεν θέλανε να χάση την πίστη του το παιδί τους, από την πλάνη της ειδωλολατρίας.