☦ Ένας γιατρός θυμάται....

Ήταν από τις πιο συγκλονιστικές εξομολογήσεις που άκουσα στη διάρκεια της ιατρικής μου προσφοράς. Παρ' όλο που πέρασαν από τότε αρκετά χρόνια, θαρρώ πως ακόμη ακούω τη φωνή της κυρίας Σοφίας Κ. να μου διηγείται το πώς σώθηκε από τον αφανισμό το πέμπτο (5ο) της παιδί:

«Είχα τέσσερα παιδιά, γιατρέ, και τα οικονομικά μας ήσαν άθλια. Η πίστη μου στο Θεό δεν έφτασε, για να με κάνει να κλείσω τ' αυτιά μου στις υποδείξεις προθύμων "συμβούλων" και αποφάσισα να πάω στο γυναικολόγο μου για τα "περαιτέρω".

☦ *Η δύναμη και η ενέργεια της νοεράς προσευχής μέσα από τα μάτια νεοφώτιστων Ορθοδόξων χριστιανών από το Κολουέζι του Κονγκό! Όταν υπάρχει δυνατή πίστη γίνονται και τα ανάλογα θαύματα.

~ Ὁ κατηχητής τῆς Σαντόας Γεώργιος, μοῦ διηγήθηκε τό παρακάτω προσωπικό θαῦμα. Ἰδού πῶς τό διηγεῖται:

«Τόν Μάϊο τοῦ 2006 ἐλάβαμε πρόσκλησι στίς ἐνορίες μας νά ἔλθουμε στό Κολουέζι γιά τό μηνιαῖο σεμινάριο τῶν Κατηχητῶν ὅλης τῆς ἐπαρχίας Κατάγκα.

Ὅταν ἔφθασα στό Κολουέζι μοῦ ἐμφανίσθηκε μία περίεργη ἀρρώστεια, ἡ ὁποία ἀπό τότε πού γεννήθηκα δέν μοῦ ἔχει συμβεῖ ποτέ. Πρίσθηκαν τά πόδια μου, τά χέρια μου καί τά μάτια μου.

☦ Κάποτε του είχε στείλει κάποιος από την Αμερική μια επιταγή. Την ώρα όμως πού την έπαιρνε ο Γέροντας από το Ταχυδρομείο, τον είδε ένας κοσμικός και νικήθηκε από τον πειρασμό της φιλαργυρίας.

Πήγε λοιπόν την νύχτα στο Κελλί του Γέροντα, για να τον ληστέψη, με τον λογισμό ότι θα εύρισκε και άλλα χρήματα, χωρίς να ξέρη ότι και εκείνα πού είχε πάρει ο Γέροντας τα είχε δώσει την ίδια ώρα στον κυρ – Θόδωρο, για να πάρη ψωμιά για τους φτωχούς.

Αφού τον βασάνισε αρκετά τον Γέροντα – τον έσφιγγε με ένα σχοινί στον λαιμό του – διεπίστωσε ότι πράγματι δεν είχε χρήματα και ξεκίνησε να φυγή. Ό Παπα – Τυχών του είπε:

– Θεός συγχωρέσοι, παιδί μου.

☦ Είπε γέρων. Σήμερα κοιτάζουμε να αγιάσουμε με λίγο κόπο.

Είπε πάλι. Όσο περισσότερο κοπιάζεις, τόσο περισσότερη χάριν και χαρά απολαμβάνεις.

Kαι συνέχισε. Μπορούσε να πληρώσει την καρδιά μας ο Θεός με τόση μακαριότητα και αγάπη και θείον έρωτα, ώστε να πέσουμε κάτω, μην αντέχοντας αυτήν. Αλλά τότε θα εγκαταλείψουμε τα μοναστήρια και θα κλεινόμασταν στα σπήλαια. Οι κοσμικοί θα εγκατέλειπαν τις υποθέσεις τους και τις φροντίδες τις οικογένειας και τα παιδία τους. Για αυτό ο Θεός που είναι αγάπη, δεν μας πληροί με τέτοια αγάπη και θεία μακαριότητα.

eorthodoxia

☦ "ΑΝ ΝΗΣΤΕΥΕΤΕ κανονικὰ μὴν ὑπερηφανεύεσθε.....

"ΑΝ ΝΗΣΤΕΥΕΤΕ κανονικὰ μὴν ὑπερηφανεύεσθε, διαφορετικὰ καλύτερα νὰ τρῶτε κρέας. Γιατὶ περισσότερο συμφέρει τὸν ἄνθρωπο νὰ τρώει κρέας παρὰ νὰ εἶναι ὑπερήφανος καὶ ἀλλαζόνας"

Ἀββᾶς Ἰσίδωρος ὁ πρεσβύτερος

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

eorthodoxia

☦ "Όταν η ευχή μπήκε για πρώτη φορά στην καρδιά μου.."

Μία από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες του Αγιορείτικου Μοναχισμού κατά τον εικοστό αιώνα, ο μακαριστός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Διονυσιάτης (1908-2001) – συνασκητής του Γέροντα Ιωσήφ του ησυχαστή – μας περιγράφει στιγμές, κατά τις οποίες τον επισκέφθηκε η Χάρις του Θεού, μέσω της νοεράς προσευχής!…

-Γέροντα, ἠμπορεῖτε νά μᾶς πῆτε λίγα λόγια γιά τήν προσευχή;

☦ «Κτύπα, Χριστέ μου, με το κονταράκι της ευσπλαχνίας Σου».

Ο γέροντας Πέτρος ο Αγιορείτης καταγότον από τη Λήμνο, ζούσε στο σπήλαιο του οσίου Πέτρου του Αθωνίτου, του οποίου το όνομα έφερε και τον θαυμαστό βίο προσπαθούσε, κατά το δυνατόν, να μιμηθή. Διακρινόταν για την άσκητικότητα, την απλότητα και την ευλάβεια του. Σπάνια έβγαινε από το κελλί του, μάζευε τσάϊ του βουνού, έφτιαχνε κομποσχοίνια, πήγαινε στα μοναστήρια, τα έδινε και λάβαινε τρόφιμα.

☦ Η χαραμάδα του Παραδείσου…

Μεσημέρι. Ρουτίνα. Μια απλή καθημερινή. Τα σπουδαία συμβαίνουν αλλού, όχι εδώ.

Σ’ ενα συνηθισμενο σπιτι, μιας συνηθισμενης οικογενειας, σε μια συνηθισμενη ζωη. Τιποτα το ιδιαιτερο. Τιποτα το αξιοπροσεκτο. Ησυχο το σπιτι, η μητερα κατακοπη με τις δουλειες, με το βλεμμα ανησυχο, με την προσμονη μιας αναπαυσης, να ειναι μακρια απο την δικαιωση της. Νεα στο σωμα, γρια σχεδον στην ψυχη.

Το παιδι, με το προσωπο του αγγελου, μπροστα στα εικονισματα, με το κανδηλι να αντιφεγγιζει στα ματια του, εκανε προσευχη, για το φαγητο. Φαγητο ομως δεν υπηρχε.

☦ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΚΑ

Ὁ Ἰσραὴλ ὑπῆρξε λαὸς ἀπειθὴς καὶ σκληροτράχηλος. Ἡ σχέση του μὲ τὸν Θεὸ ἦταν διαρκῶς μεταβαλλόμενη. Παρὰ τὰ θαυμαστὰ σημεῖα ποὺ συνόδευσαν τὴν ἀπελευθέρωσή του ἀπ’ τὴ δουλεία τῆς Αἰγύπτου, ἡ ἐμπιστοσύνη του πρὸς τὸν Θεὸ δὲν ἦταν καθόλου δεδομένη. Μὲ τὸ πρῶτο ἐμπόδιο ἡ στάση του ἄλλαζε. Πολὺ εὔκολα ἐπαναστατοῦσε καὶ γόγγυζε. Ὁ Θεὸς προσπαθοῦσε μὲ κάθε τρόπο νὰ παιδαγωγεῖ τὸν λαό του. Καὶ ὅταν ὅλα τὰ ἄλλα μέσα ἀποτύγχαναν, κατέφευγε σὲ δραστικὲς ἐνέργειες γιὰ νὰ τὸν συνεφέρει.

☦ Δίχως ΣΤΑΥΡΟ η Ελλάδα θα ήταν κομμάτια.

Αυτό θέλουν,  για αυτό δουλεύουν μέρα – νύχτα κυρίως τα βράδια για να μην αποκαλύπτονται τα έργα τους.

Πίσω από τα βαριά και σιδερωμένα μπλε κουστούμια με γραβάτα ίδιας διεθνιστικής απόχρωσης κρύβονται οι μεγαλύτεροι τεχνίτες της διεθνούς  σατανολατρείας .

Κάπου το πράγμα ξέφυγε στις μέρες γιατί δεν μπορούμε να διακρίνουμε τι είναι Δημοκρατία και τι είναι μαύρη μαγεία;

☦ Τα παιδιά και οι άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο. Εμείς οι άλλοι είμαστε επαναστάτες...

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας.

Μή φροντίζετε μόνο νά διατηρεῖτε τό σῶμα τῶν παιδιῶν σας ἀσφαλές γιατί ἀκόμα καί οἱ ἀλεποῦδες τό ἴδιο κάνουν γιά τά μικρά τους. Ἀλλά βασικά ἐνδιαφερθεῖτε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στή ζωή τῶν παιδιῶν σας. Ἐάν ἐσεῖς ἐνδιαφέρεστε γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος θά φρόντισει γιά ὅλα τά ὑπόλοιπα. Καί ὅ,τι ἐσεῖς συσσωρεύετε μέ πόνο καί κόπο γιά τά παιδιά σας Ἐκεῖνος τούς τά παρέχει ἄνετα καί ταχύτητα. (Ματθ 6: 33).

☦ Στον άλλο κόσμο, ο Τίμιος Σταυρός, θα έχει το ''διακόνημα'' του Ηλίου

Κάθε φορά που κάνουμε το σταυρό μας, ρίχνουμε μια ατομική βόμβα στο εχθρό. Όποιος ντρέπεται να κάνει το σταυρό του μπροστά στους άλλους, δεν ομολογεί το Χριστό και το αμάρτημα τιμωρείται αυστηρά από τον Πνευματικό. Η ζημιά που γίνεται στην ψυχή είναι πολύ μεγάλη!

Πολλοί μάρτυρες, τους δένανε τα χέρια για να μην κάνουν το σταυρό τους και τους δίνανε δηλητήριο να πιούνε. Έκαναν όμως το σταυρό τους με τις κόρες των οφθαλμών τους ή με την γλώσσα τους και δεν πάθαιναν απολύτως τίποτα! Επομένως το σταυρό μας, μπορούμε να τον κάνουμε με πίστη και εσωτερικά μέσα μας, όταν δεν μπορούμε να τον κάνουμε με τα χέρια μας και θα είναι έγκυρος. Για να ενεργήσει βέβαια ο σταυρός πρέπει να τον κάνουμε με πίστη και να έχουμε την ανάλογη ζωή, διαφορετικά δεν ενεργεί.

☦ «Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός»

Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τὸ ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τὸ τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα· δι᾿ οὗ ἐξηφάνισται, ἡ φθορὰ καὶ κατήργηται, καὶ κατεπόθη, τοῦ θανάτου ἡ δύναμις, καὶ ὑψώθημεν, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια. Ὅπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Ὁσίων, ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμὴν σωτηρίας, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

☦ Στιχηρὰ Προσόμοια Εἰς τοὺς Αἴνους της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος - Ἦχος πλ. δ'

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! τὸ ζωηφόρον φυτόν, ὁ Σταυρὸς ὁ πανάγιος, εἰς ὕψος αἰρόμενος, ἐμφανίζεται σήμερον· δοξολογοῦσι πάντα τὰ πέρατα· ἐκδειματοῦνται δαίμονες ἅπαντες, ὢ οἷον δώρημα, τοῖς βροτοῖς κεχάρισται! δι᾿ οὗ Χριστέ, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν, ὡς μόνος εὔσπλαγχνος. (Δίς)