“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ “ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ ΩΣ ΑΛΗΘΩΣ” - Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Η εικόνα "¨Αξιον εστί" έμπροσθεν της οποίας 
έψαλλε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ το "Άξιον εστί".
Σε ένα από τα κελιά της σκήτης του Πρωτάτου που ήταν αφιερωμένο στη Κοίμηση της Θεοτόκου, μόναζε ένας Γέροντας Ιερομόναχος, ο Σεραφείμ, με τον υποτακτικό του. Το απόγευμα του Σαββάτου ο Γέροντας πήγε στην καθιερωμένη αγρυπνία αφήνοντας τον υποτακτικό του στο κελί. Μόλις πέρασε το απόγευμα ένας ξένος μοναχός χτύπησε τη πόρτα του κελιού και αφού του άνοιξε ο υποτακτικός πέρασε τη νύχτα του εκεί. 
Μαζί τέλεσαν την ακολουθία του Όρθρου όταν ο μεν υποτακτικός έψαλε “Την Τιμιωτέρα των Χερουβείμ”, ο δε επισκέπτης μοναχός τον ύμνο : “Άξιον εστίν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον...” και στο τέλος σύναπτε και “Την Τιμιωτέρα των Χερουβείμ”.

Του Παραδείσου τ’ όνειρο

Πίσω από Αγία Τράπεζα ήταν  τα σκαλοπάτια,
που έφταναν ως τον Θρόνο Της και στου Θεού τα μάτια…
Θωρούμε την Βασίλισσα,  Ουράνια Πλατυτέρα
Άδουμε  το Άξιον Εστί για την Ενδοξοτέρα…
Άραγε είν’ αγγελόφωνοι όλοι οι υμνωδοί Της;
Μετανιωμένων  οι φωνές αγγίζουν  το θρονί Της…
Κι έπειτα στον  Αη Νικόδημο, στον Θείο τον  αστέρα
Αυτόν που’ λεγε πως η Κυριακή  μόνο χαράς είν’ μέρα…
Μας ψιθυρίζει μυστικά πολέμου του Αοράτου,
αυτά που τον επλήρωσαν  Δόξης της  ακηράτου …