«Η ΕΝΑΝΘΡΩΠΗΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ»

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

«Ο Πατήρ δε μεταπίπτει στον Υιό, παραμένει πάντα Πατήρ, ο Υιός δε μεταπίπτει στον Πατέρα, παραμένει πάντα Υιός, το Πνεύμα δε μεταπίπτει στον Πατέρα ή τον Υιό, παραμένει πάντα Πνεύμα άγιο. Η ιδιότητα καθενός προσώπου της Αγίας Τριάδας είναι σταθερή και αμετάβλητη. Πώς, άλλωστε, θα παρέμενε ιδιότητα αν εναλλασσόταν συνεχώς περνώντας κάθε φορά σε άλλο πρόσωπο; Γι’ αυτό ο Υιός του Θεού είναι που γίνεται Υιός του ανθρώπου, για να παραμείνει ακριβώς η ιδιότητα αμετακίνητη. Γιατί, όντας Υιός του Θεού, όταν έγινε Υιός του ανθρώπου παίρνοντας σάρκα ανθρώπινη απ’ την αγία Παρθένο, δεν αλλοτριώθηκε από την υιική του ιδιότητα.

Αγιασμένες μέρες - Φώτης Κόντογλου

Τὴν πνευματικὴ χαρὰ καὶ τὴν οὐράνια ἀγαλλίαση ποὺ νοιώθει ὁ χριστιανὸς ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα, δὲν μπορεῖ νὰ τὴ νοιώσει, μὲ κανέναν τρόπο, ὅποιος τὰ γιορτάζει μοναχὰ σὰν μία συγκινητικὴ συνήθεια, ποὺ εἶναι δεμένη περισσότερο μὲ τὶς συνηθισμένες χαρὲς τοῦ κόσμου, μὲ τὸν χειμώνα, μὲ τὰ χιόνια, μὲ τὸ ζεστὸ τζάκι.

Μοναχὰ ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς γιορτάζει τὰ Χριστούγεννα πνευματικά, κι ἀπὸ τὴν ψυχὴ του περνᾶνε ἁγιασμένα αἰσθήματα, καὶ τὴ ζεσταίνουνε μὲ κάποια θέρμη παράδοξη, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ ἕναν ἄλλο κόσμο, τὴ θέρμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, κατὰ τὸν ἀναβαθμὸ ποὺ λέγει: «Ἁγίῳ Πνεύματι πάσα ψυχὴ ζωοῦται, καὶ καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῇ τριαδικῇ μονάδι, ἱεροκρυφίως».

Πῶς ἀπήντησαν οἱ Ἅγιοι Πορφύριος καί Παΐσιος στό δίλημμα: “γάμος ἢ παρθενία”

Ἅγιος Πορφύριος:

Σ' ἕνα φίλο, ποῦ ἀντιμετώπιζε δίλημμα γάμου ἢ παρθενίας, ὁ Γέροντας πρόσφερε πολλὲς προοπτικὲς σωτηρίας καὶ τὸν ἀπάλλαξε ἀπὸ τὸ ἄγχος τοῦ διλήμματος, πρὶν ἀκόμη διαλέξει ὁτιδήποτε, λέγοντάς του:
«Μὴν ταλαιπωρεῖσαι ἄδικα, καταπιέζοντας τὸν ἑαυτό σου ν' ἀποφασίσεις τώρα νὰ διαλέξεις. Ἄφησε τὸν ἑαυτό σου ἐλεύθερο ἀπὸ τὴν ἐπίμονη αὐτὴ σκέψη καὶ δῶσε ὅλη τὴν προσοχή σου, πῶς νὰ ἀγαπήσεις τὸ Χριστό, ποὺ σὲ ἀγαπᾶ. Ὅλα του Χριστοῦ εἶναι, παρελθόν, παρὸν καὶ μέλλον μας, ὅπου φανερώνεται ἡ Πρόνοιά Του, μέχρι τὴν τελευταία λεπτομέρεια τῆς ζωῆς μας.

Για να υψωθείς χρειάζεται να ταπεινωθείς.

Στον πνευματικό σου αγώνα μεγάλη σημασία έχει να κρύβεις τον αγώνα σου. Αλλά νομίζω δεν αρκεί αυτό.

Να προσπαθείς να ταπεινώνεσαι, ειδικά τότε που ο κόσμος αρχίζει να σε επαινεί και να σε σέβεται. Γιατί συνήθως κρύβουμε τον αγώνα μας με τέτοιο τρόπο που να φανερώνεται "ταπεινά" στους άλλους.

Γι' αυτό να εφευρίσκεις τρόπους να χαλάς της εικόνα σου. Όχι για να σκανδαλίσεις, αλλά για να απομακρυνθείς από τον κίνδυνο της έπαρσης.

Στην εποχή που όλοι προσπαθούν να κτίσουν όνομα, εσύ να προσπαθείς να το γκρεμίσεις για χάρη του Χριστού.

Είναι επίπονο να γίνεις έσχατος κατ'επιλογή.

Είναι σωτήριο να επιλέξεις να χάσεις για χάρη του άλλου.

Από εδώ και πέρα Ελληνίδες Έλληνες Καλό Κουράγιο μέχρι να δούμε Άσπρη Μέρα.

Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ έδωσε στον Δίκαιο Γέροντα Εφραίμ τον Αγιορείτη από την Αριζόνα ΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια  παράτασης ζωής για να συνοδοιπορήσει με όλα τα πνευματικά τέκνα του και όλους εμάς εδώ  μαζί στην Ελλάδα εν μέσω των φρικτών χρόνων της μνημονιακής δουλείας και της παγκόσμιας δαιμονικής μπόρας που ξέσπασε. Αυτή η παράταση ζωής- ΔΩΡΟ  που έλαβε ο Άγιος Γέροντας και μέσω αυτού και εμείς οι πιστοί, κατά ΘΕΙΑ συγκυρία συνέπεσε με την έναρξη του εφιάλτη που μεθοδευμένα μας επέβαλλαν σκοτεινές δυνάμεις.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Μπορεί ο  Άγιος Γέροντας να εγκαταβίωνε στην άνυδρο έρημο της Αριζόνας των ΗΠΑ, που η ένθεος πατερική ασκητική  βιωτή του την έκανε δροσοβόλο παράδεισο  , την στιγμή που όλος ο πλανήτης μας έγινε η χειρότερη φονική  έρημος και όχι τόσο από την διαφημιζόμενη κλιματική αλλαγή, αλλά από την διαφημιζόμενη και νομοθετημένη διαστροφή.