“Μεῖνον μεθ᾿ ἡμῶν, ὅτι πρός ἑσπέραν ἤδη ἡ ἡμέρα…”

☦ Ἀπολυτίκιον Ἀναστάσιμον, Ἦχος πλ. α’“Τὸν συνάναρχον Λόγον”

Τρίτη 5 Μαρτίου 2024

☦ ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 - ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ

☦ ΦΟΒΕΡΟ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ, ΤΟΝ ΚΛΗΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΙΩΝΥΜΟ ΟΡΟΣ…

- Τελικά θα τα φορέσουμε “τα μελιτζανιά” ….

Με το ζόρι έβγαιναν οι λέξεις από το στόμα του αδελφού που μας μιλούσε στο τηλέφωνο, σε σημείο που δεν τον είχαμε ξανακούσει ποτέ να μιλάει έτσι, τόσο τρομαγμένος….

-χαθήκαμε, έλεγε, χαθήκαμε όλοι !!!!

Το ίδιο πράγμα έλεγε ξανά και ξανά….

Χρόνια προσκυνητής του Αγίου Όρους, που ήξερε πότε έπρεπε να μιλάει και πότε έπρεπε απλά να σιωπά….

Που ήξερε πότε έπρεπε να δίνει σημασία και πότε να προσπερνά….

Αυτό όμως που είχε δει σε ενύπνιο την προηγούμενη ημέρα, αυτό δεν μπορούσε να το προσπεράσει και να μην του δώσει την ανάλογη σημασία…. Και μάλιστα λίγες ημέρες πριν αρχίσουν να δίνουν τις νέες ηλεκτρονικές ταυτότητες.

☦ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

Η EKKΛHΣIΑ   MΑΣ, αγαπητοί μου, προσεύχεται πάντοτε, προσεύχεται κι αυτή την ώρα. Προσεύχεται εντόνως.  στην αγία Γραφή υπάρχει προτροπή του Kυρίου ημών Iησού Xριστού, που μας συνιστά την έντονο προσευχή· «Aγρυπνείτε», λέει, «εν παντί καιρώ δεόμενοι ίνα καταξιωθείτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι  και σταθείναι έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου» (Λουκ. 21,36). «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε», λέει επίσης ο Kύριος (Mατθ. 26,41). Kαι ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει· «Aδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α΄ Θεσ. 5,17). Προσεύχεται η Eκκλησία μας διαρκώς, ανα πάσαν ώρα. Δεν υπάρχει μόνο το κοσμικό ωρολόγιο, Δεν υπάρχει μόνο το ωράριο εργασίας του κόσμου· υπάρχει και το ωράριο προσευχής στο Θεό, η ώρα του Θεού.

☦ Δεν κουράζεται η Παναγία μας να ακούει τον πόνο μας.

Πόσες και πόσες φορές παρακάλεσα την Παναγία μας για διάφορα προβλήματά μου και με άκουσε. Και ο Γέροντάς μας κλαίοντας Την παρακαλούσε και Την είδε και του είπε:

- Γιατί απελπίζεσαι; Έχε την ελπίδα σου σε Μένα!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης(+ 27 Φεβρουαρίου)

☦ Η Παναγία και οι Αγιορείτες στη Δευτέρα Παρουσία.

(Θ.Π.: H παρακάτω διήγηση του π. Μάρκελλου αποτελεί για μας όλα αυτά τα χρόνια που γράφουμε μια από τις πιο συγκλονιστικές αναρτήσεις και κάθε φορά τέτοια ημέρα που την δημοσιεύουμε αισθανόμαστε πόση ματαιότητα έχει ετούτη η ζωή όταν τόσο συγκλονιστικά πράγματα πρόκειται να συμβούν.

Η Αγιορείτικη παράδοση λέει ότι όταν θα πλησιάζει ο καιρός της ελεύσεως του Δεσπότη Χριστού πρώτα θα αναχωρήσει η  πανσεβάσμια Πορταϊτισσα  από το Όρος και έπειτα θα αναχωρήσουν για τον κόσμο οι Αγιορείτες Πατέρες για να υποταχθούν στους επισκόπους. Η δε τελευταία Θεία λειτουργία σ αυτόν τον κόσμο θα πραγματοποιηθεί στο μικρό εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην κορυφή του Άθωνα από τους τελευταίους αόρατους ερημίτες.

☦ “ΦΕΡΟΜΕΝ ΕΔΩ ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΩΝ, ΔΙΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΝ ΕΔΩ ΕΝ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ”

“Καθώς βλέπεις εις το Κοιμητήριον οι Πατέρες ημών είχον ένα δωμάτιον, όπου ησύχαζεν εις παπά Ματθαίος προσευχόμενος συνεχώς.

Μίαν ημέραν ήκουσεν ο παπά Ματθαίος θόρυβον. Ανοίγει την θύραν του Κοιμητηρίου και βλέπει πολλούς ωραίους νέους, εκ των οποίων άλλοι μεν έφερον οστά και τα ετοποθέτουν εκεί, άλλοι δε λαμβάνοντες οστά ανεχώρουν. Έμεινεν εκστατικός ο παπά Ματθαίος. Τότε εις από τους λαμπρούς νέους είπε προς αυτόν:

☦ Μνημονεύοντας ψυχές σε ένα ταπεινό αγιορείτικο κελάκι…

Πριν από πολλά χρόνια, βρέθηκα στο Άγιον Όρος παρακολουθώντας μια αξέχαστη Θεία Λειτουργία σε ένα ταπεινό κελλάκι, με λειτουργό, ευλαβή Ιερομόναχο, αγιασμένη ψυχή που πλέον αυλίζεται εις τόπους, ένθα των δικαίων τα πνεύματα αναπαύονται…

Νέος παπάς ο γράφων, άγευστος ακόμα της μεταμορφωτικής εμπειρίας του πολιού και σεβασμίου λειτουργού, που κρυμμένος σχεδόν μέσα στο μισοσκόταδο, στέκονταν ευθυτενής παρά το βάρος του χρόνου που αγόγγυστα στους ώμους του κουβαλούσε και τον έβλεπα να μνημονεύει ψυχές... με ένα χαμόγελο να διαγράφεται στα χείλη του που έτρεμαν προφέροντας σχεδόν μυστικά τα ονόματα των ανθρώπων…

☦ Είπε Γερόντισσα: "μην ανησυχείτε, τώρα εκτελείται το σχέδιο του Θεού"

☦ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΣΕ ΑΠΛΟ ΙΕΡΕΑ: «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ…»

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βαρδάκας  

(ΜΑΡΤΙΟΣ του 2014 τότε που γράφτηκε και τότε που έγινε το παρακάτω ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ)

Από το πουθενά με χρέη, από το πουθενά με βάσανα, ενώπιος-ενωπίω με αδιέξοδα που μας έστησε η ¨δήθεν περήφανη δημοκρατία μας¨, αποφάσισα ανήμερα του Ακάθιστου Ύμνου φέτος να μην τον παρακολουθήσω στην γειτονιά μου στον Άγιο Δημήτριο στην Θεσσαλονίκη.