☦ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ η ημέρα που άλλαξε ο κόσμος και άρχισαν όλα να τρέχουν. Ένας ΑΓΙΟΣ των ημερών μας έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα.

Γράφαμε πρωί- πρωί Κυριακής μετά συγκινήσεως

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019 -Εκοιμήθει ο άγιος γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας ξημέρωμα Αναστάσιμης Κυριακής.

Ο ίδιος ήταν αναμμένη αναστάσιμη λαμπάδα που σκορπούσε τις ευλογίες του σε όλες τις γωνιές του πλανήτη μας.

Από σήμερα οι ΗΠΑ φτώχυναν και πλούτισε ολάκερη η ανθρωπότητα.

Από σήμερα ολοκληρώνεται η χορεία των συγχρόνων αγίων πατέρων μας έμπροσθεν του Ουρανίου Θυσιαστηρίου που πρεσβεύουν για την σωτηρία της ανθρωπότητας των καιρών μας από την δαιμονική λαίλαπα που ενέσκηψε.

Οι παραμυθητικοί λόγοι τους επί της γης σήμερα γίνονται προσευχές ενώπιον του Θρόνου του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

☦ «ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!»

Ο Θεός αποκαλύπτεται κυρίως στους γνήσια ταπεινούς. Κρύβεται συνήθως από τους υπερήφανους. Ο Θεός αναπαύεται στην πραότητα και στη ταπείνωση. Η ταπείνωση κοντεύει να καταστεί άγνωστη, αχρείαστη και άχρηστη στον κόσμο μας.

Η έξαρση της έπαρσης σήμερα αποτελεί προσόν, δύναμη, κόσμημα, ισχύ, κύρος. Ο γέροντας Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε: «ο Θεός αποκαλύπτεται στους λεβέντες!». Λείπει δυστυχώς πολύ αυτή η πνευματική λεβεντιά και από ορισμένους χριστιανούς μας.

☦ Η δύναμη πού ἔχει τό λάδι ἀπό τό καντήλι τῆς Θεοτόκου

Οταν ὁ ἅγιος ἤθελε νά κοιμηθεῖ λίγο, ἔστρωνε κοφτερές πέτρες στή γῆ καί πάνω τους ἔριχνε ἕνα σάγισμα.

Ὕστερα ἔψαλλε νεκρώσιμα τροπάρια, σά νά ἑτοίμαζε τόν ἑαυτό του γιά ταφή, κι ἔλεγε τέσσερα ἀποστολικά καί τέσσερα εὐαγγελικά ἀναγνώσματα, ὅλα ἀπ’ ἔξω. Ἔτσι ἔπεφτε νά κοιμηθεῖ, βάζοντας ἕνα λιθάρι γιά προσκεφάλι καί σταυρώνοντας τρεῖς φορές τό στρωσίδι του.

Συχνά τή νύχτα τοῦ ἔκαναν ἐπίθεση οἱ δαίμονες καί δέν τόν ἄφηναν νά κοιμηθεῖ. Ἐκεῖνος τότε, μέ δύναμη θεϊκή, ἅρπαζε τό ραβδί του καί τούς χτυποῦσε ἄγρια, βρίζοντάς τους καί χλευάζοντας τήν ἀδυναμία τους.

☦ Αγία Φιλοθέη του Άρτζες (με άφθαρτο λείψανο) +7 Δεκεμβρίου

Η Αγ. Φιλοθέη του Άρτζες γεννήθηκε στις αρχές του 13ου αιώνα στην πόλη Τίρνοβο-στα νότια του Δούναβη από γονείς απλούς και αγράμματους.Η μητέρα της προερχόνταν από το γένος των Βλάχων.Ήταν γυναικα πολύ πιστή και ελεήμων ΄Εμεινε ορφανή από μάνα από πολύ μικρή. Ο πατέρας της ασχολούνταν με την καλλιέργεια των χωραφιών.Είχε χριστιανική πίστη αλλά ήταν ανενέργητη.Μετά το θάνατο της γυναίκας του παντρεύτηκε μια γυναίκα άσπλαχνη και αλαζονική. Η μικρή Φιλοθέη δεν έλειπε ποτέ από το ναό, ήταν σιωπηλή, αγαπούσε πολύ τους φτωχούς και το Χριστό.Οι νηστείες της και οι καλωσύνες της εξόργιζαν την μητριά της Υπέφερε πολλά από τη μητριά της υπομένοντας καρτερικά τις βρισιές και το ξύλο.Τίποτα όμως δε μπορούσε να την εμποδίσει από τις ελεημοσύνες της.

☦ Μία διδακτική ιστορία που άλλαξε την ζωή ενός μοναχού

Ο π. Μελχισεδέκ πριν πάρει το μεγάλο σχήμα, λεγόταν ηγούμενος Μιχαήλ και όπως όλοι οι ιερείς λειτουργούσε στο μοναστήρι. Ήταν ξυλουργός, ικανός και επιμελής.

Στους ναούς και στα κελιά των αδελφών υπάρχουν μπαούλα, αναλόγια, σκαλιστά προσκυνητάρια. καθίσματα, ντουλάπες και πολλά άλλα χρηστικά έπιπλα βγαλμένα από τα χέρια του. Δούλευε μάλιστα από νωρίς το πρωί μέχρι την νύχτα, προς μεγάλη χαρά τής διοίκησης της μονής.

☦ Γέρων Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης: Θα φροντίσει ο Θεός και οι Άγιοί μας!

Είχαμε πανηγύρι στο Κελλί, δεν ήταν η πανήγυρη των Αγίων Διονυσίου και Μητροφάνους, και είχα το διακόνημα του τραπεζάρη και ετοίμασα την τράπεζα.

Κάποια στιγμή βλέπω, ότι όλα τα ψωμιά τα οποία υπήρχαν ήταν μόνο τρία. Τότε δεν είχα προβλέψει ότι έπρεπε νά ’χουμε περισσότερα ψωμιά. Ήταν δικό μου φταίξιμο, δεν είχα ενημερώσει τον Γέροντα ότι είναι λίγα τα ψωμιά και πώς θα βγάλουμε την πανήγυρη; Τότε μ’ έπιασε κρύος ιδρώτας. Τώρα τί θα κάνουμε;

Ο κόσμος μαζευόταν, τα ψωμιά σε καμμιά περίπτωση δεν θα έφταναν. Πήγα αρκετά τρομαγμένος στον Γέροντα [τον γνωστό Υμνογράφο, π. Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη] και του λέω:

☦Ένας γέροντας είπε:

“Αν ακούσεις ότι κάποιος σε μισεί και σε κακολογεί, στείλε ή δώσε του μια μικρή ευλογία, ό,τι μπορείς, για να έχεις το θάρρος να πεις την ώρα της κρίσεως: “Χάρισε μας, Κύριε, τα χρέη των αμαρτιών μας, όπως και εμείς τα χαρίσαμε στους δικούς μας οφειλέτες”.

askitikon

☦– Γέροντα, στεναχωριέμαι, όταν οι άλλοι δεν έχουν καλή γνώμη για μένα.

– Καλά που μου το είπες! Από σήμερα θα κάνω ευχή οι άλλοι να μην πουν ποτέ καλή γνώμη για σένα, γιατί αυτό σε συμφέρει, καλό μου παιδί.

Οικονομάει ο Θεός να μας αδικήσουν οι άνθρωποι ή να μας πουν καμιά κουβέντα, για να εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή για να αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δεν μπορώ να καταλάβω, πως την θέλετε εσείς την πνευματική ζωή;

☦Οι άνθρωποι που θυσιάζουν τα πάντα πόσο χαριτωμένοι από τον Θεό είναι.

Όταν έρθουμε στην θέση των άλλων και τους καταλάβουμε, τότε συγγενεύουμε με τον Χριστό. Η πνευματική ζωή δεν είναι απόλαυση.

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

askitikon

☦Ποιος είναι ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου;

Ο άνθρωπος, εφόσον ζει, πρέπει πάντοτε να αγωνίζεται. Και ο πρώτος αγώνας είναι να νικήσει τον εαυτό του. Ο πρώτος και ο κυριότερος εχθρός του ανθρώπου δεν είναι ο διάβολος, όχι.

Είναι ο ίδιος ο άνθρωπος εις τον εαυτό του επίβουλος. Και τούτο διότι δεν ακούει τον άλλον, ακούει τι τον λέει ο λογισμός του.

☦ Η δική μας προσφυγιά! Η επιστροφή στο Μελί 61 χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή

Πρόσφυγες επιστρέφουν στα πατρογονικά τους χώματα 61 χρόνια μετά. Ήταν πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής… Το συγκλονιστικό τηλεοπτικό υλικό είναι από τη σελίδα του κ. Χρήστου Κωνσταντινίδη στο facebook. Το μεταφέρουμε με το κείμενο που το συνοδεύει και μας θυμίζει την δική μας προσφυγιά…

“Συγκλονιστικό ντοκουμέντο! Η επιστροφή στο Μελί 61 χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή
Πάνω από 37 χρόνια φυλασσόταν σαν κόρη οφθαλμών στα αρχεία του Προοδευτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος .

Ο λόγος για το βίντεο της επιστροφής των Μελιωτών στα πατρογονικά τους εδάφη, τα οποία άφησαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την υπογραφή της ανταλλαγής πληθυσμών.

☦ «Η Ελλάδα, είναι το Βασίλειον του Χριστού και της Παναγίας. Άμα χαθεί η Εκκλησία, θα χαθεί και η Ελλάδα».

Ο Γερω–Δαμασκηνός ο «Κομποσχοινάς», από την Καλύβη της Αναλήψεως της Κουτλουμουσιανής Σκήτης του Αγίου Παντελεήμονος, ήταν πολύ ακτήμων.

Στο Κελλί του, είχε μόνο τις κουβέρτες που σκεπαζόταν, τα ρούχα του, λίγα τρόφιμα και μαλλί για να πλέκει κομποσχοίνια. Αυτό, ήταν το εργόχειρό του.

Ήταν ασκητής. Έκανε συνεχώς ενάτες. Η μέση του, ήταν πολύ λεπτή. Γύριζε δύο φορές η ζώνη του. Όταν ήταν στο Κουτλουμούσι, προτιμούσε να διαβάζει στην Τράπεζα για να εγκρατεύεται στο φαγητό χωρίς να τον βλέπουν οι υπόλοιποι. Μπροστά στο σπίτι του, είχε μια μουριά.

☦ Η ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Η ΝΙΚΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ - ΓΙΑ ΑΥΤΟ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ σημαίνει ΝΙΚΗ του ΛΑΟΥ

konstantinoupolipothoumeno

☦ Η μνησικακία είναι το δηλητήριο της ψυχής, το σαράκι του νου, ένα καρφί μπηγμένο στην ψυχή” (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος).

Ένα από τα σαράκια που πληγώνουν τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, το οποίο γεννιέται από τον θυμό, είναι η μνησικακία. Είναι το να θυμόμαστε την συμπεριφορά ή τις πράξεις του άλλου με τέτοιον τρόπο ώστε να αισθανόμαστε εχθρότητα. Να τριγυρίζει σ᾽ αυτόν ο λογισμός μας. Να θέλουμε με κάποιον τρόπο να τον τιμωρήσουμε ή να τιμωρηθεί, για να ευχαριστηθούμε. Να αισθανθούμε δικαίωση είτε για την γνώμη μας είτε για τα συναισθήματα μας.

Η μνησικακία μαρτυρεί εχθρότητα. Και δεν έχει να κάνει μόνο με μη οικείους. Μνησικακία υπάρχει και μέσα στο ζευγάρι. Στην σχέση των γονέων με τα παιδιά. Η αποκλήρωση τι άλλο μαρτυρεί παρά την διατήρηση στην σκέψη του γονέα κάποιας αρνητική στάσης του παιδιού έναντί του και την απόφαση του γονέα να ασκήσει την εξουσία του στερώντας από το παιδί περιουσιακά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να το βοηθήσουν, αλλά και καλλιεργώντας ένα πνεύμα αντιδικίας; Η μνησικακία κάνει τον έναν ίσο στην κακή συμπεριφορά με τον άλλο και παγώνει ακόμη περισσότερο τις καρδιές, κάποτε οριστικά.

☦ Άγιος Νικόλαος-Ο πανταχού προφθάνων ιεράρχης

“Εὐφημήσωμεν οἱ ἐν νόσοις τόν ἰατρόν, οἱ ἐν κινδύνοις τόν ῥύστην, οἱ ἁμαρτωλοί τόν προστάτην, οἱ πένητες τόν θησαυρόν, οἱ ἐν θλίψεσι τήν παραμυθίαν, τόν συνοδίτην οἱ ὁδοιπόροι, οἱ ἐν θαλάσσῃ τόν κυβερνήτην, οἱ πάντες τόν πανταχοῦ θερμῶς προφθάνοντα μέγιστον Ἱεράρχην. Ἐγκωμιάζοντες οὕτως εἴπωμεν, Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώσης ἀνάγκης καί σῶσον τήν ποίμνην σου ταῖς ἱκεσίαις σου” (ἀπό τό Δοξαστικό τῶν Αἴνων τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου)

“Ας μιλήσουμε με ωραίους λόγους όσοι βρήκαν στις αρρώστιες τον ιατρό, όσοι στους κινδύνους αυτόν που τους γλιτώνει, οι αμαρτωλοί αυτόν που τους προστατεύει, οι φτωχοί αυτόν που είναι ο θησαυρός τους, όσοι βρίσκονται σε θλίψεις αυτόν που είναι η παρηγοριά τους, όσοι βαδίζουν τον συνοδοιπόρο, όσοι πλέουν στην θάλασσα αυτόν που είναι ο κυβερνήτης του πλοίου τους, όλοι ανεξαιρέτως αυτόν που παντού και πάντοτε τα προφθαίνει όλα, τον πιο σπουδαίο Ιεράρχη! Αφού λοιπόν τον εγκωμιάσουμε, έτσι να πούμε: Πανάγιε Νικόλαε, πρόφτασε και γλίτωσέ μας και από την ανάγκη στην οποία βρισκόμαστε και σώσε το ποίμνιο σου με τις ικεσίες σου”.

☦ Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο Θαυματουργός

Ο Νικόλαος, πρέσβυς ων εν γη μέγας,

Και γης αποστὰς εις το πρεσβεύειν ζέει.

Έκτῃ Νικόλεώ γε φάνη βιότοιο τελευτή.

Βιογραφία

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 – 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα.

Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.