Το ότι κατακρίνουμε τι σημαίνει; Ότι θεωρούμε τον εαυτό μας μη σφάλλοντα σε οποιοδήποτε αμάρτημα. Γι’ αυτό λέει ο Κύριος: «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε… εν ω κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε» (Ματθ. 7:1). Είναι τόσο σοβαρή βέβαια η κατάκριση, παρ’ ότι εμείς την έχουμε για «ψωμοτύρι» και σαν εμπερίστατη αμαρτία. Εμπερίστατη αμαρτία είναι αυτή, που γίνεται σε κάθε περίσταση και κάθε ώρα.
Η ελπίδα τονώνει τις καρδιές και τις αναδεικνύει ισχυρές και
αντρείες για να αντιμετωπίσουν τις συμφορές.
Η ελπίδα στο Θεό, δίνει ζωή σ’ αυτόν που ήδη έχει αποκάμει από την
κούραση και με νέες δυνάμεις αναζωογονεί τα καταπονημένα νεύρα του.
Η ελπίδα στο Θεό απομακρύνει τη μαύρη και φρικτή απελπισία και αποσπά το Θείο Έλεος και τη σωτηρία.
ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο
ΓΕΩΡΓΙΑΝΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ
Διηγείται ο π. Γαβριήλ σχετικά: «Με περικύκλωσαν οι στρατιώτες, όπως τον Χριστό. Φορούσα το μοναχικό μου ένδυμα και τον μεγάλο σταυρό στην καρδιά. Με οδήγησαν στον τρίτο όροφο ενός κτιρίου. Εκεί καθόταν κάποιος κουστουμαρισμένος, στον οποίο με υπέδειξαν ως τον παπά που έκαψε το πορτρέτο του Λένιν.