«η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει»

ἡ Πυλωρὸς τῆς Μονῆς τῶν Ἰβήρων

«Η Υπεραγία Θεοτόκος, με την άκρα καθαρότητα της ζωής, την ολοκληρωτική αφοσίωση στον Θεό και την ανεπιφύλακτη παράδοση και υπακοή Της στο θέλημα Του δέχθηκε μέσα Της το πλήρωμα της Χάριτος Του και ανεδείχθη όχι απλώς Θεοφόρος αλλά Θεοτόκος.

Αυτό την έκανε υψηλότερη πνευματικά και ενδοξότερη, όχι μόνο από τους συνανθρώπους Της αλλά και από τις ίδιες τις Αγγελικές Δυνάμεις. Και από την στιγμή που δοξάστηκε τόσο από το Θεό δεν παύει να πρεσβεύει προς Αυτόν υπέρ της «συγγενούς οικειότητός» Της, του ανθρωπίνους γένους· να προστατεύει και να βοηθά με ποικίλους τρόπους όσους Την επικαλούνται· να μεταδίδει την ανεξάντλητη χάρη του Θεού, που πλημμυρίζει την ύπαρξη Της, σε όσους προσκυνούν τις αναρίθμητες εικόνες Της· διότι η χάρη του Θεού αγιάζει όχι μόνο την ψυχή και το σώμα των Αγίων, αλλά και ότι το υλικό έρχεται σε επαφή μαζί τους, και τις εικόνες που απεικονίζουν τη μορφή τους· και εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί γνωρίζουμε ότι «η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει», όπως διδάσκει ο Μέγας Βασίλειος.

Η Κοίμησις της Θεοτόκου

Γράφει ο π. Γεώργιος Καψάνης

(Προηγούμενος Ἱ. Μ. Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους)

Οἱ ἑορτές τῆς Παναγίας μας, οἱ Θεομητορικές Ἑορτές καί μέσα σ' αὐτές ἡ μεγαλύτερη εἶναι ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἕνα Πάσχα μικρό, ἕνα Πάσχα μές τό καλοκαίρι, μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά ἐκφράσωμε τήν βαθειά μας εὐγνωμοσύνη πρός τήν Μητέρα τοῦ Λυτρωτοῦ μας καί δική μας Μητέρα γιά ὅτι ἔχει κάνει γιά τό ἀνθρώπινο γένος καί γιά τόν κάθε ἕνα ἀπό μᾶς. Διότι, χωρίς τή δική της συνέργεια καί προσφορά εἰς τόν Ἅγιον Τριαδικόν Θεόν δέν θα ἐνσαρκοῦτο ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Περίμενε ὁ Θεός νά βρεθεῖ μία τέτοια ἁγία ψυχή, πανάσπιλη, πάναγνη, ἡ ὁποία θά προσέφερε ὅλη τήν ἐλευθερία της εἰς τόν Θεόν, ὥστε καί ὁ Θεός νά προσφερθῆ ὁλόκληρος σ' Αὐτήν.

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ