☦Από το Θεό οι χαρές από το Θεό και οι θλίψεις

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Στη γη οι θλίψεις είναι περισσότερες από τις χαρές. Και όπως στέλνονται οι δεύτερες από το Θεό, έτσι παραχωρούνται και οι πρώτες απ’ Αυτόν. Για διάφορους λόγους.

Άλλοτε για να συνέλθουμε από την πνευματική νάρκη. Άλλοτε για να κόψουμε κάποιαν αμαρτία. Άλλοτε για να καθαρθούμε με τη μετάνοια. Άλλοτε για να φανερώσουμε την αφοσίωσή μας στον Κύριο. Εμείς, πάντως, σ’ όλες τις περιπτώσεις οφείλουμε να δείχνουμε ανδρεία και υπομονή, τόσο για τη δόξα του Θεού όσο και για τη δική μας πνευματική προκοπή.

☦Διδαχές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γί’ αυτό άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου.

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας καί… παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας.

☦Παναγία, η αληθινή μας Μητέρα. Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης

Μέσα στις ευλογημένες και άγιες παραδόσεις της Εκκλησίας μας είναι και αυτό το ωραίο τυπικό που έχουμε: Να διαβάζουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας κάθε Παρασκευή βράδυ την περίοδο της Μεγάλης και αγίας Τεσσαρακοστής και να μαζευόμαστε όλοι οι Ορθόδοξοι στις εκκλησίες και να λέμε τα «Χαίρε» στην Παναγία μας, τα οποία «Χαίρε» δεν είναι μόνον «ποιητική αδεία», αλλά εκφράζουν κυρίως τη βαθύτερη ευγνωμοσύνη της ψυχής μας προς τη Μητέρα του Θεού και Μητέρα όλων μας, προς την Οποία οφείλουμε τόσα πολλά.

☦Ελένη Γιαμαρέλλου Λοιμωξιολόγος, Καθηγήτρια Παθολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών: «Δεν θα κολλήσει κορωνοϊό όποιος κοινωνήσει. Η Θεία Κοινωνία προφυλάσσει την υγεία. Την Κυριακή θα πάω στην Εκκλησία και θα κοινωνήσω σίγουρα.»

☦Θείον και Άκτιστο Φως λούζει τον πατέρα Σεραπίων. Μια εντυπωσιακή μαρτυρία της ευλογίας που παίρνουν οι Χριστιανοί στον Ναό του Θεού, τόσο επίκαιρο...!!

☦Μαύρες σελίδες της σύγχρονης εκκλησιαστικής ιστορίας

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος

Μέ τά μελανότερα χρώματα ἔχουν ἤδη γραφεῖ οἱ πρόσφατες σελίδες τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, λόγῳ κορωναϊοῦ. Κι αὐτό γιά τούς ἑξῆς λόγους :

1) Καταργήθηκε τό σύστημα τῆς συναλληλίας καί ἡ ἀρχή τῶν διακριτῶν ρόλων μεταξύ Πολιτείας καί Ἐκκλησίας καί υἱοθετήθηκε ἡ παρεκτροπή τοῦ καισαροπαπισμοῦ, ὅπου ἡ Ἐκκλησία ὑπετάγη πλήρως στήν Πολιτεία, τόν Καίσαρα, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὡς ἀρχηγός καί κεφαλή, ὄχι μόνο τῆς Πολιτείας, ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας. Οὐσιαστικά, ἡ Κρατική πλέον Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κατήργησε τήν Αὐτοκεφαλία της, τό Συνοδικό Σύστημα, τόν κλῆρο καί τόν λαό της, ἀφοῦ ἔσπευσε ἀπό τήν πρώτη στιγμή νά ὑποταχθεῖ στά ἀντορθόδοξα κελεύσματα τῶν πολιτικῶν, ἄνευ οὐσιαστικῆς ἀντιλογίας.

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΚΑΛΟΓΕΡΩΝ

Κάποτε ο Γέρων παπα-Δανιήλ (τέλη 19ου αιώνος – αρχές εικοστού), του Ησυχαστηρίου του Οσίου Πέτρου του Αθωνίτου, επρόκειτο να κάνει Θεία Λειτουργία και από βραδύς πήγε στα όρια...του Ησυχαστηρίου του και φώναξε από τον φράκτη κάποιον γείτονα του Μοναχό, που ασκήτευε παρακάτω στον «Άγιο Συμεών τον Θεοδόχο», καλώντας τον να τον βοηθήσει στην Θεία Λειτουργία που θα επιτελούσε την άλλη μέρα πολύ πρωί. Ο Μοναχός ανταποκρίθηκε και του υποσχέθηκε ότι θα πήγαινε πολύ πρωί να τον συνδράμει στην Θεία Λειτουργία.

“Θά εἶναι λίγα τά δύσκολα χρόνια. Μιά μπόρα θά εἶναι...”

Σύγχυση μεγάλη ὑπάρχει. Μύλος γίνεται· εἶναι ζαλισμένοι οἱ ἄνθρωποι. Ὁ κόσμος εἶναι ὅπως οἱ μέλισσες. Ἂν χτυπήσεις τὴν κυψέλη, οἱ μέλισσες βγαίνουν ἔξω καὶ ἀρχίζουν «βούου...» καὶ γυρίζουν γύρω ἀπὸ τὴν κυψέλη ἀναστατωμένες. 
Ὕστερα ἡ κατεύθυνσή τους θὰ ἐξαρτηθεῖ ἀπὸ τὸν ἄνεμο ποὺ θὰ φυσήξει. Ἂν φυσήξει βοριάς, θὰ πᾶνε μέσα. Ἂν φυσήξει νοτιάς, θὰ φύγουν. Ἔτσι καὶ τὸν κόσμο τὸν φυσάει... «Ἐθνικὸς Βοριάς», «Ἐθνικὸς Νοτιάς», καὶ εἶναι ὁ καημένος ζαλισμένος. Ὅμως, ἂν καὶ γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά, μία σιγουριά. Μπορεῖ νὰ ξεράθηκε ἡ ἐλιά, ἀλλὰ θὰ πετάξει νέα βλαστάρια.

Άγιος Ισίδωρος πολιούχος Χίου

Τη δεκάτη Τετάρτη (14η) του αυτού μηνός (Μαΐου) η μνήμη του αγίου Μάρτυρος ΙΣΙΔΩΡΟΥ του εν Χίω.

Ο Άγιος Ισίδωρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια. Ήταν στρατιώτης με το βαθμό του Εφέδρου στο Ρωμαϊκό στρατό, σιτιστής και ένθερμος Χριστιανός.

Επί αυτοκράτορα Δεκίου έφθασε στην Χίο ο ρωμαϊκός στόλος με ναύαρχο το Νουμεριανό. Ο Ισίδωρος και ο Χριστιανός φίλος του Αμένιος εγκαταστάθηκαν σ’ ένα σπίτι στον Κάμπο. Τα βράδια που προσεύχονταν στο Θεό, λάμψεις και φλόγες κατέβαιναν στη σκεπή του σπιτιού τους από τον ουρανό. Τότε πολλοί από τους γείτονές τους εντυπωσιάστηκαν και πείσθηκαν από τον Ισίδωρο και τον Αμένιο ότι αυτό το φως ήταν θεϊκή επιταγή και βαπτίσθηκαν Χριστιανοί. Το γεγονός διαδόθηκε γρήγορα. Μάλιστα ο Εκατόνταρχος Ιούλιος το ανέφερε στο ναύαρχο Νουμέριο.

☦ Ένα συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου σε ασθενή.

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο κ. Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος κρατικός υπάλληλος μπροστά στη Λάρνακα του Οσίου Ρώσου. Φορούσε πιζάμες και ένα ταξί τον περίμενε στην Βορεινή πύλη της Εκκλησίας. Όταν τελείωσε τη μυστική του συνομιλία με τον Όσιο, ξεκίνησε με αργά βήματα, σέρνοντας τις παντόφλες στο δάπεδο και προχωρούσε προς την έξοδο.

☦ Ο ΓΕΡΩΝ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ

Στις 15 Ιουλίου 1990, ημέρα Κυριακή, το πρωί, μόλις ο π. Ιάκωβος (Τσαλίκης) κατέβηκε από το κελλάκι του στο Ναό για την Θεία Λειτουργία, περιέγραφε μέσα στο ιερό με πρόσωπο εκστατικό σε Πατέρες της Μονής του όσα ο Θείος Ιωάννης ο Ρώσος «πνευματικώ τω τρόπω» του είχε πει την νύχτα που πέρασε –«ο Θεός οίδε πως»– εμπρός στην Ιερή Λάρνακα με το αδιαλώβητο σκήνος Του στο Ναό Του στο Προκόπι.

☦ Βάλθηκαν νά μᾶς ξεβαφτίσουν!

Θά φραγκέψουμε, καί δέν θά τό πάρουμε χαμπάρι!

Μέ ἀφορμή τήν ‘’πανδημία’’, οἱ ἐκκλησιές μας σφραγίστηκαν ἑρμητικά γιά δυό ὁλόκληρους μῆνες. Περάσαμε Πάσχα ‘’κεκλεισμένων τῶν θυρῶν’’. Χωρίς Ἐπιτάφιο, χωρίς Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία, χωρίς μετάληψη τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.

Φέτος τό Πάσχα, τόν λίθο τοῦ μνήματος δέν τόν σφράγισαν οἱ Ἰουδαῖοι. Τόν σφράγισαν μέ τά ἴδια τους τά χέρια οἱ ἀρχιερεῖς! Ἔτσι τούς διέταξε ὁ Καίσαρας. Τό Ἄχραντον Σῶμα τοῦ Κυρίου δέν τό φύλαξαν φέτος οἱ στρατιῶτες. Τό φυλάκισαν σέ συνεργασία οἱ σημερινοί ἀπόγονοι τοῦ Ἄννα καί τοῦ Πιλάτου.