- Φέτος το καλοκαίρι τον Ιούνιο μετά την καραντίνα ήρθα από μακριά και σε προσκύνησα στο σπίτι σου όπου και το
μοναδικό μαρτύριο σου. - Η χρυσοποίκιλτη
Λάρνακα με το Άγιο Σκήνωμα σου μυρόβλυζε , το ίδιο και οι εικόνες.
- Το ίδιο και ο μαρμάρινος τάφος σου παραδίπλα στο εκκλησάκι. Εκεί ήταν τόσο έντονη η ευωδία που αγκάλιασα το μάρμαρο και κόλλησα πάνω του για να πάρουν τα ενδύματα μου το μύρο.
Ζηλοῦντα
πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος.
Εἰκοστῇ
μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον.
Ο Άγιος Δημήτριος
γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων
Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306
μ.Χ.
Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
ΔΙΧΩΣ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ,
Καθότι τα μάτια μας βλέπουν αυτό που
γίνεται με δόλιο τρόπο. Μα δεν υπάρχει κανείς, μα κανείς υπεύθυνος να βάλει το
μυαλό του να λειτουργήσει γιατί γίνονται όλα αυτά; Και επειδή δεν υπάρχει, η
ίδια η ΠΑΝΑΓΙΑ θα πιάσει την σκούπα και δη η ΠΑΝΑΓΙΑ η ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑ, όπως έκανε
παλαιότερα.
Η ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΑ δεν φυλάει απλώς τις πόρτες από τους βαρβάρους τούρκους αλλά θέλει και τον εσωτερικό χώρο του σπιτιού της –ΕΛΛΑΔΑ παστρικά καθαρό.
Τέλη δεκαετίας του 1980 και ο Νομάρχης της
Κωνσταντινούπολης ήθελε να έχει λόγο στους προορισμούς των ταξιδιών στο
εξωτερικό του τότε Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου του Α΄.
Ο Πατριάρχης αντιμετώπιζε με πικρία τις επιβαλλόμενες απαξιωτικές επισκέψεις που έπρεπε να κάνει στον νομάρχη για να τον ενημερώνει ως αναφορά τις εξόδους του από το Φανάρι.
«ὡς ἐκλείπει καπνός, ἐκλιπέτωσαν· ὡς τήκεται κηρὸς ἀπὸ προσώπου πυρός, οὕτως ἀπολοῦνται οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ προσώπου τοῦ Θεοῦ»
Αυτό το θαύμα μου το ανέφερε κάποιος Μοναχός από το Άγιο
Όρος.
Ήταν ένας πατέρας που μεγάλωνε ένα ανάπηρο παιδί, μόνος
του.
Το παιδί ήταν κατάκοιτο στο κρεβάτι. Κάποια στιγμή έφτασε σε τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο. Τότε εμφανίστηκε κάποιος άνθρωπος στην ζωή του, που άρχισε να τον βοηθά χρηματικά προς χάριν του παιδιού.
Άλλους θα τους προσπεράσουμε αμέσως, άλλους θα τους ξεχάσουμε μετά από λίγο, με μερικούς όμως θα συνδεθούμε για μια ζωή. Θα γίνουν για εμάς σημείο αναφοράς.
Είναι εκείνοι, οι λίγοι, που θα μπούνε στην καρδιά μας και
δεν θα βγουν ποτέ.
Ακόμα και όταν υπάρξει ρήξη μεταξύ μας και φαινομενικά θα δείχνουμε ότι ήρθε το τέλος κι όμως βαθιά μας είμαστε καταδικασμένοι να τους αγαπούμε.
Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους, στους Αγίους, όπου κι αν βρίσκεσαι, και να τους λές ό,τι θέλεις «Χριστέ μου, να λές, Παναγία μου, την διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!». Έτσι απλά και ταπεινά να τους μιλάς συνέχεια για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λές την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Όσιος Παΐσιος ο
Αγιορείτης.
☦ Ἁγία Μάρτυς Σεβαστιανή ξίφει τελειοῦται
Σεβαστιανῇ τῇ τομῇ βλύζει γάλα,
Οὐχ αἷμα καί σάρξ ὥσπερ οὖσα πρός ξῖφος.
