Ελλάδα υποδέχεσαι την ΤΙΜΙΑ ΖΩΝΗ της Παναγίας πάλι. Μπορείς να γίνεις και εσύ ΤΙΜΙΑ πάλι;

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Στον κατωτέρω γενόμενο διάλογο που έγινε τον Αύγουστο του 1989 ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός  παρουσία του Γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη μας συμβούλεψε:

Τα θηρία θα προσπαθήσουν να μας δια- βάλλουν για να ξαναμαλώσουμε μεταξύ μας.

Προστάτης του Στρατιωτικού Σώματος των Διαβιβάσεων ο Όσιος Παΐσιος

Πρώτη και δεύτερη συνεδρία της Δ.Ι.Σ. για το μήνα Νοέμβριο (2/11/2017).

Συνήλθε χθες και σήμερα η Διαρκής Ιερά Συνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 161ης Συνοδικής Περιόδου, για τον μήνα Νοέμβριο, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Κατά τη χθεσινή και σημερινή Συνεδρία:

Η Δ.Ι.Σ. ενέκρινε την πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής επί της Κοινωνικής Προνοίας και Ευποιίας περί εκδόσεως Συνοδικού Εγκυκλίου Σημειώματος «περί υποβολής Απολογισμού των Δαπανών διά την Φιλανθρωπικήν Διακονίαν κατά το έτος 2017 υπό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος». 

Τούρκος αγάς: “Με σάπισε στο ξύλο… ένας νεαρός καβαλάρης” !

Λένε ότι ένας αγάς στο Μαργαρίτι θέλησε να κάμει την Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου τζαμί. Το Μαργαρίτι τότε ήταν τουρκοχώρι. Κάλεσε λοιπόν τον παπά, του εξήγησε τον «ιερό σκοπό» του και του είπε αυστηρά:

-Πριν κλείσει μήνας, να μου έχεις παραδώσει την Εκκλησιά!

Τον έπιασε παράπονο τον παπά. Να παραδώσει την Εκκλησία του Χριστού, να γίνει τόπος λατρείας του αντίχριστου; Μα και τί μπορούσε να κάμει; Τελειώνοντας ο μήνας, ο αγάς θα την έπαιρνε με το “έτσι θέλω”! Ένα μήνα ο παπάς λειτουργούσε καθημερινά.

Αγάπη & Υπακοή «Η Πρόνοια Του Θεού» Γέροντας Δανιήλ Κατουνακιώτης

Η Εορτή της Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου

Ναοῦ τὰ ἐγκαίνια, Μάρτυς καὶ θέσιν,

Τῶν λειψάνων σου νῦν γεραίρει ἡ κτίσις.

Εορτάζει στις 3 Νοεμβρίου

Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρα και Τροπαιοφόρου και Ανάμνηση εγκαινίων του Ναού του στη Λύδδα της Ιόππης

Βιογραφία

Μετά την κατάπαυση των διωγμών και την επικράτηση του χριστιανισμού σ' όλο το Ρωμαϊκό κράτος, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι χριστιανοί ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό στη Λύδδα της Ιόππης, όπου μετακόμισαν το ιερό λείψανο του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, για να το προσκυνούν πλέον άφοβα.

Από την Νύκτα των ΙΜΙΩΝ στην Νύκτα των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ και των S- 400 απέναντι.

ΦΩΤΟ από police-voice.blogspot

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Αν ο σουλτάνος μάθαινε ότι για τους S-400 πήρανε μίζα υπάλληλοι του  (πλην της αυλής) θα τους είχε κρεμάσει ανάποδα στο άψε –σβήσε.

Εδώ όμως έχουμε « δημοκρατία πολλών ταχυτήτων».  Και τι δημοκρατία ; που σέβεται τους υπαλλήλους της και τους δίνει τις προοπτικές για κρυφό χρηματισμό;

Άγιοι Ακίνδυνος, Αφθόνιος, Πηγάσιος, Ελπιδηφόρος και Ανεμπόδιστος (2 Νοεμβρίου)

Ήταν όλοι αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ του Β'. Το 330 μ.Χ., επειδή, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και μαστιγώθηκαν σκληρά. Έπειτα, τους έριξαν στις φλόγες μιας μεγάλης φωτιάς. Αλλά οι θερμές δεήσεις τους προς το Θεό προκάλεσαν φοβερή θύελλα με βροχή, που έσβησε τη φωτιά. Αυτό προκάλεσε φόβο στους Πέρσες , και τον ίδιο το Σαπώρ, με αποτέλεσμα να αναβάλει, το θάνατο των γενναίων χριστιανών. Αλλά μετά μερικές μέρες, τους έφερε και πάλι στο κριτήριο. Αφού είδε ότι δεν μπορούσε να αλλάξει το χριστιανικό τους φρόνημα, αποκεφάλισε πρώτο τον Αφθόνιο. Έπειτα, απευθυνόμενος στον Ελπιδηφόρο, του είπε να φανεί λογικός, σαν εγγράμματος που ήταν και μπορούσε να διακρίνει το ψέμα από την αλήθεια.

Τα πάντα ρει και ουδέν μένει…ακόμη και στο προσφυγικό. Η Ελλάδα δίχως πρόσφυγες;

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Σε μια Ευρώπη που σε λίγο μπορεί να μην δύναται να ταίσει τα παιδιά της, ποιος πρόσφυγας θα μείνει και δεν θα σκεφτεί να γυρίσει πίσω στην γη του  που καλλιεργούσε και έβγαζε  τουλάχιστον μια χούφτα ρύζι;

Σε μια Ευρώπη που μπορεί σε λίγο να γίνει πεδίο εφαρμογής – καταστροφής των τελειότερων πολεμικών όπλων των ημερών μας ποιος σώφρων πρόσφυγας θα αφήσει τα παιδιά του;

Δάκρυα σταλάζει ο Άθως. Άγιον Όρος 2017/Μέρος Γ’

Τον Γαβριήλ τον ασκητή τίποτα δεν βυθίζει

Εκεί  που πάτησε η Αγνή  Αγίασμα αναβλύζει.

Σταυροί  με αλμύρα πάνω τους, κυματοθραύστες πίστης,

κι  άψυχα ακόμα ψέλνουνε  το Δόξα εν υψίστοις!

Κυρά μου σε παρακαλώ, την πόρτα να μην κλείσεις

Ψίθυρος δίπλα στις καρδιές  μάνας Πορταϊτίσσης

Καντηλοφώτιστο θρονί, ήλιος μες στο σκοτάδι.

Ένα παράθυρο ανοιχτό, καρτέρι για σημάδι!

Μετά την πρωινή τράπεζα με τις άλαδες φακές, μπαίνουμε στο καθολικό της Ιβήρων. Ο πανύψηλος πατήρ Λ. μας μιλά για το ιστορικό της Μονής ξανά. Μαζί μας πολλοί περαστικοί προσκυνητές. Ανάμεσά τους και ο… Ρωμνιός αδελφός μας ο Σπύρος από την Ενωμένη Ρωμιοσύνη! Χαρήκαμε τόσο που ανταμώσαμε εδώ στον ομφαλό της Ιβήρων, πάνω στο ψηφιδωτό δάπεδο με την τεράστια ιστορία. Έργο δέκα αιώνων ασύλληπτης έμπνευσης και τέχνης. Τάλαντα που υπερπολλαπλασιάστηκαν και φανερώνονται σε ψηφίδες μπροστά μας.

Γίνονται θαύματα στην εποχή μας; Η απάντηση, μέσα από μια συγκλονιστική φωτογραφία!

Είχα την μεγάλη ευλογία να βρεθώ σήμερα σε έναν αγιασμένο χώρο, ένα Μοναστήρι με μεγάλη ιστορία και πνευματική λάμψη: Την Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ του Γέροντος, στις καταπράσινες πλαγιές της βόρειας Εύβοιας. Μπαίνοντας στο Καθολικό για να προσκυνήσω, αμέσως τράβηξε την προσοχή μου η ολόσωμη εικόνα του Αγίου, στα αριστερά του Ιερού Ναού.

Τι μου έκανε εντύπωση;

Τα αφιερώματα (τάματα) των πιστών!

Δεν επρόκειτο για τα συνήθη χρυσά, αργυρά και άλλα κοσμήματα, που βάζουν στις εικόνες: Αλλά για πολλά ζευγάρια πατερίτσες και άλλα βοηθήματα ανθρώπων αρρώστων, αναπήρων!!!

Όσιος Δαβίδ ο Γέρων, ο εν Εύβοια

Αγιορείτης Άγιος. Μνήμη 1 Νοεμβρίου

Καταγόταν από το χωριό Γαρδινίτσα Λοκρίδος και ήταν υιός ιερέως. Τρίχρονος ακόμη της του Τιμίου Προδρόμου «επισκοπής και εμφανείας έτυχε, παραδόξως αυτώ οφθέντι και οδηγήσαντι τούτον εν τω ιδίω ιερώ σήκω». Από τότε «ανήγετο εν φόβω Κυρίου, ταίς θείαις μελέταις τρεφόμενος». Μόλις δεκαπέντε ετών φορά το μοναχικό σχήμα, από τον μετέπειτα μητροπολίτη Ναυπάκτου Ακάκιο.

Κατόπιν ήλθε «εις τον λιμένα της αρετής», το Άγιον Όρος, στη μονή της Μεγίστης Λαύρας, όπου «πάν είδος ταμιευσάμενος ενάρετου επιδόσεως», επέστρεψε στη μονή πού ρασοφόρεσε. Συνέχισε τον αγώνα του «αδιακρίτω υπακοή και πλούτω βαθείας φρονήσεως, ή παιδιόθεν συνήκμασεν, εξού και το επώνυμον του Γέροντος είληφε».

Οι Άγιοι Κοσμάς και Δαμιανός οι Ανάργυροι και θαυματουργοί

Οι Άγιοι αυτοί κατάγονταν από την Ασία. Οι γονείς τους ήταν άριστο πρότυπο χριστιανών συζύγων. Όταν η μητέρα τους Θεοδότη έμεινε χήρα, αφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στη χριστιανική ανατροφή των δύο παιδιών της, Κοσμά και Δαμιανού.

Τους δύο αδελφούς διέκρινε μεγάλη ευφυΐα και επιμέλεια, γι’ αυτό και σπούδασαν πολλές επιστήμες. Ιδιαίτερα, όμως, επιδόθηκαν στην ιατρική επιστήμη, την οποία εξασκούσαν σαν διακονία φιλανθρωπίας προς τον πλησίον. Θεράπευαν τις ασθένειες των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των φτωχών, χωρίς να παίρνουν χρήματα, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι.