Ο μετανοήσας ληστής στον Παράδεισο
Απολυτίκιον Ήχος βαρύς
Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Ο ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΣΥ
ΚΛΗΣΙΝ ΕΙΛΗΦΩΣ ΦΕΡΕΙΣ.
ἮΧΟΝ ΤΟΝ ΑΠΛΟΥΝ, ΤΟΝ
ΒΑΡΟΥΣ ΕΠΩΝΥΜΟΝ,
Ο ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΕΝ
ΒΟΑΙΣ ΜΙΣΩΝ ΦΙΛΕΙ.
ἈΝΔΡΩΝ ΔΕ ΑΣΜΑ
ΔΕΥΤΕΡΟΤΡΙΤΕ ΒΡΕΜΕΙΣ.
ὯΝ ΠΟΙΚΙΛΟΣ ΔΕ, ΤΟΕΣ ΑΠΛΟΥΣ ΕΧΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ
ΔΥΟ ΜΑΘΗΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΝΕΑΡΟΙ ΨΑΛΤΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΗΧΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΙΟ ΩΡΑΙΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΥΜΝΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ.
-ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΠΟΙΟ ΩΡΑΙΟΣ ΗΧΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΑΡΜΟΣΥΝΟΣ ΛΕΕΙ Ο ΕΝΑΣ, ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ?
-ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΒΑΡΥΣ, ΛΕΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ.
ΟΤΑΝ ΨΑΛΛΩ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΟΥ ΒΑΡΕΩΣ ΗΧΟΥ «ΚΑΤΕΛΥΣΑΣ ΤΩ ΣΤΑΥΡΩ ΣΟΥ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ» ΠΑΛΛΕΤΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥ. Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΕΡΘΕΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΤΟΤΕ ΘΑ ΨΑΛΛΕΤAI ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ… «ΚΑΤΕΛΥΣΑΣ ΤΩ ΣΤΑΥΡΩ ΣΟΥ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ»
Να είσαι πράος και να μην θυμώνεις, επειδή ο θυμός είναι καρπός της φιλαρέσκειας και της ισχυρογνωμοσύνης, ενώ η πραότητα είναι ο καρπός της ταπεινής καρδιάς και της άρνησης της δικής μας βούλησης.
Ο Θεός είναι Αγάπη. Η
αγάπη είναι ο ύμνος του Παραδείσου! Η αγάπη, όπως την δίδαξε ο Κύριος, όχι
παραποιημένη από τους ανθρώπους, είναι έκφραση της θυσίας. Είναι της καρδιάς
καρπός και της προαιρέσεως προσφορά…
Ο Θεός είναι Αγάπη. «Ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ», βροντοφωνεί ο απόστολος της αγάπης, Ιωάννης ο Ευαγγελιστής.
Ταπείνωση είναι το
κάτω σκαλοπάτι των αρετών. Αγάπη είναι το επάνω σκαλοπάτι.
Γιατί δεν αγιάζουμε
σήμερα;
Γιατί δεν έχουμε
ταπείνωση.
— Το κάνει από καιρό σε καιρό. Παίρνει το κόσκινο και κοσκινίζει. Μας δοκιμάζει και συγχρόνως μας παιδαγωγεί. “Εν θλίψει εμνήσθημέν σου, Κύριε”, λέγει ο προφήτης Ησαΐας. Μέσα στις θλίψεις και στους πειρασμούς σε θυμηθήκαμε, Κύριε. Κατά την Κατοχή, αλλά και μετά, είχαμε πλησιάσει περισσότερο τον Θεό. Θυμάμαι στην πατρίδα μου, την Μεσσηνία, κάπου στο 1947 είχαν γίνει πάλι σεισμοί. Και οι Εκκλησίες γέμισαν. Πάνω στο ταρακούνημα τρέχουμε όλοι. Μετά από λίγο δυστυχώς ξεχνάμε τον Θεό.Όταν έγινε ο σεισμός του 1981 στην Αθήνα, μου έλεγε φίλος ιατρός ότι άκριβώς εκείνη την στιγμή κάποιος γνωστός του μάλωνε με την γυναίκα του και βλασφημούσε. Η γυναίκα του του έλεγε: “Μη βλαστημάς, μωρέ, μη βλαστημάς, γιατί θα ρίξει φωτιά ο Θεός από τον ουρανό”. Αυτός συνέχισε. Εκείνη την ώρα αρχίζει το ταρακούνημα, οπότε αρχίζει να λέει: “Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον”!
Όλα τα αντίθετα, αν θέλουμε, γίνονται για εμάς κέρδη.
Η αμμά Θεοδώρα ρώτησε τον πάπα Θεόφιλο τι σημαίνει ο λόγος του αποστόλου Παύλου «τον καιρόν εξαγοραζόμενοι». Αυτός της απάντησε: «Η φράση δείχνει το κέρδος. Ας πούμε, ήρθε η στιγμή που σε προσβάλλουν; Εσύ με την ταπεινοφροσύνη και τη μακροθυμία αξιοποίησε την ευκαιρία της προσβολής και βγάλε κέρδος. Ήρθε η στιγμή που σε εξευτελίζουν; Εκμεταλλεύσου την ευκαιρία με την ανεξικακία και κέρδισε. Και όλα τα αντίθετα, αν θέλουμε, γίνονται για εμάς κέρδη».
Η εμπειρία της σιωπής
είναι απαραίτητη σε κάθε άνθρωπο, που θέλει να μάθει την ευχή. Δεν είναι
υποχρεωτικό να φύγει στην έρημο, ώστε να την αποκτήσει.
Όμως είναι απαραίτητο να αφιερώσουμε κάποια λεπτά κατά τη διάρκεια κάθε μέρας, στα οποία να μπορούμε να αποσπαστούμε από όλες τις δουλειές να μπούμε στο δωμάτιο και «αφού κλείσεις την πόρτα, προσευχήσου στον Πατέρα σου, Ο οποίος βλέπει τις κρυφές πράξεις» (Ματθ. 6:6). Ο συνήθης πειρασμός και η απάτη στη ζωή μας συνίσταται στο ότι είμαστε πάντα απασχολημένοι, πάντα βιαζόμαστε να προλάβουμε κάτι πολύ σημαντικό και μας φαίνεται ότι, αν ξοδέψουμε χρόνο στην προσευχή, ακριβώς αυτές τις πιο σημαντικές δουλειές δεν θα προλάβουμε να τις κάνουμε.
Προσέχετε τον εαυτό
σας. Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη
συναίσθησι της μηδαμινότητός μας.
Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή. Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό. Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε. Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».
Τὸ ἱερὸ καὶ προφητικὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως περιγράφει τὴν διὰ μέσου τῶν αἰώνων πάλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μὲ ὅλες τὶς ἀντίθετες δυνάμεις καὶ τὸν ὁριστικὸ θρίαμβό της στὰ τέλη τῶν αἰώνων.
Στὸ κύριο μέρος τοῦ βιβλίου εἰσερχόμαστε ὅταν τὸ Ἀρνίο τῆς Ἀποκαλύψεως, δηλαδὴ ὁ σταυρωμένος καὶ ἀναστημένος Χριστός, ὁ αἰώνιος θριαμβευτὴς καὶ κυβερνήτης τοῦ παντός, παίρνει ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ θρόνου Θεοῦ τὸ βιβλίο τὸ σφραγισμένο μὲ ἑπτὰ σφραγίδες γιὰ νὰ τὸ ἀνοίξει.
Λέω δεν είναι κάτι.
Θα είναι από κάποια κύστη στο δόντι.
Όμως αυτό μεγαλώνει. Μεγαλώνει επικίνδυνα.
Τότε καταφεύγω στους ειδικούς.
Στους ειδικούς των ειδικών. Σε
στοματολόγους.
Μόλις με βλέπουν συστήνουν κατευθείαν
μαγνητική.
