Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού*
Επειδή υπάρχει μεγάλη σύγχυση και παραπληροφόρηση, σχετικά με το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, θέλουμε υπεύθυνα να ενημερώσουμε συνοπτικά την ελληνική κοινή γνώμη και τους αρμόδιους φορείς, για το κρίσιμο αυτό εθνικό θέμα.
Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι δύο κατηγοριών:
Α. ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
1. Οι επανορθώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές κατά τη διάρκεια της κατοχής, δηλαδή προς το Δημόσιο, ύψους 7,1 δισεκ. Δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938. Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται έως τον Μάρτιο του 2010 στο ποσό των 108,43 δισεκ. ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους (με το ελάχιστο επιτόκιο του 3% σε τιμές του 1938 υπερβαίνουν σήμερα το 1 τρις ευρώ, τρεις φορές περίπου πάνω από το δημόσιο χρέος).
2. Το κατοχικό δάνειο, ύψους 3,5 δισεκ. Δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938). Το κατοχικό δάνειο είναι το μισό περίπου του ανωτέρω ποσού των 7,1 δισεκ. Δολαρίων. Ανέρχεται σήμερα σε περίπου 54 δισεκ. ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους. Το δάνειο αυτό, που υπολογίζεται κάθε χρόνο, τόσο από την τράπεζα της Ελλάδας, όσο και από την γερμανική κρατική τράπεζα, προκάλεσε καθοριστικά την πείνα και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς απ’ αυτήν. Το δάνειο της κατοχής, πρέπει να τονίσουμε, το δώσαμε με αίμα!
Και τα δύο αυτά ποσά δεν έχουν παραγραφεί, ούτε μπορούν να παραγραφούν, Γιατί είναι αναγνωρισμένες οφειλές με διεθνείς συμφωνίες και διεθνείς συμβάσεις. Αρκεί να τα ζητήσει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Γιατί, αν τα ζητούσε και η γερμανική κυβέρνηση αρνιόταν να τα καταβάλει, θα μπορούσε η όποια ελληνική κυβέρνηση να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια και αναμφισβήτητα να δικαιωθεί και να τα πάρει.
Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τα διεκδίκησε με αυτή τη διαδικασία. Κατά καιρούς τέθηκε το θέμα ακόμη και με ρηματική νότα, αλλά το θέμα έμεινε εκεί, μετά την άρνηση των γερμανικών κυβερνήσεων, με απαράδεκτα προσχήματα. Η άρνηση τις γερμανικής κυβέρνησης εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Ένας στον οποίο οφείλεται κυρίως η παραπληροφόρηση είναι ο ισχυρισμός της Γερμανίας ότι δήθεν έχει δώσει στην Ελλάδα, στις 21 Σεπτεμβρίου 1961 115 εκατομμύρια μάρκα, στις 21 Σεπτεμβρίου 1961, με τα οποία ισχυρίζεται ότι ξόφλησε τις υποχρεώσεις της. Στη συναλλαγή που έγινε τότε για την απελευθέρωση του εγκληματία πολέμου Μέρτεν, υπογράφηκε πραγματικά σύμβαση, που σε υποσημείωση όμως φέρει την υπογραφή του τότε πρέσβη της Ελλάδας στη Βόννη, όπου τονίζεται ρητώς ότι μ’ αυτά τα χρήματα, που βασικά δεν προορίζονταν για τα θύματα, αλλά για άλλες κατηγορίες θυμάτων, δεν εξοφλούνται οι υποχρεώσεις της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ότι η Ελλάδα δεν παραιτείται από τις αποζημιώσεις. Να σημειωθεί επιπλέον ότι από αυτό το ποσό δόθηκαν τελικά μόνο 38 εκατομμύρια μάρκα.
Και τα δύο αυτά ποσά δεν έχουν παραγραφεί, ούτε μπορούν να παραγραφούν, Γιατί είναι αναγνωρισμένες οφειλές με διεθνείς συμφωνίες και διεθνείς συμβάσεις. Αρκεί να τα ζητήσει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Γιατί, αν τα ζητούσε και η γερμανική κυβέρνηση αρνιόταν να τα καταβάλει, θα μπορούσε η όποια ελληνική κυβέρνηση να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια και αναμφισβήτητα να δικαιωθεί και να τα πάρει.
Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τα διεκδίκησε με αυτή τη διαδικασία. Κατά καιρούς τέθηκε το θέμα ακόμη και με ρηματική νότα, αλλά το θέμα έμεινε εκεί, μετά την άρνηση των γερμανικών κυβερνήσεων, με απαράδεκτα προσχήματα. Η άρνηση τις γερμανικής κυβέρνησης εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Ένας στον οποίο οφείλεται κυρίως η παραπληροφόρηση είναι ο ισχυρισμός της Γερμανίας ότι δήθεν έχει δώσει στην Ελλάδα, στις 21 Σεπτεμβρίου 1961 115 εκατομμύρια μάρκα, στις 21 Σεπτεμβρίου 1961, με τα οποία ισχυρίζεται ότι ξόφλησε τις υποχρεώσεις της. Στη συναλλαγή που έγινε τότε για την απελευθέρωση του εγκληματία πολέμου Μέρτεν, υπογράφηκε πραγματικά σύμβαση, που σε υποσημείωση όμως φέρει την υπογραφή του τότε πρέσβη της Ελλάδας στη Βόννη, όπου τονίζεται ρητώς ότι μ’ αυτά τα χρήματα, που βασικά δεν προορίζονταν για τα θύματα, αλλά για άλλες κατηγορίες θυμάτων, δεν εξοφλούνται οι υποχρεώσεις της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ότι η Ελλάδα δεν παραιτείται από τις αποζημιώσεις. Να σημειωθεί επιπλέον ότι από αυτό το ποσό δόθηκαν τελικά μόνο 38 εκατομμύρια μάρκα.
Β ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.
1. Οι αποζημιώσεις τω θυμάτων 100 Ολοκαυτωμάτων, από τα οποία έχουν αναγνωριστει τα 89. (56.225 νεκροί ενδεικτικά).
Μία περίπτωση αφορά και τα θύματα του Διστόμου, που η αποζημίωσή τους ανέρχεται σήμερα περίπου στο ποσό των 60 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, που αναίρεσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Σημίτη, αλλά επικύρωσε η απόφαση του αντίστοιχου Αρείου Πάγου (Corte Suprema di Cassαzione) της Ιταλίας τον Οκτώβριο του 2008, που ισχύει και για το Δίστομο.
Η τελεσίδικη απόφαση για τις διεκδικήσεις των θυμάτων και αυτής του Διστόμου εκκρεμεί στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, κατόπιν αγωγής της Γερμανικής Κυβέρνησης στις 29 Δεκεμβρίου 2009, για αναίρεση της απόφασης του Αρείου Πάγου της Ιταλίας, λόγω ετεροδικίας.[2]
Το Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη κατά έγκυρες πληροφορίες θα συνέλθει στις 15 Ιανουαρίου του 2011 για να προβεί στις απαραίτητες διαδικασίες έως τα τέλη Μαρτίου του ιδίου έτους. Η απόφαση αναμένεται να εκδοθεί, πιθανότατα το καλοκαίρι του 2011, εάν δεν υπάρξει κάποια παρέμβαση από το ελληνικό ή άλλο κράτος. Εφόσον η απόφαση περί ετεροδικίας δικαιώσει τη Γερμανία λήγει μια δια παντός το θέμα των αποζημιώσεων για τα θύματα και παραμένουν ανοιχτές οι άλλες απαιτήσεις.
Αλλά η ελληνική κυβέρνηση μπορεί, παρ’ όλα αυτά, να θέσει το θέμα των αποζημιώσεων, για λόγους ηθικούς και λύσης ενός προβλήματος που έχει να κάνει με τη δικαίωση των θυμάτων και την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Γερμανίας για ανθρωπιστικούς λόγους.
2. Οι αρχαιολογικοί θησαυροί, που άρπαξαν από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και από παράνομες ανασκαφές, είναι καταγεγραμμένες, και δεν έχουν επιστραφεί ως όφειλαν.
Μία περίπτωση αφορά και τα θύματα του Διστόμου, που η αποζημίωσή τους ανέρχεται σήμερα περίπου στο ποσό των 60 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, που αναίρεσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Σημίτη, αλλά επικύρωσε η απόφαση του αντίστοιχου Αρείου Πάγου (Corte Suprema di Cassαzione) της Ιταλίας τον Οκτώβριο του 2008, που ισχύει και για το Δίστομο.
Η τελεσίδικη απόφαση για τις διεκδικήσεις των θυμάτων και αυτής του Διστόμου εκκρεμεί στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, κατόπιν αγωγής της Γερμανικής Κυβέρνησης στις 29 Δεκεμβρίου 2009, για αναίρεση της απόφασης του Αρείου Πάγου της Ιταλίας, λόγω ετεροδικίας.[2]
Το Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη κατά έγκυρες πληροφορίες θα συνέλθει στις 15 Ιανουαρίου του 2011 για να προβεί στις απαραίτητες διαδικασίες έως τα τέλη Μαρτίου του ιδίου έτους. Η απόφαση αναμένεται να εκδοθεί, πιθανότατα το καλοκαίρι του 2011, εάν δεν υπάρξει κάποια παρέμβαση από το ελληνικό ή άλλο κράτος. Εφόσον η απόφαση περί ετεροδικίας δικαιώσει τη Γερμανία λήγει μια δια παντός το θέμα των αποζημιώσεων για τα θύματα και παραμένουν ανοιχτές οι άλλες απαιτήσεις.
Αλλά η ελληνική κυβέρνηση μπορεί, παρ’ όλα αυτά, να θέσει το θέμα των αποζημιώσεων, για λόγους ηθικούς και λύσης ενός προβλήματος που έχει να κάνει με τη δικαίωση των θυμάτων και την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Γερμανίας για ανθρωπιστικούς λόγους.
2. Οι αρχαιολογικοί θησαυροί, που άρπαξαν από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και από παράνομες ανασκαφές, είναι καταγεγραμμένες, και δεν έχουν επιστραφεί ως όφειλαν.
Το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», με πρόεδρό του τον Μανώλη Γλέζο και Γενικό Γραμματέα τον Ευάγγελο Μαχαίρα, δίνει ένα συνεπή αγώνα για το εθνικό αυτό ζήτημα.
Δεν επαιτεί, αλλά απαιτεί:
· Απαιτεί από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, να πράξει το ιστορικό της χρέος και να διεκδικήσει, επιτέλους, τις αποζημιώσεις από τη Γερμανία. Όπως έχουν εξελιχτεί τα πράγματα μόνο οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι σε θέση να φέρουν σε πέρας αυτό το καθήκον.
· Απαιτεί από τη γερμανική κυβέρνηση να πάψει να υπεκφεύγει, διαδίδοντας ψευδώς ότι τάχα έχει πληρώσει στο παρελθόν ή ότι δεν οφείλει τίποτα.
· Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει αποζημιωθεί από τη Γερμανία, ενώ όλες οι άλλες χώρες έχουν αποζημιωθεί!
· Η αλήθεια επίσης είναι ότι οι δύο χώρες της τριπλής κατοχής κατά την περίοδο 1941-1945 (δηλ. η Ιταλία και η Βουλγαρία), που εξαιτίας της ναζιστικής Γερμανίας εισέβαλαν στην Ελλάδα, έχουν καταβάλει αποζημιώσεις και μόνο η Γερμανία αρνείται (αυτοεξαιρείται) να καταβάλει τους απαιτούμενες οφειλές. Όμως είναι επίσης αλήθεια ότι καμία γερμανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να ανταποκριθεί, αν δεν απαιτήσουν οι ελληνικές κυβερνήσεις αυτό που πρέπει. Δεν έχουμε κάτι εναντίον του γερμανικού λαού. Αντίθετα βρίσκουμε πολύτιμους συμπαραστάτες γερμανούς δημοκράτες και αντιφασίστες, που κατανοούν κι αυτοί ότι η καταβολή των αποζημιώσεων στην Ελλάδα είναι αναγκαία προϋπόθεση για να γυρίσει οριστικά η μαύρη σελίδα του ναζισμού και να προχωρήσουμε μπροστά σ’ ένα κοινό δημοκρατικό ευρωπαϊκό μέλλον, με σεβασμό στις θεμελιώδεις αξίες του ανθρώπου, με αλληλεγγύη και ανθρωπιά.
Προς επίρρωση των ανωτέρω παραθέτουμε και την απαίτηση του κόμματος Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ προς τη Γερμανική Κυβέρνηση, στις 29.Ιανουαρίου 2010, που έχει ως εξής:
Προς επίρρωση των ανωτέρω παραθέτουμε και την απαίτηση του κόμματος Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ προς τη Γερμανική Κυβέρνηση, στις 29.Ιανουαρίου 2010, που έχει ως εξής:
1. Ο γερμανικός στρατός και τα τάγματα εφόδου SS έχουν διαπράξει κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και στην Ιταλία αποτρόπαια εγκλήματα. Προ πάντων μετά την πτώση του Μουσολίνι και την αποχώρηση της Ιταλίας από τη συμμαχία με τη εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία το Σεπτέμβριο του 1943 διαπράχτηκαν απειράριθμα εγκλήματα του γερμανικού στρατού εναντίον του άμαχου πληθυσμού.
2. Η Γερμανική Κυβέρνηση πρέπει γι’ αυτά τα απάνθρωπα εγκλήματα να αναλάβει τις ευθύνες της. Δεν υπήρξε ως τώρα επαρκής ανταπόκριση. Απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που αντιμετώπισαν την τρομοκρατία των Εθνικοσοσιαλιστών περιορίστηκε η Ομοσπονδιακή Γερμανία μόνο σε συμβολικές χειρονομίες.
3. Εξαιτίας της μη πληρωμής αποζημιώσεων προσέφυγαν οι επιζώντες ή οι συγγενείς τους στο πρόσφατο παρελθόν, είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά, στα ιταλικά δικαστήρια. Μερικές απ’ αυτές τις προσφυγές δικαιώθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας, το Corte di Cassazione. Τελικά καταδικάστηκε η Ομοσπονδιακή Γερμανία τον Οκτώβριο του 2009 να πληρώσει αποζημιώσεις.
4. Στην περίπτωση αυτή ανήκουν και οι δικαστικές αποφάσεις για τα θύματα της σφαγής του Διστόμου από τα SS, των οποίων οι συγγενείς απαιτούν την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης που τους δικαίωσε.
5. Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση αρνήθηκε σε όλες αυτές τις δικαστικές αποφάσεις να πληρώσει ένα εκατομμύριο Ευρώ στους συγγενείς των θυμάτων που εκτελέστηκαν το καλοκαίρι του 1944 στο χωριό Civitella από Μεραρχία του γερμανικού στρατού «Hermann Göring». 50 ακόμη προσφυγές εκκρεμούν στα ιταλικά δικαστήρια. Αρνήθηκε να προβεί στην αποζημίωση των θυμάτων των SS. Δεν είναι ακόμη διατεθειμένη να αναγνωρίσει την απόφαση του ανωτάτου ιταλικού δικαστηρίου. Η απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου Corte di Cassazione (Corte Suprema di Cassazione) για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν αναγνωρίζει την ετεροδικία, που προβάλλει η Γερμανική Κυβέρνηση, αρνούμενη να αναγνωρίσει την απόφαση του ιταλικού δικαστήριο και να την εφαρμόσει.
6. Αντί να πληρώσει αποζημίωση σ’ αυτούς τους ανθρώπους, υποβάλλει η Γερμανική Κυβέρνηση αγωγή εναντίον της Ιταλίας στο Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη. Αυτή η αγωγή υποβλήθηκε το Δεκέμβριο του 2009 με την υποβολή ενός δικαιολογητικού. Η Γερμανική Κυβέρνηση επιδιώκει να αναγνωρίσει το Διεθνές Δικαστήριο, ότι το ιταλικό δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του το δικαίωμα της ετεροδικίας του γερμανικού κράτους.
Την ευθύνη – για να αποδώσουμε τα του καίσαρος το καίσαρι – φέρουν ακέραια και αναλογικά οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, τα ελληνικά κόμματα και οι Έλληνες πολίτες, που δεν πίεσαν τις κυβερνήσεις να πράξουν το χρέος τους, για το τεράστιο αυτό εθνικό θέμα και όχι μόνο.
Η λέξη κλειδί που ερμηνεύει το φαινόμενο: Η υποτέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων , κομμάτων, οργανώσεων κ.λ.π Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Παρ’ όλα αυτά ο αγώνας μας συνεχίζεται έως την τελική του δικαίωση.
Η λέξη κλειδί που ερμηνεύει το φαινόμενο: Η υποτέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων , κομμάτων, οργανώσεων κ.λ.π Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Παρ’ όλα αυτά ο αγώνας μας συνεχίζεται έως την τελική του δικαίωση.
Για περισσότερες πληροφορίες στο ιστολόγιο του Εθνικού Συμβουλίου διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα: www.olokaftoma.gr. και: www.damonpontos.gr φάκελος: Γερμανικές επανορθώσεις.
Ο υπεύθυνος για τη Γερμανία από μέρους του Εθνικού Συμβουλίου Δαμιανός Βασιλειάδης Ε-mail: damon@damonpontos.gr
* Ο Δαμιανός Βασιλειάδης είναι μέλος της Γραμματείας του Εθνικού Συμβουλίου, υπεύθυνος για τη Γερμανία.
ΠΗΓΗ:http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=2035
