Της Κύρας Αδάμ
Ο Ελληνικός Φορέας Υδρογονανθράκων βαδίζει πλέον επισήμως προς την υλοποίησή του, με την κυβέρνηση να επιμένει ότι δι' αυτού του τρόπου προσαρμόζεται στα δεδομένα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών (και όχι μόνον), έτσι ώστε μέσω διεθνών διαφανών διαγωνισμών να μπορεί και η Ελλάδα να παραχωρεί τα δικαιώματά της σε εξειδικευμένες πετρελαϊκές εταιρείες για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στον ελληνικό χώρο.
Η ΣΧΕΤΙΚΗ εισηγητική έκθεση ακόμα θέτει πλαγίως την ατεκμηρίωτη (μέχρι τώρα) πεποίθησή της ότι τα κοιτάσματα που «θα» εντοπιστούν θα μπορούν να καλύπτουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ όμως αυτό κινείται πάνω σε σαθρή άμμο και θολωμένα νερά. Και τούτο γιατί μεγάλη προϋπόθεση για να επενδύσουν πετρελαϊκά θηρία -και να καρπωθεί και η χώρα τα οφέλη που θα της αναλογούν- αποτελεί να είναι δεδομένη η περιοχή στην οποία θα γίνει, για τα αμιγώς ελληνικά συμφέροντα, η αναζήτηση, η έρευνα και η πιθανή εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.
ΑΥΤΟ πολύ απλά σημαίνει ότι για να υπάρξει «δεδομένη περιοχή» στο Αιγαίο, την Αν. Μεσόγειο και το Ιόνιο, είναι ανάγκη προηγουμένως να έχει γίνει επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων και να έχει οριοθετηθεί η ελληνική υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
ΚΑΤΙ τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, γιατί αυτό προϋποθέτει λύση των συναφών εκκρεμοτήτων με την Τουρκία.
Η ΣΧΕΤΙΚΗ εισηγητική έκθεση ακόμα θέτει πλαγίως την ατεκμηρίωτη (μέχρι τώρα) πεποίθησή της ότι τα κοιτάσματα που «θα» εντοπιστούν θα μπορούν να καλύπτουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ όμως αυτό κινείται πάνω σε σαθρή άμμο και θολωμένα νερά. Και τούτο γιατί μεγάλη προϋπόθεση για να επενδύσουν πετρελαϊκά θηρία -και να καρπωθεί και η χώρα τα οφέλη που θα της αναλογούν- αποτελεί να είναι δεδομένη η περιοχή στην οποία θα γίνει, για τα αμιγώς ελληνικά συμφέροντα, η αναζήτηση, η έρευνα και η πιθανή εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.
ΑΥΤΟ πολύ απλά σημαίνει ότι για να υπάρξει «δεδομένη περιοχή» στο Αιγαίο, την Αν. Μεσόγειο και το Ιόνιο, είναι ανάγκη προηγουμένως να έχει γίνει επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων και να έχει οριοθετηθεί η ελληνική υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
ΚΑΤΙ τέτοιο δεν έχει γίνει μέχρι τώρα, γιατί αυτό προϋποθέτει λύση των συναφών εκκρεμοτήτων με την Τουρκία.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ σοβαρό αυτό νομοσχέδιο αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι οποιαδήποτε αναφορά στα ανωτέρω και επομένως αφήνει ορθάνοιχτη την προοπτική συνεκμετάλλευσης -διά μέσου μεγάλων πετρελαϊκών κολοσσών- με την Τουρκία της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ του Αιγαίου και της Αν. Μεσογείου.
ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ προοπτική σημαίνει με τη σειρά της ότι η Ελλάδα θα παραμείνει κολλημένη στα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων και θα απεμπολήσει την ελληνική κυριαρχία επί της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ που της ανήκει, στο όνομα πιθανών «κοινών κερδών».
ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ προοπτική σημαίνει με τη σειρά της ότι η Ελλάδα θα παραμείνει κολλημένη στα 6 ν.μ. χωρικών υδάτων και θα απεμπολήσει την ελληνική κυριαρχία επί της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ που της ανήκει, στο όνομα πιθανών «κοινών κερδών».
Η ΑΝΑΦΟΡΑ στο νομοσχέδιο στην υπόθεση του Πρίνου αποτελεί ακριβώς ένα παράδειγμα προς αποφυγήν, αφού λόγω των ισχυρών παρεμβάσεων της Τουρκίας η Ελλάδα ουδέποτε τόλμησε να δώσει άδειες ερευνών εκτός ελληνικών χωρικών υδάτων...
ΑΝ ΑΛΗΘΕΥΟΥΝ οι πληροφορίες και η Αγκυρα με τη σειρά της επιχειρεί αυτό το διάστημα να «εκσυγχρονίσει» το δικό της ισχύοντα νόμο για τον εθνικό ενεργειακό φορέα της.
ΕΤΣΙ αποκτά περιεχόμενο και βάθος η πρόσφατη απάντηση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, ότι με την Ελλάδα «ήδη κάνουμε μπίζνες στο Αιγαίο».
ΟΠΩΣ αποκτά και ιδιαίτερο ενδιαφέρον η επικείμενη συνάντηση των πρωθυπουργών Ελλάδας και Τουρκίας στο Ερζερούμ, στις αρχές του χρόνου, όπου κατά την τουρκική πλευρά επίκειται «συμφωνία για το Αιγαίο».
