Ο Κλεισθένης γράφει.
Υπάρχει μια διχογνωμία όσον αφορά το αν επιτρέπεται σε εκδηλώσεις για την επέτειο του ηρωικού ΟΧΙ των Ελλήνων στον φασισμό να γίνονται αποδοκιμασίες, προπηλακισμοί και ματαιώσεις παρελάσεων.
Παρατήρηση πρώτη. Οι διαμαρτυρίες των πολιτών δεν στρέφονται κατά των αγωνιστών-ηρώων που είπαν το ΟΧΙ και στη συνέχεια σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν στα πεδία της μάχης. Ούτε προσβάλουν τα θύματα της Γερμανικής θηριωδίας. Αυτά είναι αυτονόητα και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις από κανέναν.
Παρατήρηση δεύτερη. Η καταδίκη του Παπούλια δεν έχει να κάνει με τον θεσμό αλλά με το πρόσωπο που παρακολουθεί την καταστροφή της Ελλάδας χωρίς να αντιδρά όπως οφείλει σαν πρώτος πολίτης της χώρας.
Παρατήρηση Τρίτη. Το εξουσιαστικό σύστημα αποδίδει τις διαμαρτυρίες σε ακροαριστερά και ακροδεξιά στοιχεία. Αυτά τα στοιχεία υπήρχαν και πριν, γιατί δεν προέβαιναν σε τέτοιες πράξεις; Δεν τολμούσαν γιατί δεν είχαν την συμπαράσταση των Ελλήνων πολιτών. Σήμερα με την ανοχή ή την συμπαράσταση των Ελλήνων γίνονται αυτά τα επεισόδια, πρωτόγνωρα για την Ελλάδα.
Παρατήρηση τέταρτη. Όταν αποχώρησαν οι «επίσημοι» σε πολλές περιπτώσεις η παρέλαση έγινε έστω και υποτυπώδης.
Και μια τελευταία γενικότερη παρατήρηση. Η Γερμανία έχει αιματοκυλήσει τον κόσμο δύο φορές, έχει και τις δύο φορές ηττηθεί και καταστραφεί. Φαίνεται ότι επιχειρεί και τρίτη φορά. Αυτό είναι που ενώνει και όσο περνάει ο καιρός θα ενώνει περισσότερους όχι μόνο Έλληνες σε αντιγερμανισμό. Όσοι άμεσα ή έμμεσα συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς στους δύο παγκοσμίους πολέμους έχουν καταδικαστεί στην συνείδηση των λαών. Οφείλουν οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους να το λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν τους γιατί ο σοφός λαός μας λέει «μια του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρεις και η κακή του μοίρα». Οι Έλληνες πολιτικοί οφείλουν να συμπαραταχθούν με τον Ελληνικό λαό και όχι άμεσα ή έμμεσα να εξυπηρετούν το Δ’ ράιχ. Αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν ας μας αδειάσουν την γωνιά. Ζήτω το ηρωικό και συνεχές ΟΧΙ.
Τελεία και παύλα.
