Θα δημοσιευθεί στο ορθόδοξο αντιαιρετικό περιοδικό
ΔΙΑΛΟΓΟΣ στο τεύχος Σεπτεμβρίου (τον Αύγουστο δεν εκδίδεται) αλλά λόγω της
βαρύτητας του θαύματος, κρίθηκε σωστό να μαθευτεί νωρίτερα και από άλλα μέσα, για
το καλό του ορθόδοξου ποιμνίου στους δύσκολους καιρούς που περνάει η ευλογημένη
πατρίδα μας. Υπάρχει και ενυπόγραφη άδεια του εκδότη για όποιον τη θελήσει.
"Πριν μερικές εβδομάδες ακόμα ένα σύγχρονο Θαύμα του
γέροντος Παϊσίου έλαβε χώρα σε ένα μικρό χωριό των Σερρών. Το περιέγραψε
στον υποδιάκονο Αμφιλόχιο, του Ιερού Καθεδρικού Ναού των Ταξιαρχών Σερρών, ο
βιώσας το Θαύμα Παντελής Κ.
Ο Παντελής 18 ετών, νεος χρήστης ναρκωτικών ουσιών, είχε
ένα τρομερό ατύχημα με το μηχανάκι του λίγο πιο έξω από το χωριό του με
αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι και να πάθει εγκεφαλική διάσειση. Πιθανότατα
ήταν υπό την επήρεια ουσιών γιατί παρόλο που ήταν σε προγράμματα αποτοξίνωσης, το
δαιμόνιο αυτό της ηρωίνης δεν έλεγε να βγει από μέσα του.
Μπήκε εσπευσμένα στην μονάδα εντατικής θεραπείας του
Γενικού Νοσοκομείου Σερρών με κρανιο-εγκεφαλικές κακώσεις. Οι γιατροί τον είχαν
σε καταστολή και μετά και από ενδονοσοκομειακή μόλυνση ήταν σε κώμα με τελική
γνωμάτευση ότι ήταν εγκεφαλικά νεκρός. Οι γιατροί μην έχοντας άλλα μέσα στη
διάθεσή τους, σήκωσαν τα χέρια ψηλά και είπαν στην χαροκαμένη μητέρα του ότι
ειναι στα χέρια του Θεού.
Η ημερομηνία της τελικής γνωμάτευσης για εγκεφαλικό θάνατο
ήταν η 13η Ιουλίου. Σε 1 ημέρα ο γιος της θα έκλεινε τα 18 του χρόνια,και
αντί να μπει στην ενήλικη ζωή, τον έβλεπε στο κρεβάτι να παλεύει, όχι για τον
γνωστό αγώνα κατά της μάστιγας των ναρκωτικών, αλλά τελείως άμεσα για την
επιβίωσή του. Η αξιαγάπητη Κυρία Αναστασία δε το έβαλε κάτω. Με την
προτροπή του Άγιου πνευματικού της , παππούλη Αθανάσιου, πήρε το ΚΤΕΛ για
Θεσσαλονίκη την επόμενη ημέρα και κατευθύνθηκε προς την Ιερά Μονή του Αγίου
Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Γνώριζε για το μεγαλείο του
γέροντα-Παϊσίου , δε γνώριζε όμως οτι εκείνη την ημέρα 14 Ιουλίου συμπληρωνόντουσαν
18 χρόνια από την κοίμηση του γέροντα.
Όταν έφτασε και είδε τη λαοσύναξη απόρησε, αλλά όταν της
είπαν οτι ο γέρωντας πέθανε την ίδια μέρα που γέννησε τον μονάκριβο γιο της
κόντεψε να λιποθυμήσει. Ενιωσε κατι που δεν μπορει ακόμα να περιγράψει.
Μια ένωση με το Θείο, την αύρα του γέροντα και γενικά ότι κάτι καλό θα βγει. Παρόλη
την κρισιμότητα της κατάστασης του γιού της, δε το χρησιμοποίησε σαν αιτία και
περίμενε με ταπείνωση και γονατιστή πάνω από 4 ώρες μέχρι να έρθει η σειρά της
να προσκυνήσει το μέρος όπου κοιμάται ο γέροντας Παΐσιος. Προσευχήθηκε για το
σπλάχνο της και πήρε λίγο χώμα από το μνήμα, το οποίο χώμα το πήγε στον
πνευματικότης, και ο οποίος αφού το διάβασε, έφτιαξε ένα αυτοσχεδιο φυλακτό. Η
κυρία Αναστασία έτρεξε στο νοσοκομείο και το εναπόθεσε κάτω από το μαξιλάρι του
παιδιού της. Το ίδιο κιόλας βράδυ είδε στον ύπνο της τον Γέροντα Παΐσιο να της
λέει "Μη φοβάσαι, θα γίνει
καλά ο Παντελής".
Το επόμενο πρωί ο Παντελής συνήλθε υγιέστατος κάτι που οι
γιατροί αδυνατούσαν να εξηγήσουν. Μια έντονη ευωδία είχε κατακλύσει το δωμάτιο
και αργότερα διαπίστωσαν ότι αυτή η μυρωδιά, προέρχονταν από το μαξιλάρι του
Παντελή, στο οπoίου η μητέρα του είχε τοποθετήσει κρυφά το φυλαχτό με το χώμα
από τον τάφο του Γέροντα. Το μόνο που θυμάται ο Παντελής από το λήθαργο του,
είναι η φιγούρα ενός μαυροφορεμένου γέροντα να του λέει: 'άντε σήκω
παλικάρι μου να πας στη μαμά σου. Τα κόλυβα σου δε τα έχεις στο ζωνάρι. Θα
αργησουμε να τα φαμε'.
Ο Παντελής από εκείνο το πρωινό έχει μια αποστροφή για τα
ναρκωτικά και υγιέστατος διαβάζει και προσπαθεί να μπει στο πανεπιστήμιο.Εξομολογείται
στον πνευματικό της μητέρας του και θέλησε να μοιραστει το θαύμα που βίωσε η
οικογένεια του , με τον υποδιάκονο Αμφιλόχιο.
"Ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνη
με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθη. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος,
αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι· δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό."
agioritikovima
