Πότε μωρὲ Ἕλληνα θὰ Επαναστατήσεις;

Γράφει ὁ Παναγιώτης Ἀποστόλου

Διαβάζω σὲ σημερινὴ (11/10/2012) ἠλεκτρονικὴ ἀνάρτηση τοῦ «Πρώτου Θέματος» τὶς νέες ἀπαιτήσεις τῶν τροϊκανῶν, ποὺ ἀπὸ ὅτι φαίνεται, ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ τελείως: Τὴν ἐκκένωση ὅλων τῶν ἑλληνικῶν νησιῶν ποὺ ἔχουν ἕως 150 κατοίκους ζήτησε ἡ Τρόικα ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση. Το ἐπιχείρημα τῶν τροϊκανῶν ἦταν ὅτι ἐπιβαρύνουν τὸν κρατικὸ προϋπολογισμό. Την ἀποκάλυψη αὐτὴ ἔκανε ὁ ὑπουργὸς Ναυτιλίας καὶ Αἰγαίου, Κωστῆς Μουσουρούλης, μιλώντας στὴ Ναυτιλιακὴ Λέσχη τοῦ Πειραιᾶ τὸ μεσημέρι τῆς Πέμπτης, ἐνώπιον 70 καὶ πλέον ἐκπροσώπων τῆς ἑλληνικῆς ναυτιλιακῆς βιομηχανίας, ἀφήνοντας ἄφωνούς τους πάντες. «Δὲν πρέπει νὰ μιλᾶμε γιὰ ἀριθμούς. Οἱ συζητητὲς μᾶς πρέπει νὰ ξέρουν γιὰ τί συζητᾶμε. Δὲν μποροῦμε νὰ κοιτᾶμε ἀριθμούς, ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι» εἶπε ὁ ὑπουργὸς καὶ ἀμέσως μετα ἔκανε τὴν ἀποκάλυψη-βόμβα. Πιὸ συγκεκριμένα, ἀποκάλυψε ὅτι τεχνικὸ κλιμάκιο τῆς τρόικας ζήτησε νὰ ἐκπονήσει τὸ ὑπουργεῖο Ναυτιλίας καὶ Αἰγαίου σχέδιο γιὰ τὴν ἐκκένωση νησιῶν ποὺ ἔχουν ὡς 150 κατοίκους γιατί σύμφωνα με μελέτη ποὺ ἔχουν κάνει τὰ νησιὰ αὐτὰ ἐπιβαρύνουν τὸν κρατικὸ προϋπολογισμό. «Τοὺς ἀπαντήσαμε ἄμεσα ὅτι δὲν εἶναι καλά. Δὲν τὸ διαπραγματευόμαστε» δήλωσε ὁ ὑπουργὸς Ναυτιλίας, Κωστῆς Μουσουρούλης.

Βέβαια, προσωπικὰ θὰ προσθέσω, πὼς δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε καὶ τόσο σίγουροι γιὰ τὴν ἀντιστασητων πολιτικῶν. Ἔτσι, θεωρῶ περισσότερο ἐπίκαιρο ἀπὸ ποτέ, τὸ ἄρθρο μου «Ἕλληνα γειά σου», τὸ ὁποῖο δημοσιεύθηκε τὴν 29η Ἰουνίου 2011.

«Ἕλληνα γειά σου! Ἀπευθύνομαι σὲ σένα νεαρὲ Ἕλληνα! Ἐσένα, ποὺ γεννήθηκες τὴν....ἐποχὴ τοῦ μεγάλου μεταρρυθμιστῆ, τοῦ Χαρίλαου Τρικούπη. Ἐσένα, ποὺ ἡ δημαγωγία τοῦ Δεληγιάννη σὲ βρῆκε μαθητῆ τοῦ Γυμνασίου ἢ τοῦ Σχολαρχείου. Ἐσένα, ποὺ ἡ ἐφηβεία σου σημαδεύτηκε ἀπὸ τὴν ἥττα τοῦ 1897. Ἐσένα, ποὺ ἔμελλε στὴν καρδιὰ τῆς νιότης σου νὰ περάσεις σ΄ ἕναν ἄλλο αἰώνα, τὸν 20ο αἰώνα.

Ἐσύ, μεγάλωσες δύσκολα, σὲ ἀντίξοες συνθῆκες, μὲ πολλὲς ἐλλείψεις, χωρὶς μέσα, χωρὶς πολυτέλειες. Ὁ κόσμος σου ἴσα ποὺ ἔφτανε μέχρι τὴν Πρωτεύουσα τοῦ Νομοῦ καὶ αὐτὸ ἦταν ἕνα μακρὺ ταξίδι ἐπὶ ὧρες μὲ τὸ ἄλογο. Πῶς νὰ πᾶς στὴν Ἀθήνα, τὴν Πρωτεύουσα; Πῶς νὰ ἔλθεις ἀπὸ τὴν Καλαμάτα, μὲ τὸν μουτζούρη (τρένο τῆς ἐποχῆς); Ἤθελες μία ὁλάκερη μέρα. Πῶς νὰ ἔλθεις ἀπὸ τὴν Κρήτη μὲ τὰ καράβια «θαλασσοπνίχτρες». Πῶς νὰ ἔλθεις ἀπὸ τὴν Ἄρτα;  Πολὺ πιὸ δύσκολα ἦταν νὰ ἔλθεις ἀπὸ τὰ σκλαβωμένα Δωδεκάνησα. Δύο μέρες ἤθελες νὰ ἔλθεις ἀπὸ τὴν Κατερίνη.  Πῶς νὰ κατέβεις; Παντοῦ Τουρκιά. Τρέχα νὰ περάσεις τὰ σύνορα. Καὶ ἂν τὸ μπορέσεις, πῶς νὰ γυρίζεις μετὰ νὰ ξαναδεῖς τὴ φαμίλια σου; Σὲ δύσκολα χρόνια γεννήθηκες Ἕλληνα τοῦ 1880, τοῦ ‘85, τοῦ ‘90. Τὰ δυσκολοτέρα ὅμως δὲν ἔχουν ἔλθει ἀκόμα.

Τώρα ποὺ ἑτοιμάζεσαι νὰ ἀνοίξεις σπίτι, κάποιοι ζωηροὶ συνομήλικοί σου, ἄντε ἴσως καμιὰ δεκαριὰ χρόνια πιὸ μεγάλοι, μὲ ἕναν κάποιο, Παῦλο Μελὰ πᾶνε νὰ ξεσηκώσουν τὴ Μακεδονία. Εἶναι πράγματι ἄμυαλοι. Δὲν κάθονται στὰ αὐγά τους. Πᾶνε νὰ τὰ βάλουνε μὲ τὴν Αὐτοκρατορία τῶν Ὀθωμανῶν. Ὁ Σουλτάνος δὲν τὰ σηκώνει αὐτά. Ἄσε ποὺ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ντισραέλι, τοῦ Ἄγγλου Πρωθυπουργοῦ, ἐδῶ καὶ 20 χρόνια οἱ Τοῦρκοι ἔχουν τὴν ἀβάντα τῆς Μεγάλης Αὐτοκρατορίας. Δὲν θυμοῦνται τὴ ζημιὰ τοῦ ΄97; Ποῦ πᾶνε; Καὶ ἔχουν ἀνέβει καὶ κάποιοι κουζουλοὶ ἀπὸ τὴν Κρήτη ποὺ φαίνεται ἔχουν φουσκωμένα τὰ μυαλὰ ἀπὸ ἕναν ἐπαναστάτη, ὀνόματι Βενιζέλο. Αὐτὸν θὰ τὸν μάθεις σύντομα. Ὥσπου νὰ σοὺ κάνει ἡ κυρὰ τὸ δεύτερο κουτσούβελο, θὰ τὸν φέρουν οἱ στρατιωτικοὶ Πρωθυπουργό. Καὶ μαζὶ μὲ τὸν Γεροβασιλιά, ὅταν θὰ πλησιάζει αὐτός, μισὸ αἰώνα Βασιλείας, θὰ σὲ καλέσουν νὰ ἐλευθερώσεις τὴν ὑπόλοιπη Ἑλλάδα. Ἀρχιστράτηγος θὰ εἶναι ὁ Διάδοχος. Δέκα χρόνια θὰ πολεμᾶς. Μὲ χιόνια, χαλάζι, βροχὲς καὶ λιοπύρι. Ἐσύ, θὰ τρέχεις σὲ βουνὰ καὶ σὲ λαγκάδια νὰ διώξεις τὸν Τοῦρκο. Θὰ πάρεις φόρα. Θὰ φτάσεις μακριά. Μία ἀνάσα ἀπὸ τὴν Ἁγιὰ Σοφιά. Θὰ μπεῖς στὴ Σμύρνη Ἐλευθερωτής.

Δέκα χρόνια νεαρὲ  Ἕλληνα ἔχεις τὸ ὅπλο, ἒφ΄ ὅπλου λόγχη. Δέκα χρόνια πόλεμος, κακουχίες. Θὰ τριπλασιάσεις τὴν Ἑλλάδα. Θὰ ἀνταμώσεις τὸν Φίλιππο στὴ Μακεδονία, τὸν Ἀχιλλέα στὴν Τροία. Ἴσως ἐκεῖ κοντὰ στὸ  Γρανικὸ νὰ ἀνταμώσεις καὶ τὸν Ἀλέξανδρο. Ὁ Γέρος τοῦ Μοριὰ θὰ σὲ καμαρώνει, μέχρι … μέχρι ἡ φαγωμάρα ἀπὸ τὸν ξένο δάκτυλο ποὺ τὸν ἔκλεισε φυλακὴ στὸ Ναύπλιο νὰ ξαναφωλιάσει στοὺς πολιτικούς της, σχεδὸν ἑκατὸ χρόνια μετά, γιὰ νὰ ξαναπάρει ὁ τόπος τὴν κάτω βόλτα. Θὰ ζήσεις τὴ σφαγὴ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ  θὰ ἀκολουθήσει ὁ ξεριζωμὸς τοῦ Γένους. Θὰ σηκώσεις τὸ βαρὺ φορτίο τῆς προσφυγιᾶς. Τὰ παιδιά σου θὰ εἶναι μεγάλα πιὰ καὶ ἐσὺ θὰ εἶσαι γέρος! Τὶς προάλλες, ἔγραφαν θαρρῶ οἱ ἐφημερίδες «Ἑστία» καὶ  «Ἀκρόπολις» γιὰ μία ἅμαξα ποὺ παρέσυρε γέροντα 40 ἐτῶν στὴν Κηφισιά. Τὰ βάσανά σου δὲν ἔχουν τελειωμό. Ἑνὸς κακοῦ μύρια ἕπονται. Ζεῖς, ἐκτελέσεις στὸ Γουδί, κινήματα, ἀντικινήματα, γιὰ νὰ φτάσει τὸ ΄36 ὁ ἥρωας τοῦ ΄12-΄13, ὁ Μεταξάς, νὰ κάνει μὲ τὴ σειρὰ τοῦ τὸ δικό του κίνημα, ὅπως πρὶν ἀπὸ αὐτὸν ὁ Βενιζέλος, ὁ Κονδύλης, ὁ Πάγκαλος, ὁ Πλαστήρας καὶ ἄλλοι. Ἂν καὶ δικτατορία, κάτι ἀρχίζει νὰ ροδίζει. Καλύτερες συνθῆκες γιὰ δουλειά, κοινωνικὴ ἀσφάλιση, ἀλλὰ καὶ ὀργάνωση τοῦ Στρατοῦ. Μετὰ ἀπὸ δέκα χρόνια στὸ Μέτωπο, ἔχει φοβηθεῖ τὸ μάτι σου. Εἶναι καὶ τὰ παιδιά σου πλέον σὲ ἡλικία ἐπιστράτευσης. Δὲν θὰ τὸ ἀποφύγεις καὶ αὐτὸ τὸ ποτήρι Νεαρὲ Γέροντα.

Ὁ φασισμὸς κτυπᾶ πισώπλατα τὴν Ἑλλάδα. Ἀπὸ τὸ ΄12 ἕως τὸ ΄22 πολεμοῦσες κοιτάζοντας Ἀνατολικά. Τώρα τὸ παιδί σου θὰ πολεμήσει κοιτάζοντας Δυτικά. Ἄλλα 10 χρόνια, ἀπέναντι σὲ δύο φασισμούς. Πρῶτα τὸν Μαῦρο καὶ μετὰ τὸν Ἐρυθρό. Θὰ ξεκινήσει ἀπὸ τὴν Πίνδο στὶς 28 Ὀκτώβρη τοῦ ‘40, γιὰ νὰ ξαποστάσει τὸ ΄49 μετὰ τὸν Γράμμο καὶ τὸ Βίτσι. Εἶσαι πιὰ στὰ ἑβδομήντα. Οἱ Βασιλιάδες θὰ ἔχουν φύγει καὶ θὰ ἔχουν ξαναγυρίσει πολλὲς φορές. Εἶδες πολλούς, ἀπὸ τὸν Γεώργιο ποὺ δολοφονήθηκε μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας μέχρι τὸν Ἀρχιστράτηγο τῆς Νίκης, τὸν Κωνσταντῖνο. Τὸν ἀδικοχαμένο ἀπὸ δάγκωμα πιθήκου Ἀλέξανδρο, τὸν αὐταρχικὸ Γεώργιο καὶ τὸν πράο Παῦλο. Ἔζησες ὅλους τους Βασιλιάδες ἐκτὸς ἀπὸ τὸν τελευταῖο. Ἔζησες Δημοκρατίες, δικτατορίες, ἐξορίες, πεῖνες, ἐφευρέσεις. Εἶδες τὸ ἄλογο νὰ παραχωρεῖ τὴ θέση του στὸ αὐτοκίνητο. Εἶδες τὸν ἄνθρωπο νὰ πετάει. Εἶδες τὴ λάμπα πετρελαίου νὰ παραχωρεῖ τὴ θέση της στὸν ἠλεκτρισμό. Πολλὰ νέα πράγματα ποὺ τὸ καθῆκον γιὰ τὴν Ἑλλάδα δὲν σοὺ ἐπέτρεψε νὰ τὰ ἀπολαύσεις ὅσο ἤθελες. Ἴσως ἐκεῖ στὰ τριάντα χρόνια σου, νὰ πρόλαβες νὰ χορέψεις τσάρλεστον, νὰ εἶδες τὴν Παξινοὺ ἢ τὴν Κοτοπούλη σὲ κάποιο θέατρο. Ὅμως μέχρι ἐκεῖ. Τὰ χρόνια τρέχουν, νεαρὲ Γέροντα. Ὁ Ἀρχάγγελος ἔχει ἀνοίξει τὸ παρουσιολόγιο στὸν παράδεισο καὶ ἔχει φθάσει στὸ ὄνομά σου. Τὰ παιδιά σου γεννήθηκαν στὴν πρώτη δεκαετία τοῦ Αἰώνα, τὰ ἐγγόνια σου γεννημένα στὰ δύσκολα χρόνια του πολέμου ἔχουν ἤδη ἀναρτήσει τὴν εἰκόνα σου στὸ διαμερισματάκι τους στὴν Κυψέλη ἢ στὸ Παγκράτι. Ἐκεῖ γύρω, ποὺ ἕναν αἰώνα μετὰ θὰ γεννηθεῖ τὸ δισέγγονό σου. Ὅλοι μέχρι τότε προσπάθησαν καὶ κατάφεραν νὰ μεγαλώσουν τὴν Ἑλλάδα σου καὶ ἐσὺ τὸ δέχθηκες μὲ χαρά, παρότι θυσίασες νιάτα καὶ ἀπολαύσεις.

Φθάσαμε ὅμως παππού, στὴν ἐποχὴ τοῦ Σοσιαλισμοῦ καὶ τοῦ «μεγάλου ἐπαναστάτη», τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου ποὺ ἦταν κάτι σὰν τὸν Δεληγιάννη, τὴν ἐποχὴ ποὺ ἐσὺ γεννιόσουν. Κουβέντες ὡραῖες, παραμύθια, πολλὰ «θὰ» καὶ στὸ τέλος ὁ ἠθικὸς καὶ κοινωνικὸς ἐξευτελισμός. Ἡ σοσιαλιστικὴ λαίλαπα, τῶν πρασινοφρουρῶν καὶ τῶν  «αὐριανιστῶν», μέσα σὲ λίγα χρόνια μετέτρεψαν, τὸ καφενεῖο τοῦ Στρατῆ σὲ pub, τὰ λαϊκὰ ταβερνεῖα, σὲ disco. Τὸ τσιγάρο τὸ ἔκαναν κοκαΐνη. Τὸν ἑλληνικὸ καφέ, «φραπέ». Οἱ σκελέες ἔγιναν σλιπάκια. Ὁ θούριος ἔγινε hits. Τὸ πρόσωπο σπαθὶ ἔγινε face control. Τὸ φρόνημα ἔγινε «ὢχ ἀδελφέ». Ἡ πατρίδα μᾶς ἔγινε πολυπολιτισμική. Τὸ αἷμα ποὺ ἔχυσες τόσα χρόνια γιὰ τὸ καλό της ἔγινε Ἐθνικισμός. Τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια εἶναι γὶ΄αὐτοὺς παλιομοδίτικα. Ὁ ξένος δάκτυλος τῶν Ἄγγλων καὶ τῶν Γάλλων ἔγινε τώρα Ἀμερικανικός, παρὰ τὴν συνθηματολογία τοῦ «ΕΟΚ καὶ ΝΑΤΟ τὸ ἴδιο συνδικάτο» καὶ τοῦ «ἡ Ἑλλάδα ἀνήκει στοὺς Ἕλληνες». Μὲ τὴν μεθοδολογία τῆς ἄκρατης καὶ ἀλόγιστης δανειοδότησης τῆς χώρας, ὑποθηκεύσαμε τὸ μέλλον σου. Ξένος δάκτυλος ὑπῆρχε πάντα νέε του προηγούμενου αἰώνα, ἀλλὰ μὲ μία μικρὴ διαφορὰ ἀπὸ τοὺς σημερινούς. Ἐσένα σὲ ἐνοχλοῦσε, αὐτοὶ δείχνουν νὰ τὸ ἀπολαμβάνουν.

Μετὰ ἦλθε ὁ Μητσοτάκης, ὁ σοσιαλίσταρος ἐκσυγχρονιστὴς Σημίτης, ὁ νεώτερος Καραμανλὴς καὶ τελευταία ὁ υἱὸς Ἀνδρέα Παπανδρέου.

Αὐτὸς ἦλθε γιὰ νὰ ξαναφέρει νὰ σύνορά της πατρίδας μας ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ τὰ πῆρες ἐσύ, τὸν προηγούμενο αἰώνα μὲ τὸ αἷμα σου καὶ τὰ ἔφθασες ἐδῶ ποὺ εἶναι σήμερα. Ψήφισε πρὶν ἕνα χρόνο, μία Εὐρωπαϊκὴ συνθήκη λεγόμενη Μνημόνιο ποὺ ἐξαθλιώνει τοὺς Ἕλληνες καὶ ὑποθηκεύει τὰ κυριαρχικὰ δικαιώματα τῆς πατρίδος, παραιτούμενος ταυτόχρονα κάθε ἀσυλίας ποὺ πηγάζει ἀπὸ νόμους ἢ διεθνεῖς συνθῆκες.

Ἐσύ, γιὰ ὅτι πολέμησες σήμερα θεωρεῖται  ταμπού. Οἱ Τοῦρκοι ξαναβρῆκαν 558 χρόνια μετὰ ἀνοιχτὴ τὴν κερκόπορτα. Βολτάρουν στὸ Αἰγαῖο ὅποτε γουστάρουν, ὅπου γουστάρουν καὶ ὅσο γουστάρουν. Βλέπεις ὁ «Ἀβέρωφ» εἶναι χρόνια παροπλισμένος στὸ Φαληρικὸ Ὅρμο. Μαζί του καὶ ὁ «Κουντουριώτης».  Τώρα στέλνουμε στὴν πόλη γιουσουφάκια ποὺ τραγουδᾶνε καλά, χορεύουν καλύτερα καὶ δόξα τὸν Ἀλλάχ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, αὐτοὺς ποὺ πολέμησαν στὸ πλευρὸ τῶν Ἰταλῶν τὸ ‘40 ἐσένα καὶ τὰ παιδιά σου, τοὺς Ἀλβανούς, τοὺς μπάσανε μέσα. Τόσο μέσα, Ἕλληνα, πού σου πῆραν τὶς δουλειές, τὰ σπίτια, τὰ μαγαζιά, ἀκόμη καὶ τὶς γυναῖκες. Ὅμως δὲν μᾶς ἔφταναν αὐτοί, βάλαμε μέσα καὶ ὅλους τους Ἀσιάτες καὶ δείχνουμε νὰ τὸ ἀπολαμβάνουμε.

Ἐρωτῶ, λοιπόν, τὴν Ἱστορία ποὺ τὰ ‘δὲ ὅλα μέσα στοὺς αἰῶνες. Αὐτὴ ποὺ πολλὲς φορές σου χάιδευε τὸ πονεμένο μέτωπο ἀνταλλάσοντας τὸν πόνο σου μὲ ρυτίδες. Ποιὸς ἔπραξε τὸ σωστό; Ἐσύ, ποὺ δὲν γεύτηκες τὶς χαρὲς τῆς νιότης σου γιὰ νὰ ἀνδρωθεῖ ἡ Ἑλλάδα καὶ τὰ ἐγγόνια σου ἢ αὐτοὶ ποὺ ἀκολουθοῦν τὸ δικό τους story. Μέσα σὲ 36 χρόνια χάσαμε τὴν Κυρήνεια, τὴν Ἀμμόχωστο. Οἱ Ἀλβανοὶ δημιουργοῦν θέμα Τσαμουριᾶς στὴ Θεσπρωτία, τὰ νησιά μας καὶ τὸ Αἰγαῖο μας ἀμφισβητεῖται, οἱ ξυπόλητοι Σκοπιανοὶ μᾶς πῆραν τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας καὶ τὰ Ἐθνικά μας Σύμβολα, οἱ Τοῦρκοι ἁλωνίζουν τὴν Θράκη μας καὶ τὸ Τουρκικὸ προξενεῖο στὴν Κομοτηνή, προετοιμάζει ἀνενόχλητο τὸ ἔδαφος γιὰ τὴν προσάρτησή της. Στὴν Κρήτη ὑποκινοῦνται αὐτονομιστικὰ κινήματα ἀνεξαρτησίας, ἀπὸ τὴν μητέρα Ἑλλάδα.      

Ἄντε παιδιὰ κουράγιο. Λίγο δεβαριεδισμό, λίγο ἀκόμα παχυδερμισμὸ καὶ θὰ φέρουμε πάλι τὰ σύνορα ἐκεῖ ποὺ ἦταν τὸ 1897.

Ἐσὺ νεαρὲ Ἕλληνα τοῦ 1904, τοῦ ΄12-΄13, τοῦ ΄19-΄22, τοῦ ΄40-΄41, τοῦ ΄74, ξύπνα καὶ σήκω. Αρκετὰ ξαπόστασες στὸ μνῆμα σου. Σήκω γιατί ἂν ἀρνηθεῖς αὐτὸ τὸ νέο προσκλητήριο κάποιοι ἀπόγονοί σου εἶναι διατεθειμένοι νὰ παραχωρήσουν ἀκόμη καὶ τὸ μνῆμα σου. Γιὰ τὴν Ἑλλάδα ποὺ ἐσὺ στερήθηκες νιάτα καὶ ὀμορφιά, πολεμώντας μὲ τὸ καριοφίλι στὸ χέρι καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὸ στῆθος.

Ξύπνα ἀγόρι μου, φόρεσε τὰ καλά σου, ἡ Ἑλλάδα σὲ περιμένει. Ἐσένα καὶ τὴ γενιά σου νὰ σώσεις τὴ φαμίλια σου. Λίγο ἀκόμη παλικάρι μου γιατί ἡ Ἑλλάδα δὲν πρέπει νὰ πεθάνει. Τὸ ‘λεγες στὰ βουνά. Στὴν στρατώνα. Στὶς μάχες. Ὅλοι μαζὶ Λεβέντες μου.

Ἀφύπνισε καὶ συμπαρέσυρε τοὺς Ἕλληνες καὶ κυρίως τοὺς νέους μὲ τὸ φρόνημά σου καὶ τὴν ἀγωνιστικότητά σου, σὲ πανεθνικὸ ξεσηκωμὸ κατὰ τῆς ψηφίσεως τοῦ μεσοπρόθεσμου νέου μνημονίου. Μαζὶ μὲ σένα, ὅλοι οἱἝλληνες, ὅλοι μία φωνή, μία καρδιά. Τώρα ξανά, σὰν πρῶτα.

Στεῖλε τὸ μήνυμά σου, σὲ ἐκείνους τοὺς ἐπιλήσμονες πολιτικοὺς-βουλευτὲς μεθαύριο ποὺ θὰ τὸ ψηφίσουν καὶ θὰ τοποθετήσουν τὴν ταφόπλακα τῶν ὀνείρων σου, τῆς ἐπιβίωσης τῆς οἰκογένειάς σου καὶ τῆς ἀκεραιότητας τῆς πατρίδος σου.

Ἐδῶ καὶ τώρα βροντοφώναξέ τους πὼς δὲν θὰ ξεχάσεις τὰ ὀνόματα ὅσων ψηφίσουν τὸ ἐπαχθὲς μεσοπρόθεσμο καὶ θύμισέ τους πώς, ἔχει ὁ καιρὸς γυρίσματα καὶ πὼς ἡ Ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται καὶ ἐκδικεῖται».
http://www.aegeantimes.gr/article.asp?id=56549&type=1&kata=0

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2012/10/blog-post_3791.html