Η Ιερουσαλήμ θα παραμείνει καταπατημένη από τα διάφορα
έθνη, μέχρι που θα τελειώσουν οι «καιροί_των_εθνών» και θα ολοκληρωθεί η
περίοδος καταπάτησής της (Λουκ. ΚΑ΄24). Η πατρίδα τους βρέθηκε διαδοχικά
κατακτημένη από τους Ρωμαίους, τους Πέρσες, τους Βυζαντινούς, τους Σαρακηνούς,
τους Σταυροφόρους, τους Αιγυπτίους, τους Τούρκους, τους Βρετανούς και τους
Ιορδανούς. Κι όμως στον 20ό αιώνα ξαφνικά οι
«καιροί_των_εθνών» φθάνουν στο τέλος τους. Πράγματι, με σχέδιο του ΟΗΕ για Διανομή της Παλαιστίνης, ιδρύεται το
1948 το κράτος του Ισραήλ, ένα νέο κράτος, ανύπαρκτο ως τότε στους χάρτες,
προκειμένου ν’ αποκτήσουν οι Εβραίοι της Διασποράς μια εθνική εστία. Ξαφνικά ο
εβραϊκός λαός επιστρέφει στη Γη της Επαγγελίας εκπληρώνοντας τις προφητείες της Αγίας Γραφής!
Η «συκιά» που
ξαναβλαστάνει
Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Στα Ευαγγελικά κείμενα ο Χριστός
αναφέρει τη σχετική παραβολή της «ξηρανθείσης_συκής».
(Ματθ. ΚΑ΄18-19). Η συκιά που την καταράσθηκε ο Κύριος και ξεράθηκε αμέσως,
συμβολίζει σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μας το γένος των
Εβραίων (Αγ. Κύριλλος Ιεροσολύμων, Ισίδωρος Πηλουσιώτης κ.ά.). Ο Κύριος
καταράσθηκε το λαό Του γιατί δεν βρήκε καρπούς (έργα πίστης) αλλά μόνο φύλλα
(το γράμμα του νόμου). Βεβαιώνει όμως ότι η συκιά θα βλαστήσει ξανά, θα
ξαναβγάλει φύλλα (το κράτος του Ισραήλ θα αναστηθεί και θα αναπτυχθεί) και
ειδοποιεί ότι όταν θα δούμε να γίνονται αυτά πρέπει να ξέρουμε ότι το τέλος είναι κοντά,
ότι ο ερχομός Του (η Δευτέρα Του Παρουσία) έχει σχεδόν φθάσει,
«είναι_στην_πόρτα», όπως λέει χαρακτηριστικά! (Ματθ. ΚΔ΄32-33, Λουκ.
ΚΑ΄29-31). [...]
Απόσπασμα από το βιβλίο "Κόκκινο
χαλί για τον Αντίχριστο"
