Γ.Θ : Η Αυτοκρατορία δεν έπεσε. Το Βυζάντιο δεν
χάθηκε. Συνέχισε να υπάρχει στο Άγιο Όρος και σε όλα τα Ορθόδοξα Μοναστήρια της
Χριστιανοσύνης. Στα Ορθόδοξα κάστρα της Ρωμιοσύνης. Περνώντας τις Πύλες ενός Αγιορείτικου Μοναστηριού νομίζεις ότι ταξιδεύεις μέσα
στο χρόνο και βρίσκεσαι στα χρόνια τα Βυζαντινά, που η Πατρίδα ως Υπερδύναμη
τότε, σκορπούσε το Φως της Χριστιανικής Γνώσης στα πέρατα της Οικουμένης. Ακούς
τους καλόγερους να σου λένε... αυτόν το πύργο τον έχτισε ο τάδε Αυτοκράτορας, εδώ ερχόταν και
προσευχόταν ο δείνα Αυτοκράτορας, αυτές ήταν οι Βυζαντινές πανοπλίες των
μαχητών, αυτό το στέμμα του Νικηφόρου Φωκά, αυτό το λάβαρο του Παλαιολόγου και
νιώθεις την επικαιρότητα εκείνης της εποχής σαν να μην πέρασε μια μέρα! Σε αυτά
εδώ τα κάστρα ο Σταυρός του Κυρίου δεν έπεσε ποτέ. Ούτε και οι Δικέφαλοι Αετοί
και τα τέσσερα Βήτα. Αυτά τα κάστρα θα ξυπνήσουν το Ρωμαίικο...
Ξυπνώντας εν τω μέσω της νυκτός περνάς στο φωτισμένο από κεριά και καντήλια ναό, και στην ησυχία της νύκτας υμνούμε, δοξολογούμε και ζητάμε το έλεος του Ουράνιου Πατέρα. Οι προσευχές μας ενώνονται με αυτές των Αγγέλων και καθώς το σκοτάδι υποχωρεί και η νέα μέρα γεννιέται, κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού! Μια νέα μέρα ξεκίνησε... ευλογημένα και εφοδιασμένα με το Αναστημένο Σώμα του Χριστού! Τώρα βγαίνοντας από τις καστροπύλες του Βυζαντινού μεγαλείου μπαίνουμε στο δάσος και μέσα από μονοπάτια και περιπετειώδεις διαδρομές οδεύουμε για το επόμενο προσκύνημα, την επόμενη συνάντηση με τους θησαυρούς της Ορθοδοξίας. Ο Μέγας Βασίλειος, ο Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος, ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, ο Πρωτομάρτυς Στέφανος, η Μαρία η Μαγδαληνή και τόσοι άλλοι Άγιοι με τα ιερά λείψανά τους σκορπίζουν την Χάρη και την Ευλογία εδώ και αιώνες. Στους ήχους της φύσης και στην σιωπή της νύχτας ψιθυρίζουν την Ευχή όλοι οι Πατέρες, όλα τα αδέρφια. Συντονίζονται στην ίδια συχνότητα και διαπερνώντας όλα τα Σύμπαντα βρίσκονται μπροστά στο θρόνο του Θεού. Του Θεού, που ήταν η ουσία και το επιστέγασμα του Βυζαντίου. Του Θεού, που όταν θα τον θυμηθούν οι νεοέλληνες, θα μπορέσουν να χτίσουν σαν άλλοτε μια Λαμπρή και Δοξασμένη Πατρίδα. Ένα Νέο Βύζαντιο, Ευλογημένο και Ρωμαίικο!
Ξυπνώντας εν τω μέσω της νυκτός περνάς στο φωτισμένο από κεριά και καντήλια ναό, και στην ησυχία της νύκτας υμνούμε, δοξολογούμε και ζητάμε το έλεος του Ουράνιου Πατέρα. Οι προσευχές μας ενώνονται με αυτές των Αγγέλων και καθώς το σκοτάδι υποχωρεί και η νέα μέρα γεννιέται, κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού! Μια νέα μέρα ξεκίνησε... ευλογημένα και εφοδιασμένα με το Αναστημένο Σώμα του Χριστού! Τώρα βγαίνοντας από τις καστροπύλες του Βυζαντινού μεγαλείου μπαίνουμε στο δάσος και μέσα από μονοπάτια και περιπετειώδεις διαδρομές οδεύουμε για το επόμενο προσκύνημα, την επόμενη συνάντηση με τους θησαυρούς της Ορθοδοξίας. Ο Μέγας Βασίλειος, ο Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος, ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, ο Πρωτομάρτυς Στέφανος, η Μαρία η Μαγδαληνή και τόσοι άλλοι Άγιοι με τα ιερά λείψανά τους σκορπίζουν την Χάρη και την Ευλογία εδώ και αιώνες. Στους ήχους της φύσης και στην σιωπή της νύχτας ψιθυρίζουν την Ευχή όλοι οι Πατέρες, όλα τα αδέρφια. Συντονίζονται στην ίδια συχνότητα και διαπερνώντας όλα τα Σύμπαντα βρίσκονται μπροστά στο θρόνο του Θεού. Του Θεού, που ήταν η ουσία και το επιστέγασμα του Βυζαντίου. Του Θεού, που όταν θα τον θυμηθούν οι νεοέλληνες, θα μπορέσουν να χτίσουν σαν άλλοτε μια Λαμπρή και Δοξασμένη Πατρίδα. Ένα Νέο Βύζαντιο, Ευλογημένο και Ρωμαίικο!