Θλίψη
Ἐπικρατεῖ μία συννεφιὰ στὸν τόπο μας. Πρόσωπα σκυθρωπά,
ἀγέλαστα, θλιμμένα. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ μὴν πέρασε θλίψη. Διάφορες
εἶναι οἱ πηγὲς τῆς θλίψεως. Κουράζουν τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή. Οἱ θλίψεις μποροῦν
νὰ ἀρρωστήσουν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ μποροῦν καὶ νὰ τὸν ὡριμάσουν καὶ νὰ τὸν
καλλιεργήσουν. Νὰ τὸν κάνουν νὰ δεῖ τὸν συνάνθρωπό του μὲ μεγαλύτερη ἐπιείκεια,
κατανόηση καὶ συμπάθεια.
Ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ ἐλπίδα στὶς θλίψεις ἀνακουφίζουν. Μπορεῖ
οἱ θλίψεις νὰ ὁδηγήσουν σὲ καλό, σὲ μετάνοια. Δὲν εἶναι κανεὶς ποὺ νὰ μὴν
πέρασε θλίψεις, πόνους, πειρασμοὺς καὶ δοκιμασίες. Σὰν σαράκι ἡ θλίψη κατατρώει
τὸν ἔσω ἄνθρωπο. Ὁ σκοπὸς τῶν θλίψεων στὴ ζωή μας δὲν εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς
ἀρέσκεται νὰ τιμωρεῖ καὶ νὰ βασανίζει τοὺς ἀνθρώπους σὰν ἕνας σαδιστὴς πατέρας,
ἀλλὰ ἡ διόρθωσή μας, ἡ βελτίωσή μας, ἡ κατεύθυνσή μας στὰ ἄνω. Οἱ θλίψεις
μποροῦν νὰ γίνουν ἕνας δρόμος πρὸς συνάντησή μας μὲ τὸν ζῶντα Θεό.
Οἱ ἄνθρωποι ἀγάπησαν τὸ σκοτάδι καὶ ὄχι τὸ φῶς, καὶ γι’
αὐτὸ θλίβονται. Μερικὲς φορὲς οἱ θλίψεις διώχνουν τὴν....ὀκνηρία,
τὴ νωχέλεια καὶ τὴν ἀδιαφορία. Μποροῦν νὰ συγκεντρώσουν τὸν ἄνθρωπο στὸν ἑαυτό
του, νὰ γίνει ἀφορμὴ περισυλλογῆς, ἐνδοσκαφῆς, αὐτοανάκρισης, αὐτογνωσίας καὶ
αὐτομεμψίας. Οἱ πολλὲς καὶ διάφορες ἀνέσεις μποροῦν νὰ κάνουν τὸν ἄνθρωπο πιὸ
ράθυμο, χλιαρὸ καὶ χαλαρό. Μπορεῖ νὰ νομίζει ὅτι εἶναι εὐτυχισμένος, μέσα τοῦ
ὅμως νὰ ἔχει μία ἀνεκπλήρωτη χαρά. Ἡ γενναία ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων τῆς ζωῆς
θὰ δώσει τὴ νίκη τῆς ἀνδρείας. Μπορεῖ οἱ θλίψεις νὰ μᾶς φέρουν πιὸ κοντὰ στὸ
Θεό. Ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ νὰ δοκιμάζει παιδαγωγικὰ γιὰ νὰ βοηθήσει, νὰ φωτίσει, νὰ
ἀνορθώσει. Οἱ θλιμμένοι μποροῦν νὰ γίνουν πιὸ συμπάσχοντες καὶ φιλάδελφοι.
Μὴ στὴ στενοχώρια προσθέτουμε στενοχώρια καὶ στὴ
θλίψη ἄλλη θλίψη. Κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο κακὸ δὲν εἶναι ἡ ἀσθένεια, ἡ ἀπόρριψη,
ἡ οἰκονομικὴ ζημιά, ἡ φτώχεια καὶ ἡ στέρηση παρὰ μόνο ἡ ἁμαρτία. Ἡ σοφία τοῦ
Θεοῦ ἀφαιρεῖ τὸν πλοῦτο ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸν μεταχειρίζονται λαθεμένα, ἐσφαλμένα,
πλεονεκτικὰ καὶ ἀπάνθρωπα. Ἐπιτρέπει τὶς ἀσθένειες στὸ σῶμα γιὰ νὰ τὸ
ταπεινώσει, νὰ δώσει ὑγεία στὴν ψυχή, νὰ μὴν ἀφηνιάσει στὴν ἁμαρτία. Παίρνει,
παρὰ τὴ θλίψη μας, ἐκείνους ποὺ κρίνει πὼς εἶναι ἡ καλύτερή τους ὥρα. Μὴν τὰ
βάζουμε μὲ τὸν Θεό. Ξέρει καλὰ τί κάνει. Δὲν γνωρίζουμε τὸ σωτήριο σχέδιο καὶ
τὸν λυτρωτικὸ Θεό. Ἀρκετὲς φορὲς τὸ φάρμακο εἶναι πικρό, δὲν θέλουμε νὰ τὸ
πάρουμε, ὅμως δίνει θεραπεία.
Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ κύρια καὶ ἡ μεγάλη πηγὴ τῶν
θλίψεων. Ἡ ἁμαρτία τυραννᾶ, παρασύρει, δεσμεύει, φυλακίζει, ἐξαθλιώνει. Ὁ Θεὸς
δὲν θὰ κρίνει ὅσους ἁμάρτησαν, ἀλλὰ ὅσους δὲν μετανόησαν. Ἡ ταπεινοφροσύνη, ἡ
προσευχή, ἡ ὑπομονὴ ἐλαφρύνει τὸ βάρος τῶν θλίψεων. Μὴ λοιπὸν ἀφήσουμε ἐξαιτίας
μᾶς νὰ μεγαλώσουν οἱ θλίψεις. Μὴν ἐπιτρέψουμε θλίψη ἐπὶ τῶν θλίψεων. Ἂς τὶς
δοῦμε καὶ μὲ αὐτὸ τὸ ἄλλο μάτι ποὺ ἀναφέρουμε. Μήν, παρακαλῶ, ὁδηγηθεῖ ποτὲ
κανεὶς στὴν ἀπελπισία. Μετὰ τὴ συννεφιὰ συνήθως ἡ λιακάδα εἶναι πιὸ γλυκιά. Μακεδονία
