Επικαλούμενοι τον επιχειρηματικό ανταγωνισμό εταιρειών που
ασφαλώς υπάρχει και χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία την διαφάνεια, ο ένας
υπουργός “κληρονομούσε” στον άλλο το ...μέγα πρόβλημα της υπαρκτής ανάγκης
αλλαγής των μπαταριών! Λογικά οι πολιτικές ηγεσίες που πέρασαν όλα αυτά τα
χρόνια θα έπρεπε να έχουν κόψει το "γόρδιο δεσμό" που πολλές φορές
προκαλούν οι ανταγωνισμοί των εταιρειών και να έχουν διατηρήσει τα υποβρύχια σε
άψογη επιχειρησιακή κατάσταση.
Οι άνθρωποι των υποβρυχίων έκαναν και κάνουν ότι μπορούν
για να δώσουν “ζωή” στα παλαιού τύπου υποβρύχια, αλλά θαύματα δεν μπορούν να
γίνουν!
Το κόστος; Υπολογίζεται περίπου στα 10 εκατομμύρια ευρώ
και για τα τέσσερα υποβρύχια. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. Η ουσία
είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια ουδείς απ΄ όσους πρέπει να κινήσουν διαδικασίες ,
να πάρουν αποφάσεις και κυρίως να δώσουν λύσεις ξεπερνώντας τα όποια προβλήματα
υπάρχουν δεν θέλει να “μπει στη φωτιά”! Είναι το γνωστό πρόβλημα για το οποίο
συχνά έχουμε γράψει, το σύνδρομο “άστο για τον επόμενο, μην μπλέξω”.
Το αστείο της υπόθεσης -αν μπορεί να υπάρχει αστεία πλευρά
σε τέτοιες υποθέσεις- είναι ότι ενώ έχουμε τρία ολοκαίνουργια 214 που δεν
έχουμε παραλάβει και τέσσερα 209 υποβρυχία που έχουν ακινητοποιηθεί ,σύνολο
επτά, έχουμε αρχίσει να συζητάμε υποτίθεται για νέα πλοία, έστω και με την
μορφή ενοικίασης!
Και βέβαια μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον είχαμε δηλώσεις
αποφασιστικότητας για "ανακήρυξη ΑΟΖ , εδώ και τώρα". onalert.gr
