Η συγκαταβατική στάση που είχε υιοθετήσει μέχρι σήμερα η ελληνική κυβέρνηση «παρεξηγήθηκε», όπως άλλωστε αναμενόταν, από τους δανειστές και πλέον τα περιθώρια έχουν στενέψει τόσο, ώστε ο πρωθυπουργός, αν και τηρεί σιγή ιχθύος, αντιλαμβάνεται ότι πλέον τον λόγο θα πρέπει να αναλάβει η πολιτική από την οικονομία.
Οι πιέσεις από την πλευρά των εταίρων του κυβερνητικού
σχηματισμού, μπορεί να οδηγούν σε αδιέξοδο τις δυνατότητες κυβερνητικών
ελιγμών, όμως θα μπορούσε να υποστηριχτεί ότι σε τακτικό επίπεδο, εξυπηρετούν
την ελληνική διαπραγματευτική στρατηγική. Ο πρωθυπουργός αξιόπιστα μπορεί
πλέον να ισχυριστεί στους εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι όσο και να πιέζουν
στο πλαίσιο της λογιστικής αντιμετώπισης των πραγμάτων που ακολουθούν
(κατανοητό μέχρι έναν βαθμό, «χαρτογιακάδες» είναι οι άνθρωποι), το δίλημμα
είναι σαφές…
Είτε η κυβέρνηση θα πει για μια ακόμη φορά «ναι» και θα
καταρρεύσει, είτε η Τρόικα θα αντιληφθεί, ότι δεν είναι δυνατόν να πιέζεις
παραπάνω τη χώρα που έχει κάνει πολύ περισσότερα από τον οποιονδήποτε για το
συμμάζεμα της κατάστασης, κάτι που έχει αναγνωριστεί και από τις χώρες-μέλη της
ΕΕ. Οπότε, εάν το επιθυμούν, ας πάρουν αυτοί την ευθύνη κατάρρευσης της
κυβέρνησης και του νομοτελειακού εκτροχιασμού του προγράμματος σταθεροποίησης,
με την πιθανότατη πολιτική αβεβαιότητα και τις εκλογές, αλλά και την ανάδειξη
δυνάμεων που θεωρούνται από τους ίδιους τους δανειστές ως «μη φιλικές». Είναι
πιθανό δηλαδή, η κυβέρνηση να έχει αποφασίσει να πει το πρώτο μεγάλο «όχι» στην
Τρόικα…
Παρότι σε αυτό το επίπεδο η κυβερνητική στρατηγική
εξυπηρετείται, είναι βέβαιο ότιεσωτερικό πρόβλημα και φυγόκεντρες τάσεις έχουν
παρουσιαστεί, αφού η Δημοκρατική Αριστερά φέρεται να έχει βάλει ξεκάθαρη
γραμμή και να έχει καλλιεργήσει την εντύπωση ότιενδεχόμενα νέα μέτρα θα
σημάνουν την αυτόματη αποχώρησή της από το κυβερνητικό σχήμα, καθιστώντας την
παραμονή του ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον προβληματική.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη πλευρά, που ποτέ δεν λησμόνησε «τις
μεθόδους διακυβέρνησης», φέρεται να έχει στραμμένο το βλέμμα στον θεωρούμενο ως
επικείμενο ανασχηματισμό και σύμφωνα με τις πηγές μας απαιτεί (κυριολεκτικά
χρησιμοποιείται ο όρος) τα υπουργεία Ενέργειας (για να ελέγξει το «μεγάλο
κόλπο» των εξορύξεων) με την επιστροφή του Γιάννη Μανιάτη στη
θέση του υπουργού, το υπουργείο Εργασίας (θα «πέσουν» ευρωπαϊκά κονδύλια για
την καταπολέμηση της ανεργίας και θα έχουμε εποχικές προσλήψεις και ακούγεται ο
Κουτρουμάνης…).
Επιπρόσθετα, θέλει το «σπάσιμο» του υπουργείου Ανάπτυξης
Ανταγωνιστικότητας Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων με ένα ξεχωριστό υπουργείο
Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, το οποίο και ζητά. Επίσης, ζητά το
υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (επαφή με τον λαό, την παραδοσιακή
βάση σε μια προσπάθεια να αντιστραφεί το κλίμα…). Εναλλακτικά, επιθυμεί και το
υπουργείο Υγείας και ζητά θέση αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας.
Αναμένονται
εξελίξεις πολύ σύντομα και οι ώρες που ακολουθούν είναι εξαιρετικά κρίσιμες… defence-point
