Τὸ ἔτος 2004 ἦλθα γιὰ προσκύνημα στὴν Ι. Μονὴ Σαγματὰ μὲ
τὶς κόρες μου καὶ ὁ Γέροντας
π.Νεκτάριος μᾶς ἔδωσε εὐλογία μιὰ εἰκονίτσα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ μ' ἕνα κομματάκι ἀπ' τὸ φέρετρο τοῦ
Ἁγίου.
Εἴμαστε ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη. Τὸ βαπτιστήρι μας ἡ Χριστίνα,
τριῶν χρονῶν, παρουσίασε ἕνα πρόβλημα. Στὴν
κάτω γνάθο, ἀριστερά, εἶχε ἕνα ἔξογκωματακι κι ἔδειχνε μελανό. Οἱ γονεῖς τὸ
πῆγαν στὸν παιδίατρο, ὁ ὅποιος τοὺς συνέστησε ὑπέρηχο, γιὰ νὰ δοῦν τί
εἶναι. Ὁ ὑπέρηχος ἔδειξε ἕνα
ὀγκίδιο καὶ ὁ γιατρὸς εἶπε πῶς πρέπει νὰ ἀφαιρεθεῖ. Στὸ σπίτι
ἔπεσε πανικός. Ἄρχισαν νὰ τὸ τρέχουν σὲ διάφορους γιατρούς.
Γυρίζοντας ἀπὸ τὸ προσκύνημα, τοὺς ἔδωσα τὴν μία εἰκονίτσα
καὶ ἡ μητέρα τὴν ἔβαλε τὸ βράδυ στὸ μαξιλαράκι τοῦ παιδιοῦ. Τὸ
πρωί, ὅταν ξύπνησε τὸ παιδί, εἶπε στὴ μητέρα του:
-Μαμά,
τὴ νύχτα ἦλθε ἐκεῖνος ὁ παππούλης.
Δὲν μὲ πείραξε, οὔτε
φοβήθηκα. Μὲ κοίταξε, χαμογέλασε κι ἔφυγε!
Εἶχαν πάει μέχρι τότε σὲ 14 γιατροὺς καὶ ὅλοι τους σύστησαν ἐγχείρηση γιὰ νὰ βγεῖ τὸ
ὀγκίδιο. Τελευταία σκέφθηκαν νὰ πᾶνε καὶ σ' ἕνα χειρουργὸ στὸ 424
στρατιωτικὸ νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης. (Σήμερα, στὸ καινούργιο πλέον νοσοκομεῖο,
ἔχει κτιστεῖ ναὸς τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ καὶ ἐγκαινιάστηκε τὸν Μάρτιο τοῦ 2008
ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα). Ὁ γιατρὸς
ζήτησε νὰ γίνει καινούργιο ὑπερηχογράφημα. Σὲ μιὰ ἑβδομάδα τὸ ἔκαναν
καί, ὢ τοῦ θαύματος!, τὸ νέο
ὑπερηχογράφημα ἔδειξε ὅτι...ὁ ὄγκος εἶχε ἀφαιρεθεῖ καὶ
μάλιστα μὲ νυστέρι. Μέσα ὑπῆρχε οὐλὴ
χωρὶς ὄγκο, ἐνῶ ἐξωτερικὰ καμία τομὴ ἢ οὔλη."Ἔκτοτε τὸ παιδὶ δὲν ἔχει
κανένα πρόβλημα».
Μ.Α.Θεσσαλονίκη