Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Τὴν ἀποκαλυπτικὴ ἄποψη ὅτι οἱ Ἀλεβῆτες τῆς Τουρκίας εἶναι πιὸ κοντὰ στὸν χριστιανισμὸ παρὰ
στὸ Ἰσλὰμ κάνει ὁ δημοσιογράφος-ἀρθρογράφος τῆς γνωστῆς τουρκικῆς ἐφημερίδας, Sabah, Sevιlay Yukselir, (haber3 16/7/2013), προκαλώντας γιὰ ἄλλη
μία φορὰ ἀτέλειωτες συζητήσεις σχετικὰ μὲ τὴν πραγματικὴ θρησκευτικὴ ταυτότητα τῶν
Ἀλεβητῶν ποὺ θεωροῦνται ἀπόγονοι τῶν χριστιανῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἕνα θέμα ποὺ κατὰ
καιροὺς ἀπασχολεῖ ἔντονα τὴν τουρκικὴ ἐπικαιρότητα μὲ σαφὴς διαλυτικὲς τάσεις γιὰ
τὴν ἴδια τὴν Τουρκία.
Ἀλλὰ τὸ πιὸ σημαντικὸ στὶς ἀποκαλύψεις τοῦ Τούρκου ἀρθρογράφου εἶναι ὅτι πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ στὴν Γερμανία ὅπου ζοῦν μεγάλες κοινότητες Τούρκων Ἀλεβητῶν, ἱδρύθηκε ἕνα Ἵδρυμα τῶν Ἀλεβητῶν μὲ τὸν πολὺ χαρακτηριστικὸ τίτλο : «Hιristiyan
Alevilik Arkadaslik Birligi», δηλαδή, «Ἕνωση Χριστιανικῆς Ἀλεβητικῆς Ἀδελφότητας». Καὶ μόνο ὁ τίτλος αὐτοῦ του Ἱδρύματος
δείχνει μὲ τὸν πιὸ ἐνδεικτικὸ καὶ ἀποκαλυπτικὸ τρόπο ὅτι οἱ Ἀλεβῆτες δὲν αἰσθάνονται
μουσουλμάνοι ἀλλὰ εἶναι πολὺ πιὸ κοντὰ στὴν χριστιανικὴ θρησκεία. Ὁ ἴδιος ὁ
Sevilay Yukselir τονίζει στὸ ἀποκαλυπτικό του δημοσίευα ὅτι τὸ Ἵδρυμα αὐτὸ δημιουργήθηκε
ἀκριβῶς γιὰ νὰ καταδείξει ὅτι οἱ Ἀλεβῆτες ἔχουν.... πολὺ περισσότερα
κοινὰ στοιχεῖα μὲ τὸν χριστιανισμό, (καὶ φυσικὰ μὲ τὴν Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχονται),
παρὰ μὲ τὸ Ἰσλάμ. Μάλιστα, ὅπως ἀναφέρεται, αὐτὴ ἡ «Ἕνωση Χριστιανικῆς Ἀλεβητικῆς
Ἀδελφότητας» ἔχει ἀπευθυνθεῖ καὶ στὸ χριστιανοδημοκρατικὸ κόμμα τῆς Γερμανίας ζητώντας
τὴν στήριξη τοῦ καθὼς ὅπως ἀντιλαμβάνεται κάνεις τὸ σίγουρο εἶναι πὼς θὰ ἔχει νὰ
ἀντιμετωπίσει τὴν ὀργὴ τῶν Τούρκων ἰσλαμιστῶν τοῦ σημερινοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Τουρκίας,
Ταΐπ Ἐρντογᾶν, ποὺ μόνο στὰ λόγια θέλει νὰ προβάλλετε σὰν ἕνας κλασικὸς δημοκράτης.
Τὸ ζήτημα τῶν Ἀλεβητῶν τῆς Τουρκίας ἦρθε στὴν ἐπικαιρότητα γιὰ ἄλλη μία φορὰ μὲ τὰ τελευταία γεγονότα τοῦ Gazipark καὶ τὶς διαδηλώσεις ποὺ ἔχουν ἀναστατώσει τὴν γειτονικὴ χώρα καὶ στὶς ὁποῖες σὲ πολλὲς περιπτώσεις πρωτοστατοῦν Ἀλεβῆτες ποὺ θεωροῦν ὅτι βρίσκονται ὑπὸ διωγμὸ ἀπὸ τὴν ἰσλαμικὴ κυβέρνηση τοῦ Ἐρντογᾶν. Παράλληλα καὶ ἡ πολιτικὴ τοῦ Ἐρντογᾶν
στὸν ἐμφύλιό της Συρίας ἀποτέλεσε ἄλλο ἕνα σοβαρὸ αἴτιο τοῦ ξεσηκωμοῦ τῶν Ἀλεβητῶν
ποὺ ἔβλεπαν τὸν Τοῦρκο πρωθυπουργὸ νὰ στρέφετε κατὰ τοῦ Ἀσαντ ὁ ὁποῖος ἀνήκει στὴν
ἴδια περίπου μὲ αὐτοὺς θρησκευτικὴ αἵρεση. Ἀλλὰ ἡ σταγόνα ποὺ ξεχείλισε τὸ ποτήρι
εἶναι ἡ ὀνομασία «Σουλτάνος Σελὴμ ὁ γιαβοὺζ» ποὺ ἔδωσε ὁ Ἐρντογᾶν στὴν ὑπὸ κατασκευὴ
τρίτη γέφυρα τοῦ Βοσπόρου καὶ ὁποῖος ἦταν ὁ μεγαλύτερος σφαγέας τῶν Ἀλεβήτών της
Μικρᾶς Ἀσίας.
Σίγουρα τὸ πρόβλημα τῶν Ἀλεβητῶν εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προβλήματα τῆς σύγχρονης τουρκικῆς ταυτότητας καὶ γιὰ πολλοὺς ἱστορικοὺς ἀνάγεται στὴν ρίζα τῶν γενικότερων προβλημάτων τῆς σημερινῆς ταυτότητας τῶν κατοίκων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἡ ἐμφάνιση καὶ ἐπικράτηση τοῦ Ἰσλάμ, πάνω σὲ ἕνα ἑλληνορθόδοξο χριστιανικὸ ὑπόβαθρο ἀπασχολεῖ κατὰ καιροὺς ἔντονα τὴν σημερινὴ Τουρκία καὶ εἶναι καὶ αὐτὸ ἄλλος ἕνας «κρίκος» στὴν ἁλυσίδα τῶν προβλημάτων ποὺ δημιουργοῦν
τριγμούς,
ἐνίοτε καὶ «σεισμικὲς δονήσεις», στὸ σύγχρονο τουρκικὸ κατεστημένο.
Ἀξίζει ἐδῶ νὰ ἀναφέρουμε μερικὰ βασικὰ στοιχεῖα τῶν Ἀλεβητῶν ποὺ τοὺς ξεχωρίζουν τελείως ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους καὶ τοὺς ἐξομοιώνουν περισσότερο μὲ τοὺς ἑλληνορθόδοξους χριστιανούς.
1) Οἱ ναοὶ τοὺς εἶναι
τὰ τζέμ, (τόποι προσευχῆς) καὶ ὄχι τὰ τζαμιά. Τὰ τζὲμ θεωροῦνται σὰν μυστικοὶ
χῶροι οἱ ὁποῖοι μοιάζουν μὲ ἑλληνορθόδοξες ἐκκλησίες. Σὲ κάποιους ἀπὸ αὐτούς, εἰδικὰ
στὴν ἑλληνικὴ δυτικὴ Θράκη ὅπου ἡ πλειοψηφία τῶν μουσουλμάνων ἦταν Μπεκτασῆδες,
ὑπῆρχαν παλαιότερα (πρὶν ὀργιάσει ἡ τουρκικὴ προπαγάνδα), ἀφιερώματα ἢ καὶ εἰκόνες
τῆς Παναγίας καὶ τοῦ ἁγίου Γιώργη ποὺ τὸν τιμοῦν ἰδιαίτερα. 2) Ἡ πίστη τοὺς
ἔχει τριαδικὸ χαρακτήρα κατὰ τὸ χριστιανικὸ πρότυπο καθὼς ἀναφέρονται σὲ ἕνα
τριαδικὸ Θεὸ ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸν Ἀλλὰχ-Θεό, τὸ Μωάμεθ καὶ τὸν Ἀλί. 3) Σὲ θρησκευτικὲς
λειτουργίες, πίνουν κρασὶ καὶ ρακὶ κάτι ποὺ εἶναι μέγα σκάνδαλο γιὰ κάθε ἰσλαμιστὴ
Σουνίτη. 4) Παραδέχονται τὸ μοναχισμὸ καὶ εἶναι ὀργανωμένοι μάλιστα σὲ μοναχικὰ
τάγματα. Τὰ μοναστήρια τους σὲ ἀπόλυτη ἀντιστοιχία μὲ τὰ ὀρθόδοξα, εἶναι χῶροι
περισυλλογῆς, ἄσκησης καὶ ἁγνείας. 5) Ἔχουν ἕνα τελετουργικὸ εἶδος ἐξομολόγησης
καὶ μετάνοιας, τὸ «Bas Okutma». 6) Στοὺς Οἴκους Προσευχῆς τοὺς
ἀπεικονίζουν σὲ εἰκόνες τὸν Ἀλὶ καὶ ἄλλους ἁγίους γεγονὸς ποὺ θεωρεῖται ἐπίσης
μεγάλο σκάνδαλο γιὰ τὸ κλασικὸ Ἰσλάμ. 7 ) Οἱ γυναῖκες δὲ φοροῦν φερετζὲ καὶ
εἶναι ἰσότιμες μὲ τοὺς ἄντρες ὅπως στὸν χριστιανισμὸ καὶ ἀντίθετα μὲ τὸ Ἰσλάμ.
8) Ἔχουν τὸ ἀντίστοιχο μὲ τοὺς δώδεκα Ἀποστόλους τιμώντας τοὺς δώδεκα ἰμάμηδες.
9) Στὶς τελετὲς προσευχῆς τοὺς σταυρώνουν τὰ χέρια τοὺς κατὰ τὸ παλιὸ
ἑλληνορθόδοξο τυπικό, (ποὺ σήμερα τὸ τηροῦν στὴν Ρωσία), ὅταν μὲ
σταυρωμένα τὰ χέρια οἱ πιστοὶ προσέρχονται γιὰ νὰ κοινωνήσουν.
