Πάσχα του
καλοκαιριού ονομάζει ο πιστός λαός μας την δεκαπενθήμερη περίοδο που ξεκινά την
1η Αυγούστου και καταλήγει στις 15 Αυγούστου, την ημέρα που η Αγία μας
Εκκλησία τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας μας Θεοτόκου.
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί καθ’ όλη την περίοδο αυτή τελούμε
παρακλήσεις στην Παναγία, ικετεύουμε τη μεσολάβησή Της, την πρεσβεία της προς
τον Υιό Της να μας ευσπλαχνιστεί και να ανοίξει τον Παράδεισο και για μας τους
ελεεινούς και τρισάθλιους. Παρακαλούμε την Δέσποινα του κόσμου, την
Πλατυτέρα των ουρανών να μεσιτεύει, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις ποικίλες
δυσκολίες της ζωής, να στεριώσουμε την πίστη μας στην Αγία Τριάδα, να
αποφύγουμε το πυρ της κολάσεως.
Έχουμε άραγε αναρωτηθεί πόσα λίγα πράγματα γνωρίζουμε οι σημερινοί Χριστιανοί
για την Παναγία μας;Έχουμε άραγε εξετάσει το γιατί η Παναγία αφουγκράζεται τον
πόνο μας και ανταποκρίνεται ως αρίστη διακόνισσα στα αιτήματά μας; Έχουμε
ερευνήσει το γιατί πρέπει να τιμούμε την αγία Θεοτόκο μας;
Η αναξιότητά μας να περιγράψουμε την Παναγία μας οδηγεί εκ του ασφαλούς να αναφερθούμε στα σχετικά κείμενα του Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού που περιγράφει τα θαύματα που συνέβησαν την ημέρα της
Να λοιπόν πως
εξιστορεί τα γεγονότα και τα θαύματα που τότε συνέβησαν.
Εάν ο ευαγγελισμός ήταν αρχή, έτσι η σημερινή εορτή είναι τέλος, επειδή η Κυρία Θεοτόκος και αρχή και τέλος είναι της σωτηρίας των ανθρώπων Πολλοί άνθρωποι εκλαμβάνουν τη σημερινή ημέρα ως ημέρα λύπης και αφορμή για δάκρυα, επειδή κοιμήθηκε η Κυρία Θεοτόκος εγώ όμως, αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης την εκλαμβάνω ως ημέρα ευφροσύνης. Γιατί όσο ήταν στη γη μόνο το χωριό Γεσθημανή την είχε, όταν μετεστάθη στον ουρανό όλος ο κόσμος την απέκτησε βοηθό και επιτηρητή.
Εάν ο ευαγγελισμός ήταν αρχή, έτσι η σημερινή εορτή είναι τέλος, επειδή η Κυρία Θεοτόκος και αρχή και τέλος είναι της σωτηρίας των ανθρώπων Πολλοί άνθρωποι εκλαμβάνουν τη σημερινή ημέρα ως ημέρα λύπης και αφορμή για δάκρυα, επειδή κοιμήθηκε η Κυρία Θεοτόκος εγώ όμως, αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης την εκλαμβάνω ως ημέρα ευφροσύνης. Γιατί όσο ήταν στη γη μόνο το χωριό Γεσθημανή την είχε, όταν μετεστάθη στον ουρανό όλος ο κόσμος την απέκτησε βοηθό και επιτηρητή.
Γιατί από την γη πήγε στον ουρανό, από τη φθορά στην αφθαρσία, από τη λύπη στη χαρά, από τα φθαρτά στα άφθαρτα, από όλα τα θλιβερά στα χαροποιά και ευφρόσυνα. Για αυτό το λόγο ευφραίνομαι.