Πρόκειται για τις στιγμές που απαθανάτισε ο φωτογράφος Angelo Merino τη σύζυγό του Jennifer κατά τη διάρκεια όλων των σταδίων του καρκίνου μέχρι το τέλος.
Κοιτάζοντάς τις αντιλαμβάνομαι ότι σημαντικότερο αγαθό
είναι η ίδια μου η ζωή. Το ότι ακόμη μπορώ και ανοίγω τα μάτια κάθε πρωί, ότι
μπορώ να δω το φως της ημέρας, ότι μπορώ να αγγίζω, να αισθάνομαι, να αγαπώ, να ονειρεύομαι Ότι ζω. Έχω το πολυτιμότερο αγαθό, τη ζωή μου. Ας μην την
σπαταλώ. Οι στιγμές τις Τζένιφερ είναι συγκλονιστικές. Ο σύζυγός της συνοδεύει τις φωτογραφίες του με το πιο κάτω κείμενο:
«Δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου προτιμά να μη συζητά αυτές τις
πραγματικότητες. Ο κόσμος νομίζει ότι πρόκειται γενικά κι αόριστα για μια
εμπειρία που αν επιβιώσεις, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Όμως η κανονικότητα δεν
υφίσταται στα χωρικά ύδατα του καρκίνου. Αυτοί που πάσχουν, πρέπει να
καθορίζουν μια νέα πραγματικότητα κάθε μέρα. Πως μπορούν όμως να καταλάβουν
αυτό που ζούσαμε κάθε μέρα; Οι φωτογραφίες μου δείχνουν αυτή την “συμβίωση”.
Δείχνουν τις προκλήσεις, τις δυσκολίες, τον φόβο, την θλίψη και την ελπίδα που
η Τζένιφερ είχε να αντιμετωπίσει ενώ πάλευε με την ασθένεια. Το σημαντικότερο
όμως από όλα: αυτές οι φωτογραφίες δείχνουν την αγάπη μας».
Το κείμενο και στα ισπανικά:
«Desgraciadamente,
la mayoría de la gente prefiere no escuchar estas realidades. La gente asume que el tratamiento
te hace mejor persona, que la vida vuelve a la normalidad. Pero la normalidad
no existe en el territorio del cáncer. Quienes sufren cáncer tienen que definir
una nueva normalidad cada día. ¿Cómo podían entender los demás lo que teníamos
que vivir cada día? Mis fotografías muestran esta cotidianidad. Muestran los
desafíos, las dificultades, el miedo la tristeza y la soledad que Jennifer tuvo
que afrontar mientras luchaba contra su enfermedad. Y lo más importante de
todo: estas fotografías muestran nuestro amor.»
migueldepalabras.net
