Πόσο αξίζει για σένα η τιμή σου;
Αυτή σου παίρνουν σήμερα κι εσύ σιωπάς…
Η χώρα μας, η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας, είναι οι
σύγχρονες Θερμοπύλες που θέλουν να ισοπεδώσουν οι παγκοσμιοποιητές και να
κατακτήσουν οι νεοταξίτες με τα δουλικά τους.
Σ’ αυτές τις Θερμοπύλες δεν στέκονται όλοι. Μόνο εκείνοι οι “ωραίοι τρελοί” που παίζουν με τον χάρο
και που την τιμή τους την ορίζουν πάνω από τα χρυσάφια και τα πλούτη όλου του
κόσμου.
Εκείνοι οι τρελοί που ζούνε σαν πρόβατα και πεθαίνουν σαν
ήρωες, χαράζοντας δρόμους κι ανοίγοντας ορίζοντες για τους άλλους που
ακολουθούν…
Ναι, θα πεινάσουμε…
Ναι, θα υποφέρουμε…
Ναι, θα μαυρίσει το μάτι μας από την δυστυχία και την
εξαθλίωση…
Αν δεν ξεχάσουμε την πίστη μας, που μας κράτησε σαν έθνος
ζωντανό όταν αλύπητα μας χτυπούσαν οι πασάδες και οι αγάδες…
Αν μείνουμε στέρεοι στα ιδανικά της φυλής μας…
Αν τιμήσουμε το όνομα που η ιστορία μας έβαλε να
κουβαλάμε…
Αν επικαλεστούμε εκείνες τις δυνάμεις που πάντα στάθηκαν
στο πλευρό του Ελληνικού έθνους και που τιμήθηκαν και δοξάσθηκαν στο διάβα του
χρόνου από τους Έλληνες…
Τότε να είστε βέβαιοι πως για κάθε θυσία μας, για κάθε ώρα
που θα περνάμε μαρτυρώντας στα αόρατα κελιά και τις φυλακές των τραπεζιτών,
κάθε στιγμή που θα υποφέρουμε για να τιμήσουμε την κληρονομιά μας, θα μας
επιστραφεί στο πολλαπλάσιο και θα απολαύσουμε στο τέλος τους καρπούς αυτής της
θυσίας.
Θα ξαναχορέψουμε και πάλι με τους αγγέλους, θα
ξαναπλώσουμε τα χέρια μας προς τον ολόγιομο από αστέρια ουρανό, θα σταθούμε
αιτία να απλωθεί το φως και να κατακλύσει το σκοτάδι.
Είναι της μοίρας μας γραφτό να πολεμάμε με θηρία και να
πετυχαίνουμε νίκες, ακόμη και μέσα από τις ήττες μας, παραδίδοντας μαθήματα
ανθρωπισμού και αξιών σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ναι, θα μείνουμε για να παλέψουμε, γιατί σε ετούτη τη γη
αυτό μάθαμε πάνω από όλα.
Να παλεύουμε και να νικάμε.
Να παλεύουμε με ορατές και αόρατες δυνάμεις και να εξυψωνόμαστε μέσα από τους αγώνες μας.
Κι άλλο από αγώνα δεν γνωρίζει η φυλή μας που έσπειρε αυτή
τη γη με κόκκαλα ηρώων και την πότισε με αίμα γενναίων.
Δεν είναι δειλός όποιος φύγει τώρα από την πατρίδα.
Δεν είναι δειλός όποιος φύγει τώρα από την πατρίδα.
Απλά, θα στερηθεί την χαρά του δύσκολου αγώνα και της δόξας της νίκης.
Κι είναι κρίμα όταν φτάνεις στο τέλος να παραδίνεσαι λίγο πριν αυτό έρθει, ενώ ξέρεις πως στο χέρι σου είναι να νικήσεις και να τιμηθείς…
Και να θυμάστε, αδέρφια, πως μας φοβούνται οι μισεροί, γι’ αυτό και μας χτυπάνε ανελέητα.
Τρέμουν τη ρίζα που μας γέννησε, σκιάζονται τη στιγμή που θα σηκωθούμε όρθιοι και περήφανοι θα φορέσουμε τ’ άρματα της φυλής μας για ν’ απαιτήσουμε τα κλεμμένα πίσω…
Νομίζουν πως θα μας λυγίσουν και ξεχνούν οι δύσμοιροι πως ετούτη τη φυλή όταν τον χτυπάς πεισμώνει κι όταν την φοβερίζεις την οργίζεις…
Άντε, λοιπόν, καλό αγώνα να έχουμε, κι όσο πιό δύσκολος γίνει, τόσο καλύτερα για εμάς που θα είμαστε οι νικητές.
Γιατί το γόνυ εμείς οι Έλληνες το κλίνουμε μόνο στον Θεό και τους Αγίους του και σε κανέναν άλλον…
Κωνσταντίνος Τερζής
