Γράφει ο Νίκος
Χειλαδάκης
Το τελευταίο σαββατοκύριακο το άγιο Όρος
«προ(σ)βλήθηκε» με ένα άθλιο μιντιακό τρόπο και αυτό είναι ότι πιο
δυσάρεστο για όσους πηγαίνουν επί χρόνια στο περιβόλι της Παναγίας,
προσεύχονται στην χάρη της, συνδιαλέγονται με πραγματικά άγιους γέροντες και
προσκυνούν τα άπειρα προσκυνήματα και αγιάσματα που αγίασαν δια μέσω των
αιώνων. Για τα πέντε αργύρια της διεφθαρμένης και άθεης Ευρώπης, οι σύγχρονοι
ρασοφόροι εκπρόσωποι του υποδεχτήκαν «μετά βαΐων και κλάδων» τον εκπρόσωπο
της μνημονιακής κατοχής της χώρας.
Αλλά ακόμα πιο ελεεινό για το τον Άθω, ήταν εκείνες οι τραβηγμένες σκηνές που προβληθήκαν από όλα τα κατοχικά ΜΜΕ δείχνοντας κάποιο γέροντα να αποθεώνει έναν από του πιο ξεπουλημένους πολιτικούς στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, που το τελευταίο του κατόρθωμα, αφού κατέστρεψε τον ελληνικό λαό, είναι η μεγάλη προδοσία της Κύπρου. Αυτό δεν είναι το άγιο Όρος των χιλιάδων προσκυνητών. Είναι το άγιο Όρος της υποκρισίας και του ξεπουλήματος. Αντί για υποδοχές με καμπανοκρουσίες οι ρασοφόροι θα έπρεπε να δηλώσουν ξεκάθαρα στον κ. πρωθυπουργό, πως η Ορθοδοξία δεν είναι… «εικονική προπαγάνδα» κάλυψης πολιτικών απατεώνων και των συνενόχων τους, που τρέμουν μην τυχόν και χάσουν την καρέκλα τους και δώσουν λόγο για τα εγκλήματα τους.
Αλλά ακόμα πιο ελεεινό για το τον Άθω, ήταν εκείνες οι τραβηγμένες σκηνές που προβληθήκαν από όλα τα κατοχικά ΜΜΕ δείχνοντας κάποιο γέροντα να αποθεώνει έναν από του πιο ξεπουλημένους πολιτικούς στη σύγχρονη ελληνική ιστορία, που το τελευταίο του κατόρθωμα, αφού κατέστρεψε τον ελληνικό λαό, είναι η μεγάλη προδοσία της Κύπρου. Αυτό δεν είναι το άγιο Όρος των χιλιάδων προσκυνητών. Είναι το άγιο Όρος της υποκρισίας και του ξεπουλήματος. Αντί για υποδοχές με καμπανοκρουσίες οι ρασοφόροι θα έπρεπε να δηλώσουν ξεκάθαρα στον κ. πρωθυπουργό, πως η Ορθοδοξία δεν είναι… «εικονική προπαγάνδα» κάλυψης πολιτικών απατεώνων και των συνενόχων τους, που τρέμουν μην τυχόν και χάσουν την καρέκλα τους και δώσουν λόγο για τα εγκλήματα τους.
Η τελευταία επίσκεψη του πρωθυπουργού της Ελλάδας στο άγιο
Όρος ήταν το αποκορύφωμα της εικονικής υποκρισίας ενός κατοχικού, αλλά και
σφόδρα αντιχριστιανικού καθεστώτος, που δεν διστάζει να ψηφίζει νόμους διάλυσης
της οικογένειας, αλλοίωσης της ελληνορθόδοξης ταυτότητας και αντικατάστασης του
μαθήματος των θρησκευτικών με ένα πολυθρησκευτικό μόρφωμα. Ποιοι ψήφησαν το
σύμφωνο συμβίωσης; ποιοι προωθούν αντιρατσιστικά νομοσχέδια με ρατσιστικό μένος
κατά του ελληνισμού; ποιοι προωθούν νομοσχέδια «δήμευσης» ανθρωπινών
οργάνων; ποιοι προωθούν την αποχριστανοποίηση της παιδείας και την διαστρέβλωση
της ελληνικής ιστορίας ; Και όμως, κανείς από τους άγιους πατέρες δεν μίλησε
για όλα αυτά» Το μόνο που τους ενδιέφερε, όπως τουλάχιστον μετέδωσαν και τα
κατοχικά ΜΜΕ, ήταν τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Τα τριάκοντα αργύρια σε
νέα έκδοση!
Πολλοί ισχυρίζονται ότι αν ζούσε σήμερα ο μακαριστός
Χριστόδουλος δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτή την κατάσταση. Πράγματι ο
Χριστόδουλος, παρά τα αρνητικά του στοιχεία, είχε την ικανότητα να
κινητοποιεί τον κόσμο και κυρίως να γοητεύει την νεολαία και να την ξεσηκώνει
κατά της αποταύτησης της Ελλάδας ενώ είχε προφητέψει ακόμα απο τότε την
επερχόμενη «καταιγίδα» που θα μας μετέτρεπε σε άμορφο κιμά στο μπλέντερ της
Νέας Τάξης. Σήμερα όμως δεν υπάρχει Χριστόδουλος. Ο διάδοχος του είναι
ότι πιο θλιβερό θα μπορούσε να υπάρξει για την ηγεσία της ελληνορθόδοξης
εκκλησιάς σε αυτή την κρισιμότατη συγκύρια. Χαριεντίζετε με τους ληστές και
τους πολιτικούς προδότες, απολαμβάνει την εύνοια όλων των καταστροφέων του
ελληνισμού και της πατρίδας και το πιο χειρότερο, προωθεί όλους τους
φιλοπαπικούς ιεράρχες ενώ αγωνίζεται να βάλει φίμωτρο σε όσους θα μπορούσαν να
αντισταθούν σε όλη αυτή την «λαίλαπα». Κάποιες εξαιρέσεις από κάποιους ιεράρχες
που προσπαθούν να αρθρώσουν λόγο αντίστασης, αποτελούν μόνο την επιβεβαίωση του
κανόνα.
Παρά όμως τις λυσσαλέες προσπάθειες όλων αυτών να
εξαφανίσουν το ποίμνιο, αυτό όχι μόνο υπάρχει αλλά συνεχίζει να γεμίζει του
ναούς και να στέκεται όρθιο επί ώρες για να προσκυνήσει κάποιο άγιο που
επιβεβαίωσε με την προσωπική του εμπειρία την αγιοσύνη του. Αυτό θα το δει
κατάματα κάθε επισκέπτης όταν στις 11 Ιουλίου κάθε καλοκαίρι θα πάει στο
μοναστήρι της Σουρωτής και θα δει τους προσκυνητές να περιμένουν επί ώρες στην
ατελείωτη ουρά για να προσκυνήσουν το μνήμα του πάτερ Παΐσιου, που πολλοί
αγωνίστηκαν χωρίς επιτυχία να τον γελοιοποιήσουν.
Πως μπορεί όμως όλο αυτό το υπέροχο κομμάτι του ελληνισμού
που δεν ταυτίζεται με τους υποκριτές ρασοφόρους και ακόμα ζει και
πιστεύει, να αξιοποιηθεί για να μην χαθεί αυτή η πατρίδα ; Ένα ερώτημα που
βασανίζει όλους όσους αγωνιούν μπροστά στον γκρεμό που σπρώχνουν τον
ελληνισμό. Πως μπορεί η εκκλησία να αποβάλει τους υποκριτές, «φαρισαίους»
και «κόλακες» και να καθοδηγήσει το ποίμνιο για να σώσει την πατρίδα από
τους πολιτικούς καταστροφείς της, από αυτούς που εχθρεύονται κάθε τι το
ελληνικό και ορθόδοξο, από τους Νεοταξικούς που κατάκλυσαν και κατακυρίευσαν
τις αρχές του τόπου ; Έχει την μεγάλη δύναμη αλλά δεν έχει να την ηγεσία.
Η επίσημη ιεραρχία είναι στο, «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και στο «προσεύχεστε
και.. κάνετε τα στραβά μάτια στην καταστροφή του τόπου». Ποιοι φωτισμένοι
ιεράρχες, και υπάρχουν τέτοιοι, θα σηκώσουν ξανά το λάβαρο της αντίστασης για
να αποφευχθεί η τελική καταστροφή και η εξαφάνιση του ελληνισμού ; Φωτεινά
παραδείγματα υπάρχουν δόξα το Θεό πάρα πολλά στην ιστορία μας. Ο άγιος γέροντας
Παΐσιος εύχονταν «να αναστήσει ο Θεός Μακκαβαίους». Ο χρόνος όμως είναι
εναντίον μας και η τελική καταστροφή επέρχεται γοργά.
Μετά, θα είναι πολύ αργά και αυτή την φορά η «άλωση» θα
είναι τελειωτική, γιατί η «άλωση» δεν θα είναι μόνο των σωμάτων ημών, αλλά και
των ψυχών.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
