Ή θα γελούσες ή θα έκλαιγες ή θα έπαιρνες όλα σβάρνα και ο Θεός βοηθός; Τελικά σε εκείνον τον Λόγο στην Πνύκα σου βγήκαν πολλοί καημοί.
“Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα”
Θεοδωράκη, τι σε έκοπτε να νοίαζεσαι από
τότε για το μέλλον μας;
Μήπως βρε Γέροντα του Μοριά είχες κανένα πόθο και
δεν σου βγήκε γιατί πλακώσαν στα μυροβόλα
θυμάρια της Ελληνικής γής οι άγριες “ψαλιδόκωλες” σφήκες της
Φραγκιάς;
“Εις
τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε
σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα
του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και
εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την
Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη.
Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια
μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα.
Άλλά δεν εβάσταξε!”
Και όμως Γέροντα και την Θεσσαλία επήραμε και την Μακεδονία!!
Το πώς; Με ποταμούς δακρύων και αίματος και ότι
άλλο μπορεί να φαντασθείς…
Θεοδωράκη,
τώρα όμως έμεινε η Κωνσταντινούπολη!!!
Πώς το βλέπεις θα παρελάσουμε εκεί, δίχως
αστυνομικά μέτρα;
Μπορείς να μου πείς… χλωμό το
βλέπεις…γιατί συνεχίζουμε στο ίδιο βιολί να μην είμαστε μονιασμένοι όπως μας
ήθελες.
Βλέπεις όμως τι γίνεται;
Ζούμε δίχως να το καταλαβαίνουμε σε μέρες ανατρεπτικές, ο Μόσκοβος “ξαναφρεσκαρίσθηκε”
και κάνει παρέλαση στην Κριμαία.
Λες αυτά που έλεγε ο συναγωνιστής σου Μακρυγιάννης
να βγούν αληθινά;
«…Τότε
μου λέγει (σ.σ. ο Θεός): Μην κλαις, Γιάννη, και όσα περικαλιέσαι, και
την πατρίδα σου θ’ αναστήσω και την θρησκεία σου και γενικώς
την ανθρωπότη, με τον καιρό τους, Γιάννη, δεν είναι η ώρα η
διορισμένη ακόμα. και θα ιδείτε, όλοι
όσοι πηγαίνουν κόντρα της θελήσεώς μου. και δικούς σας και
άλλους, θα σας λευτερώσω από τους αναθεματισμένους και θα σας δώσω
την μεγάλη κορόνα»! σελ. 139
«… Τότε κατεβαίνει ένα σύγνεφον, και ο αφέντης μας, καθώς ήταν όλοι ίσκιοι εις το κριτήριον, και πήγαμεν εις την Άγια- Σοφιά, και εκεί ευλόγησε εκείνον τον γέρον όπου ‘χε εις τα δεξιά του, και ήταν μια παράταξη, δεν μπορώ να σας παραστήσω. Τον ευλόγησε ο αφέντης μας και όλοι οι άλλοι και είπε: Τούτος είναι ο πρόεδρος της επιτροπής της βασιλείας μου. Και ξύπνησα. Αυτά είδα, αδελφοί, και όποιος αγαπάει ας πιστεύει, ειδέ είναι νοικοκύρης να κάμει ό,τι θέλει»! σελ. 144
ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΜΑΤΑ
Συγγραφέας: Μακρυγιάννης Ιωάννης
Επιμελητής: Παπακώστας Άγγελος Ν.
Κρίμα όμως Θεοδωράκη που δεν πρόλαβες σε
τούτη την ζωή ένα λεβέντη Γέροντα σαν και εσένα. Με την μόνη διαφορά ότι αυτός
δεν κρατούσε μπαρουτοκαπνισμένα άρματα αλλά κρατούσε το “πνευματικό μπαρούτι” του
Θεού.
Σίγουρα όμως εκεί επάνω σε παρηγορεί και
σου λέει τα ίδια που είπε και σε εμάς, ο
Γέροντας Παίσιος.
«Θα
πάρουμε την Πόλη»
Mια ομάδα μαθητών της Αθωνιάδος Σχολής
συμφώνησαν να ρωτήσουν τον Γέροντα αν θα πάρουμε την Πόλη και αν θα ζουν και οι
ίδιοι τότε .
Πήγαν στο καλύβι του, πήραν κέρασμα, αλλά
ντρέπονταν να ρωτήσουν. Ο ένας έκανε νόημα στον άλλο και τελικά κανείς δεν
τολμούσε να κάνει την ερώτηση. Τότε τους λέγει ο Γέροντας: «Τι είναι , βρε παλληκάρια; Τι θέλετε να
ρωτήσετε; Για την Πόλη; Θα την πάρουμε και θα ζείτε κιόλας » .
ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Ιερομονάχου Ισαάκ
Στην Λιτανεία της Φοβεράς Προστασίας το
1992, την ομπρέλα της Παναγίας την
κρατούσε ο ανθυπασπιστής της Μοίρας
Καταδρομών, Β.Τ. , από τα
Ιωάννινα. Όπως προχωρούσαμε, δεξιά του ήμουν εγώ και αριστερά του ο Γέροντας, ο
οποίος κάποια στιγμή είπε στον αξιωματικό :
-Άντε, εύχομαι με το καλό να είσαι σημαιοφόροςκαι στην Πόλη (Κων/πολη), που θα μπούμε
Και γυρνώντας προς τα εμένα μου είπε :
-Άκουσες τι είπα ;
-Ναι, Γέροντα το άκουσα . Αμήν του
απάντησα .
Τότε γέλασες εκείνος και πρόφερε το
χαρακτηριστικό του επιφώνημα .
-Α! (εντάξει, δηλαδή) . Μια μέρα
αργότερα κατέβηκα από το κελί του και τον ρώτησα σχετικά με την Πόλη και μου
είπε:
-Την Κωνσταντινούπολη θα την πάρουμε
πίσω, αλλά όχι εμείς. Εμείς, έτσι όπως κατάντησε η πλειονότητα της νεολαίας μας,
δεν είμαστε ικανοί για τέτοια. Όμως ο Θεός θα οικονομήσει να πάρουν άλλοι την
Πόλη και να την δώσουν σε εμάς, σαν λύση στο πρόβλημα τους .
Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ, Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγελόγλου
ΙΕΡΕΥΣ
π.ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΪΔΗΣ , Νεοχώρι Σιντικής Ν. Σερρών
Τον Νοέμβριο του 1993 επισκεφτήκαμε μαζί
με την πρεσβυτέρα μου την Ι.Μονή Αγ.Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, για να προσκυνήσουμε και
να πάρουμε την ευχή του Γέροντος Παισίου. Κατά την διάρκεια της συζήτησης,
τον ρώτησα εάν έφτασε η ώρα για να πάρουμε πάλι την Αγία Σοφία. Μου
απάντησε: “Πάτερ Ιωάννη, είμαστε στα πρόθυρα για να πάρουμε την Πόλη.”
Τελικά Γέρο του Μοριά δεν θα γίνει απλώς μια
παρέλαση στην Κωνσταντινούπολη, πάει και τέλειωσε, όπως είναι οι συνηθισμένες
παρελάσεις…
Αλλά
θα γίνεται μια “πνευματική παρέλαση” για να θωρεί ολάκερη η Οικουμένη αυτά που
έλεγες με τα κολλυβογράμματα σου στα παιδιά της Πνύκας τότε…
Και τα ίδια επανέλαβε στις ημέρες μας ένας ξένος αλλά γνήσιος φιλέλληνας για λογαριασμό σου.
Π.: Τι πιστεύετε ότι
θα μπορούσε να προσφέρει η Ορθοδοξία σε μία ενωμένη Ευρώπη και γενικά σ' όλον
τον κόσμο;
Σ.Σ.Ρ: Να σας πω· πολύ
αμφιβάλλω ότι θα έχουμε ποτέ ενωμένη την Ευρώπη ή όλο τον κόσμο. Πιστεύω όμως
ότι στο πρόβλημα της ενότητας των λαών η Ορθοδοξία προσφέρει μια άριστη
επίλυση, επειδή κατ' αρχάς, δεν προβάλλει τον εθνικισμό καθόλου. Αλλά και διότι
δίδονται από αυτήν ευρύτερες και πιο ελεύθερες απόψεις σε σύγκριση με την
Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Όλα αυτά με γεμίζουν με την πεποίθηση ότι η Ορθοδοξία
έχει μπροστά της ένα βέβαιο και πολύ καλό μέλλον.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΛΟΓΟΥ ΣΕΡ ΣΤΗΒΕΝ ΡΑΝΣΙΜΑΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ"
(τεύχος 4ο, ΔΕΚ. 2000 - ΜΑΡΤ. 2001
ΧΡΟΝΙΑ
ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΗΝΕΣ
Μην
χάνετε λεβεντιά και θάρρος.
Δρ.
Κωνσταντίνος Βαρδάκας
