Μια θλιβερή διαπίστωση, που δεν μπορεί παρά να
προβληματίσει τον οποιονδήποτε καλόβουλο παρατηρητή, είναι η εξής: Παρότι τα
δύο καθεστώτα, εκείνο του Σαντάμ Χουσεΐν και αυτό του Μπασάρ Ασαντ, μπορεί
κανείς να τα κατατάξει στα αυταρχικά και τα απολυταρχικά, επί δεκαετίες
προστάτεψαν τους χριστιανούς, οι οποίοι απολάμβαναν καθεστώς ισονομίας και
ισοπολιτείας και σίγουρα ήταν προστατευμένοι από πράξεις βίας που ήταν δυνατό
να προέλθουν από σουνίτες και σιίτες οι οποίοι κατοικούν στις προαναφερθείσες
χώρες.
Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι μετά την επιχείρηση
«απελευθέρωσης» του Ιράκ από το όντως αυταρχικό καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν οι
χριστιανοί του Ιράκ άρχισαν να πέφτουν θύματα επιθέσεων κυρίως από τους
σουνίτες ισλαμιστές, με αποτέλεσμα ο αριθμός τους από το 2003 ως τον Ιούνιο του
2014 να πέσει από το 1.500.000 στις 400.000, οι περισσότεροι από τους οποίους
κατοικούν στο Νότιο (ιρακινό) Κουρδιστάν, όπου επικρατεί καθεστώς ισονομίας και
ισοπολιτείας, ενώ και η ίδια η κουρδική κοινωνία είναι απολύτως ανεκτική
απέναντι σε εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες.
Ως πριν από μερικές εβδομάδες αρκετές δεκάδες χιλιάδες
χριστιανοί Ασσύριοι, που δεν ξεπερνούσαν τους 100.000, κατοικούσαν στην
περιφέρεια της Νινευί, πρωτεύουσα της οποίας είναι η Μοσούλη, και βίωσαν τον
δικό τους γολγοθά με την εμφάνιση των ορδών του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και
του Λεβάντε (ΙΚΙΛ), που εφάρμοσαν πογκρόμ εναντίον τους καταστρέφοντας
ταυτόχρονα κοινότητες και χριστιανικά μνημεία, τα οποία πραγματικά αποτελούν
μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Οι περισσότεροι από τους χριστιανούς της
περιφέρειας Νινευί κατέφυγαν στην επικράτεια του Κουρδιστάν, όπου φιλοξενούνται
από τις εκεί χριστιανικές κοινότητες, ενώ μερικοί βρίσκουν καταφύγιο στη
Γαλλία, η οποία ανακοίνωσε ότι τους παρέχει άσυλο.
Την ίδια και χειρότερη τύχη έχουν τους τελευταίους μήνες
οι χριστιανοί της Συρίας, σε περιοχές όπου δρουν οι δολοφόνοι του ΙΚΙΛ, οι
οποίοι με τα εγκλήματα που διαπράττουν φέρνουν την ανθρωπότητα πολλές χιλιετίες
πίσω. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι… άνθρωποι αυτοί, έπειτα από 2.000 χρόνια,
έχουν επαναφέρει τη σταύρωση ως μέσο τιμωρίας για όσους δεν είναι σαν κι
αυτούς, ενώ το ισλαμικό κράτος που θέλουν να ιδρύσουν έχει κερδίσει επαξίως τον
τίτλο «Αποκεφαλιστάν», αφού για κάτι πιο πρόχειρο επιλέγουν τον αποκεφαλισμό ως
μέσον τιμωρίας εκείνων που είχαν την «ατυχία» να μη γεννηθούν σουνίτες
μουσουλμάνοι.
Η κατάσταση στο Ιράκ και τη Συρία, ιδιαίτερα στις περιοχές
που ελέγχουν οι δολοφόνοι του ΙΚΙΛ, χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και κανείς δεν
γνωρίζει ποια θα είναι η κατάληξη αυτής της περιπέτειας. Το σίγουρο είναι ότι
στο χαλιφάτο του ΙΚΙΛ δεν πρόκειται να παραμείνει κανείς χριστιανός, από αυτούς
οι οποίοι ξεριζώνονται από τις προαιώνιες πατρίδες τους, στη λογική «ήρθαν τα
πολύ άγρια να διώξουν τα ήμερα».
Εμείς να σημειώσουμε ότι το ζήτημα της παρουσίας των
χριστιανών στο Ιράκ και ιδιαίτερα εκείνων που ανήκαν στο ελληνορθόδοξο
Πατριαρχείο Αντιοχείας στη Συρία, πέραν της ανθρωπιστικής και της θρησκευτικής,
έχει και μια διάσταση εθνικής ασφάλειας για την Κύπρο και την Ελλάδα. Γιατί
αυτοί οι 3.500.000 άνθρωποι ήταν στην ουσία και ένας ανασχετικός παράγοντας σε
απειλές που είναι δυνατόν να προέλθουν εξ Ανατολών. Να θυμίσουμε απλώς ότι ο χάρτης
που έχει υιοθετήσει το χαλιφάτο έχει μέσα, εκτός από την Κωνσταντινούπολη, τη
Θεσσαλονίκη αλλά και το μεγαλύτερο μέρος της Ελλάδος.
Τέλος, για όσους έχουν αμφιβολίες για το τι τεκταίνεται
στην επικράτεια του Αποκεφαλιστάν-Χαλιφάτου, να υπενθυμίσουμε ότι η αυτού
«ιερότης» χαλίφης Abu Bakr al Baghdadi υπήρξε για ένα διάστημα κρατούμενος των
μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, όπως επίσης ότι ο Brett McGurk, αναπληρωτής βοηθός
γραμματέας για το Ιράκ και το Ιράν, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ, κατά τη
διάρκεια ακρόασης της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων στις 23
Ιουλίου παραδέχθηκε ότι το ΙΚΙΛ δεν είναι πλέον τρομοκρατική οργάνωση, αλλά
ένας ισχυρός στρατός!
Σάββας Καλεντερίδης
Δημοσιεύθηκε στην
εφημερίδα “δημοκρατία”
