Ανάλυση του Τζόναθαν
Σάντζερ (JONATHAN SCHANZER) για το Politico: Η κουρδική πόλη της Κομπάνι στη
δυτική Συρία βρίσκεται σε πολιορκία από το Ισλαμικό Κράτος.
Η Δυτική Συμμαχία, της οποίας ηγούνται οι Η.Π.Α, χτύπησε
με 13 επιθέσεις την Τετάρτη και την Πέμπτη τους τζιχαντιστές που την
πολιορκούν, αλλά οι βόμβες μόνο φαίνεται να μην επαρκούν. Στην καλύτερη θέση, ώστε να αποτραπεί μαζική σφαγή,
βρίσκεται ο τουρκικός στρατός, του οποίου τα τανκς βρίσκονται στα συριακά
σύνορα.
Οι Τούρκοι, όμως, αρνούνται να πάρουν μέρος στη μάχη,
παρόλο που το τουρκικό Κοινοβούλιο ενέκρινε με ψήφο του στις 2 Οκτωβρίου την
αποστολή στρατού για να πολεμήσει στο Ιράκ και τη Συρία, καθώς και το να
επιτραπεί σε ξένες δυνάμεις να εισέλθουν σε τουρκικό έδαφος.
Μια εβδομάδα, όμως, μετά την ψηφοφορία, η Τουρκία δεν έχει
ακόμα συμμετάσχει σε επιχειρήσεις των Η.Π.Α και των συμμάχων τους ενάντια στο
Ισλαμικό Κράτος.
Οι μετοχές της Τουρκίας, ως δυτικός σύμμαχος, σημειώνουν
καθοδική πορεία. Η Άγκυρα αρνείται πεισματικά να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις,
εκτός αν στους στόχους συμπεριληφθεί και η ανατροπή του Ασάντ.
Τα 200 τουρκικά F-16 παραμένουν, λοιπόν, στο έδαφος, την
ώρα που το Ισλαμικό Κράτος κερδίζει ανησυχητικά έδαφος στη Συρία και το Ιράκ.
Αυτό έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τις υπόλοιπες μουσουλμανικές δυνάμεις –
Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ και ακόμα και την Ιορδανία-
που έχουν ήδη συμμετάσχει σε αεροπορικές επιθέσεις ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος.
Η απουσία της Τουρκίας είναι ολοφάνερη. Είναι το μόνο
ΝΑΤΟϊκό μέλος ανάμεσα στους μουσουλμάνους συμμάχους. Για να είμαστε ξεκάθαροι,
η μάχη ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος δεν αποτελεί επίσημη επιχείρηση του ΝΑΤΟ,
δείχνει όμως καθαρά το πόσο λίγα έχει κάνει το καθεστώς του Ερντογάν για την
διατήρηση της τάξης στη Μέση Ανατολή.
Η Τουρκία έχει, με πολλούς τρόπους, δυσκολέψει τη μάχη
ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος. Με εξαίρεση την απογείωση από το έδαφος της
κάποιων μη επανδρωμένων αεροσκαφών, η Άγκυρα έχει απαγορέψει στη Δύση να
επιχειρεί από τις αεροπορικές της βάσεις.
Αυτό έχει αναγκάσει τα πολεμικά αεροσκάφη της συμμαχίας να
εφορμούν από άλλες βάσεις, όπως τουΚατάρρ, της Ιορδανίας και των Αραβικών
Εμιράτων. Όσον αφορά μάλιστα τη βάση Ιντσιρλίκ του ΝΑΤΟ στην ανατολική Τουρκία,
η Άγκυρα έχει ξεκαθαρίσει ότι προς το παρόν δεν είναι διαθέσιμη για πολεμικές
επιχειρήσεις
Αυτό, βέβαια, δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη. Το
Ιντσιρλίκ ήταν εκτός ορίων εδώ και καιρό. Η Άγκυρα είχε απαγορέψει στις ΗΠΑ τη
χρήση της βάσης για τις επιχειρήσεις στον πόλεμο του Ιρακ το 2003, και στην
ουσία χρησιμοποιούνταν μόνο υποστηρικτικά για εκπαίδευση και εφόδια.
Σύμφωνα με το άρθρο 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ, η βάση
ανήκει στην Τουρκία, η οποία, όμως, δε μπορεί να περιορίσει τις δραστηριότητες
του ΝΑΤΟ, όταν αφορούν σε εγκεκριμένη επιχείρηση. Μπορεί, παρ’ όλα αυτά, να
περιορίσει τον αριθμό του και των εξοπλισμών. Και αυτό είναι κάτι που κάνει
συχνά, εκνευρίζοντας τους Αμερικανούς υπευθύνους στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Ομολογουμένως, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι οι Τούρκοι
έχουν δίκιο στην άρνησή τους να συμμετάσχουν στον πόλεμο της Αμερικής στο Ιράκ.
Αυτό, όμως, δείχνει άγνοια σχετικά με τον ρόλο της Τουρκίας σε άλλες διεθνείς
συγκρούσεις. Για παράδειγμα, στην ΝΑΤΟϊκή επιχείρηση στο Αφγανιστάν το 2001, η
Τουρκία περιόρισε το ρόλο της σε θέσεις εκπαίδευσης και διαχείρισης εφοδίων και
αρνήθηκε να λάβει μέρος στη μάχη. Ομοίως, η Τουρκία έστειλε περίπου 400 άτομα
προσωπικό στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο, καθώς και προσωπικό σε άλλες
διεθνείς επιχειρήσεις στα Βαλκάνια, αλλά σε πόστα που είχαν να κάνουν με
εκπαίδευση, παρατήρηση και υποστήριξη.
