Τις τελευταίες ημέρες ζούμε και πάλι –όχι ότι το έχουμε
ξεσυνηθίσει στην Ελλάδα- την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου.
Κατά τη συνήθη πρακτική, το μπαλάκι μεταφέρεται εκτός
παιδιάς, το παιχνίδι παίζεται με όρους κερκίδας ή καλύτερα αρένας και το γήπεδο
είναι τόοοοοσο …ευρύχωρο, ώστε να χωρέσει την εθνική μνήμη χρυσόψαρου, που έχει
αποδείξει ο Έλληνας ότι διαθέτει εν αφθονία.
Εστιάζουμε, αυτή τη φορά, στο γήπεδο, και χάνουμε -όπως
συνηθίζουμε- την μπάλα. Σαφέστατα και αναφέρομαι στο πρώτο τηλεοπτικό σποτ της
ΝΔ, την υποκρισία του οποίου υπογραμμίζει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το γεγονός ότι
είναι γυρισμένο στο Ζάππειο. Έναν χώρο, που προσωπικά ο κύριος Σαμαράς έχει
σημαδέψει ανεξίτηλα με το πιο θλιβερό σίκουελ, που έχουμε δει τα τελευταία
χρόνια επί πολιτικής σκηνής: με τα Ζάππεια 1, 2, 3, 4.
Οι νέες εξαγγελίες Σαμαρά, οι υποσχέσεις για μια καλύτερη
ζωή στον Νικόλα και τον πατέρα του, έχουν προφανώς την ίδια «ρεαλιστική»
προσέγγιση, που είχαν και τα «Ζάππεια», που προηγήθηκαν. Αποτελούν πολιτικές
κυβιστήσεις, αντίστοιχες με τις κωλοτούμπες που μας έχει συνηθίσει ο Έλληνας
πρωθυπουργός. Μπορεί τώρα να έχουν τη μορφή σκληρού φάουλ, στα όρια του
πέναλτι, αλλά το γήπεδο είναι ίδιο: το Ζάππειο, το οποίο θα παραμείνει στη
σύχρονη ελληνική ιστορία ως μνημείο πολιτικής ανεντιμότητας.
Το Ζάππειο υπήρξε θέρετρο των φρούδων ελπίδων -όπως
αποδείχτηκε- και των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων: τότε που ο Αντώνης Σαμαράς
παρουσίαζε την εναλλακτική κυβερνητική του πρόταση για την οικονομία, τις
δεσμεύσεις ότι θα καταργήσει το χαράτσι όταν έρθει στην εξουσία, τις υποσχέσεις
ότι δεν υπάρξει καμία άλλη μείωση μισθών και συντάξεων, ότι θα αποκατασταθούν τα
ειδικά μισθολόγια που είχαν υποστεί οριζόντιες μειώσεις. Τότε που ο κύριος
Σαμαράς προέβαλλε ως ο καταλληλότερος και ο άνθρωπος που είναι ικανός για τα
πάντα. Η συνέχεια για όλους τους Έλληνες είναι γνωστή και δεν έχει καμία σχέση
με όσα εξαγγέλθηκαν κατά καιρούς στο Ζάππειο. Η μόνη συνεπής ακολουθία
ήταν ότι όντως ο Σαμαράς είναι ικανός για τα πάντα.
Αντιμνημονιακός στην αρχή, μέχρι να γίνει Πρωθυπουργός και
μνημονιακότερος των ίδιων των Μνημονίων, στη συνέχεια. Να καταψηφίζει, αρχικά,
το μνημόνιο, διαγράφοντας όσους βουλευτές το στήριξαν, για να ψηφίσει θετικά
στη συνέχεια, διαγράφοντας όσους καταψήφισαν. Αυτή την πολιτική συνέπεια
πρεσβεύει και σήμερα ο Σαμαράς, απλά με όρους γηπέδου. Άντε το επόμενο σποτ να
είναι απ” το Παρίσι, με τον Σαμαρά να διαδηλώνει υπέρ της δημοκρατίας του Τύπου
και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο πολιτικός ανήρ που δεν δίστασε να
καπηλευθεί με τις δηλώσεις του την εθνική τραγωδία στο Παρίσι, προκαλώντας τη
διεθνή χλεύη. Ο ίδιος που έριξε το μαύρο στην ΕΡΤ και έκλεισε πολλάκις και
με πλείστες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου το μάτι στη διαπλοκή…
Ή καλύτερα αντί του Ζαππείου το επόμενο σποτ, να γυριστεί
στο …Ζάλογγο.
Γιάννης Φ.
