Θέλει πνευματική αρχοντιά να φυτεύεις δέντρα των οποίων την σκιά δεν θα γευτείς ποτέ εσύ, μόνο κάποιοι άλλοι που πιθανόν δεν θα μάθουνε για εσένα ποτέ.
Κι αυτή θα είναι η ανταμοιβή σου: μια σκιά στο παρόν των αυριανών, μια ανώνυμη δροσιά στα πρόσωπα που δεν γνώρισαν ποτέ ότι νοιάστηκες γι' αυτούς.
Θέλει πνευματική αρχοντιά να πράττεις τώρα για το αύριο, να κτίζεις τώρα τα όνειρα των αγέννητων...
*Το θέμα είναι ότι μπορείς να πέσεις στην πλάνη ότι κτίζεις, ενώ γκρεμίζεις ακόμα και την πραγματικότητα (και τα όνειρα) του παρόντος.
