Λύσσαξε, γιατί άρχισε να μπαίνει στον κόσμο η καλή
ανησυχία. Είναι πολύ αγριεμένος, γιατί γνωρίζει ότι είναι λίγη η δράση του.
Τώρα, κάνει όπως ένας εγκληματίας που, όταν τον κυκλώνουν, λέει: «Δεν έχω
σωτηρία! Θα με πιάσουν!» και τα κάνει όλα γυαλιά – καρφιά. Ή όπως οι
στρατιώτες, που εν καιρώ πολέμου, όταν τελειώσουν τα πυρομαχικά, βγάζουν την
λόγχη ή το σπαθί και ρίχνονται και ότι γίνει. Σου λέει: «Έτσι κι αλλιώς χαμένοι
είμαστε – ας σκοτώσουμε όσο πιο πολλούς μπορούμε».
Ο κόσμος καίγεται! Το καταλαβαίνεται; Έπεσε πολύς
πειρασμός. Τέτοια πυρκαγιά έχει βάλει ο διάβολος, που ούτε όλοι οι πυροσβέστες
αν μαζευτούν, δεν μπορούν να την σβήσουν. Πνευματική πυρκαγιά! Δεν έχει μείνει
τίποτε. Μόνον προσευχή χρειάζεται για να μας λυπηθεί ο Θεός. Βλέπεις, και
όταν πιάνει πυρκαγιά μεγάλη και οι πυροσβεστικές δεν μπορούν να κάνουν τίποτα,
αναγκάζονται οι άνθρωποι να στραφούν στον Θεό και να Τον παρακαλέσουν να ρίξει
μια βροχή γερή, για να σβήσει. Έτσι και για την πνευματική πυρκαγιά που άναψε ο
διάβολος, μόνον προσευχή χρειάζεται, για να βοηθήσει ο Θεός.
Όλος ο κόσμος πάει να γίνει μια περίπτωση. Γενικό
ξεχαρβάλωμα! Δεν είναι να πεις: «Σ’ ένα σπίτι χάλασε λίγο το παράθυρο ή
κάτι άλλο, ας το διορθώσω». Όλο το σπίτι είναι ξεχαρβαλωμένο. Έχει γίνει
χαλασμένο χωριό. Δεν ελέγχεται πια η κατάσταση. Μόνο από πάνω, ότι κάνει ο
Θεός. Τώρα είναι να δουλεύει ο Θεός με το κατσαβίδι, με χάδια, με
σκαμπίλια, να το διορθώσει. Μία πληγή έχει ο κόσμος που κιτρίνισε και θέλει
σπάσιμο, αλλά ακόμη δεν ωρίμασε καλά.Πάει να ωριμάσει το κακό, όπως τότε στην
Ιεριχώ που ήταν για απολύμανση.
Από το βιβλίο: «Κοσμική
μόρφωση – γνώση. Ορθολογισμός στην εποχή μας. Κοσμικό πνεύμα» Όσιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης (Αλεξανδρούπολη 2014).
