Καθώς η καταγωγή μας είναι από την Καππαδοκία και η μία
γιαγιά μας κατάγεται απ’ το χωριό του Γέροντα, απ’ τα Φάρασα, ενώ η άλλη απ’
την Καισάρεια, έχουμε κοινές ρίζες με το Γέροντα, και επειδή εκείνα τα μέρη μας
πονάνε ιδιαίτερα τώρα που είναι σε ξένα χέρια, ρωτούσα συνέχεια το Γέροντα για
την Τουρκία, τι θα γίνει με τον Ελληνισμό και άλλα σχετικά.
Κάποτε, είχα πάει στο Γέροντα με ένα φίλο μου και εκεί
συναντήσαμε μία παρέα από πέντε παιδιά. Τότε, ρώτησα το Γέροντα ποιες προέβλεπε
να είναι οι εξελίξεις σχετικά με την Τουρκία. «Γέροντα» του λέω, «απ’ την
Αλεξανδρούπολη είμαστε. Μήπως μας πιάσει η μπόρα κατά κει;» Μου απαντά : «Κοίταξε
να δεις. Οι Τούρκοι δε θα μπουν στην Αλεξανδρούπολη. Θα κάνουν μόνο μία
πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα
μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα
κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, “ θα πούμε το ψωμί ψωμάκι ».
Μετά ρωτάω: «Γέροντα, πώς θα καταλάβω εγώ ότι θα είμαστε
κοντά στον πόλεμο;».«Όταν », λέει «θα ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα
για τα μίλια, για την επέκταση των μιλίων ( της αιγιαλίτιδας ζώνης ) από 6 σε
12 μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί». Λέω: « Και ποια κράτη θα
συμμετέχουν ;». «Κοίταξε, μετά την πρόκληση των Τούρκων, θα κατέβουν οι Ρώσοι
στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά,
χωρίς να το θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα
Στενά, που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα
στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα εδάφη. Όμως
θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η
Ιταλία και άλλα έξι – εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα
πουν: “ Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” “Όλοι,
όμως, θα κυνηγούν την μερίδα του λέοντος. Έτσι, θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον
πόλεμο ».
Σ’αυτό το σημείο ρωτάω: « Εμείς, τι θα κάνουμε ; Ο
ελληνικός στρατός θα πάρει μέρος σ’αυτόν τον πόλεμο ;» . « Όχι » λέει. « Θα
βγάλει η κυβέρνηση απόφαση να μη στείλει στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα
σύνορα. Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί, όποιος πάρει
μέρος σ’αυτόν τον πόλεμο, χάθηκε… Τότε, επειδή στην Ελλάδα ο κόσμος θα
φοβηθεί, πολλοί θα στραφούν προς την Εκκλησία, προς το Θεό, και θα μετανοήσουν.
Γι’αυτό, επειδή θα υπάρξει μετάνοια, δε θα πάθουμε κακό οι Έλληνες. Ο Θεός θα λυπηθεί
την Ελλάδα, επειδή ο κόσμος θα στραφεί προς την Εκκλησία, προς το μοναχισμό και
θα αρχίσουν να προσεύχονται. Και θα βαπτισθούν πολλοί Τούρκοι. Τότε, ο βασιλιάς
Κωνσταντίνος θα συμβάλει ως μεσάζοντας, να δοθή η Πόλη στην Ελλάδα. Είναι
ευλαβής, είναι καλός ».
«Γέροντα», τον ρωτάω μετά, « την Πόλη θα την δώσουν σε
μας; ». « Θα την δώσουν σε μας, όχι επειδή θα το θέλουν, αλλά επειδή αυτή η
λύση θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ξένων. Τότε θα το καταλάβουν αυτό. Αυτά
που σου λέω, μην τα πεις σε κανέναν. Θα σε βγάλουν τρελλό. Γιατί δεν είναι
ώριμες οι συγκυρίες ακόμα. Τότε θα το καταλάβεις ». Αυτή η συζήτηση με το
Γέροντα έγινε το 1991, όταν υπηρετούσα στο στρατό.
Άλλη φορά ο Γέροντας είπε: «Η διοίκηση της Πόλης, από
μας, θα είναι και στρατιωτική και πολιτική ».
Γνώρισα και τρεις αξιωματικούς που είχαν πάει στο Γέροντα.
Απ’ τους τρεις αξιωματικούς ο ένας έλεγε: « Μόνο σε μένα ο γέροντας είπε πώς θα
είμαι διοικητής στρατιωτικού τμήματος στην Πόλη. Στους άλλους δεν ανέφερε
τίποτε ».
Κάποια άλλη παρέα είχε πάει στο Γέροντα. Ένας απ’ αυτούς
σπούδαζε πολιτικός μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Σε μια στιγμή, γυρίζει
ο Γέροντας, τον δείχνει, με το δάκτυλο – αυτός, σημειωτέον, πήγαινε στο Γέροντα
για πρώτη φορά – και του λέει: « Εσύ, σαν πολιτικός μηχανικός, θα συμβάλεις
στην ανοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα ανοικοδομηθή απ’ την αρχή ».
Γύρισε και τον έδειξε με το δάκτυλο μπροστά σε όλους. Το παιδί, τότε ήταν
φοιτητής. Μετά, ο Γέροντας γυρίζει σε μένα και λέει: «Κι εσύ, Ανέστη, θα
πας στην Πόλη. Κι εσείς οι δύο - έδειξε εμένα και τον φίλο μου – θα πάτε στην
Πόλη, αλλά για άλλο σκοπό». Δε μου τον φανέρωσε τον σκοπό. Μετά απ’αυτό, μου
μπήκε η επιθυμία να μάθω τουρκικά.
Μια άλλη φορά που είχα πάει στο κελλί του Γέροντα, έτυχε
να είναι μέσα ένας πρώην μουσουλμάνος από την Θράκη. Τον πιάνω και του λέω: «
Εσύ πώς συνέβη και ήλθες εδώ, στο Γέροντα; » Σταύρο τον έλεγαν. « Άσε », λέει,
« κάτσε να σου πω. Ο Γέροντας μας έκανε ένα πολύ μεγάλο θαύμα και πίστεψε όλη η
οικογένειά μου. Μετά ήλθε στο χωριό και φρόντισε να βαπτισθούμε ».
Και σε άλλη επίσκεψή μας στην Παναγούδα, ήταν παρών και ο
μουσουλμάνος που βαπτίσθηκε, ο Σταύρος. Τότε, πάλι μας ανέφερε ο γέροντας για
τα γεγονότα, πώς θα εξελιχθούν με την Κωνσταντινούπολη. Και όταν έφθασε στο
σημείο που θα πονέσει η Ελλάδα και είπε ότι, εμάς, θα μας αγγίξει η πείνα, λέει
ο κύριος Σταύρος: « Γέροντα, να κρατήσω ένα σακκί αλεύρι για μπορέσω
ν’αντιμετωπίσω εκείνη την περίοδο και να μην πεινάσουν τα παιδιά;». « Όχι »,
του λέει, « μην παίρνεις, γιατί ο γείτονάς σου θα έχει αλεύρι και θα σου δώσει
»! Δηλαδή, προείδε ο Γέροντας ποιος θα βοηθήσει τον κύριο Σταύρο στην
περίοδο της πείνας. Εκείνος φυσικά θα ζει σε χωριό. Τώρα, εμείς που ζούμε στις
πόλεις θα πούμε το ψωμί ψωμάκι. Γι’ αυτό, άλλη φορά ο Γέροντας έλεγε: « Να
έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργείτε. Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και
κάποιον που δε θα έχει ».
*Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου
ο Αγιορείτης ( 1924 – 1994 ), Μαρτυρίες προσκυνητών, επιμέλεια Νικόλαος Α.
Ζουρνατζόγλου, εκδ. Αγιοτόκος Καππαδοκία, Θεσσαλονίκη 2005, β’, έκδ. βελτιωμένη
και επηυξημένη. Στις σσ 433 – 436 καταγράφεται η μαρτυρία του κ. Ανέστη
Μαυροκέφαλου, γυμναστού από την Αλεξανδρούπολη, την οποία και παραθέτουμε λόγω
του ενδιαφέροντός της. Σημειωτέον ότι υπάρχουν και άλλων πολλών οι μαρτυρίες
από συνομιλίες τους με τον μακαριστό Γέροντα. Όλες αυτές οι μαρτυρίες
συμπληρώνουν η μία την άλλη.
