«Η επίθεση που έγινε εναντίον του Αχμέτ Χακάν ήταν ένα όνειδος. Πώς μπορεί να εμφανίζεται ενώπιον του κόσμου μια χώρα όπου μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Το αίσχος όμως είχε και συνέχεια. Από τα επτά άτομα που συνελήφθησαν μόνο ένα προφυλακίστηκε. Κι ύστερα, οι δηλώσεις του Προέδρου Ερντογάν περί ‘αποδοκιμασίας’ εκφράζοντας ταυτόχρονα την άποψη ότι είχαν δίκιο οι δράστες κ.λπ.
Η κατάσταση με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι μετά την επίθεση, αποτελεί τη μεγαλύτερη ενθάρρυνση για εκείνους που θέλουν να κάνουν παρόμοιες επιθέσεις. Για παράδειγμα, η συμφορά στη Μέκκα! Ίσως να ανέμενε κανείς από τον Ερντογάν να πει κάτι σχετικά με το δυστύχημα στη Μέκκα όμως δεν αναμενόταν από αυτόν κάποιο σχόλιο. Ούτε ήταν υποχρεωμένος να πει κάτι σχετικά. Επειδή όμως ο Ερντογάν, αισθάνεται υποχρεωμένος να μας λέει τι πρέπει να σκεφτόμαστε για οτιδήποτε συμβαίνει οπουδήποτε, έκανε αμέσως το σχόλιό του και είπε ό,τι δεν έπρεπε να ειπωθεί, δηλαδή, πως οι Σαουδάραβες δεν είχαν κανένα φταίξιμο. Μάθαμε έτσι πως και τα γεγονότα στη Μέκκα εμπίπτουν στην κατηγορία των «εγκλημάτων της φύσης και του πεπρωμένου».
Η κτηνωδία αυτή υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα, σ’ αυτή την κοινωνία. Λίγο να ξύσει κανείς την επιφάνεια κι αμέσως ξεπετάγεται από κάτω. Είχαμε δει παρόμοιες με αυτή καταστάσεις και παλιότερα όταν συνεχιζόταν ο πόλεμος με το ΡKK. Αυτούς που έκοβαν τ’ αυτί, τη μύτη του ανθρώπου που είχαν σκοτώσει, τα κουβαλούσαν στην τσέπη τους και τα επιδείκνυαν σε φίλους και γνωστούς. Τέτοιες ασκήμιες. Όταν διακόπηκαν για λίγο οι συγκρούσεις, είχαμε σταματήσει να βλέπουμε τέτοιες αηδιαστικές καταστάσεις. Τώρα ξαναρχίζουμε.
«Δέστε τον στο αυτοκίνητο και σύρετέ τον». Δεν δίνει βέβαια αυτή την εντολή ο ΠτΔ. Ούτε ο υπουργός των εσωτερικών. Φαντάζομαι ούτε ο αστυνομικός διοικητής της περιοχής. Κανείς δεν δίνει εντολή, αλλά γίνεται, οι φωτογραφίες είναι αδιάψευστες. Σαν τους αστυνομικούς που φωτογραφίζονταν με τον Ογκιούν Σαμάστ,τον δολοφόνο του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ.. Αυτά συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας, είναι χειροπιαστά.
Όση ένταση επικρατεί, άλλο τόσο ‘τίθενται σε εγρήγορση’ τέτοιες τάσεις βαρβαρότητας. Δεν δίνουν ‘εντολή’ αλλά δεν σταματούν ούτε στιγμή να δημιουργούν ένταση. Και στο περιβάλλον έντασης που δημιουργούν, οι καταστάσεις αυτές γίνονται ‘κοινά περιστατικά’.
Ας θυμηθούμε και το εξής: πριν από χρόνια, η αστυνομία είχε κάνει έφοδο στην έκθεση του βιβλίου στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ντεμιρέλ είχε τότε προτάξει το στήθος του υπεραμυνόμενος της αστυνομίας εναντίον αυτών που την κατηγορούσαν, λέγοντας «μην καταστρέφετε την προθυμία της αστυνομίας». Δεν έχει υπάρξει εποχή που η νοοτροπία αυτή να ήταν σε ανεπάρκεια στην κοινωνία μας.
Δημιουργήσατε μια πολεμική ατμόσφαιρα που δεν τη χρειαζόμαστε, στις διαταγές σας θα έχετε βέβαια στρατιώτες, αστυνομικούς, ειδικές μονάδες κλπ. Τώρα πρέπει ‘να ενισχυθεί η δική τους προθυμία’. Θα κλείσετε την υπόθεση χαϊδεύοντας την πλάτη τους με ένα «εντάξει, δεν είναι ευχάριστο αυτό που έκανες, αλλά σε έχουμε ανάγκη».
Κάπου διάβασα για ένα tweet που κάποιος έγραφε
«Ιδού, η προεκλογική δήλωση του ΑKΡ» για το πτώμα που έσερνε το
αυτοκίνητο της αστυνομίας. Σωστά, όλα αυτά είναι προεκλογικές
υποσχέσεις του καθεστώτος του Ταγίπ Ερντογάν. Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι
που σκέφτονται ότι «πρόκειται για μια ειδική περίπτωση, είναι μια
τακτική. Ας επιτύχουμε [στις εκλογές] και μετά θα φτιάξουν τα πράγματα,
θα μαλακώσει η κατάσταση». Δεν είναι αλήθεια αυτό. Είναι πολύ δύσκολο
να επιστρέψουμε στην ομαλότητα από το σημείο όπου έχουμε φτάσει. Και,
πρώτα από όλα, δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος να ελέγξει τον εαυτό του,
ο μεγαλύτερος υπαίτιος της έντασης, ο Πρόεδρος Ρ.Τ. Ερντογάν». www.onalert.gr
