«Τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν τόπῳ ἁγίῳ»

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ  ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  ΜΗΝΑ

Τό βδέλυγμα ὁσονούπω ἔρχεται καί φέτος στήν πατρίδα μας. Προσπαθεῖ νά πλήξει καίρια τόν ἅγιον τοῦτον τόπον ὅπου ποταμοί αἱμάτων, ρέουν σταυροειδῶς, Ἁγίων καί ἡρώων. Ὁμιλῶ γιά τήν δυσωδία τοῦ ψεύτικου φωτός τῶν ψευτοθεῶν, τοῦτ΄ἔστιν τῶν δαιμόνων, τό ὁποῖον κανονίστηκε ἀπό μπίζνεσμαν καί ἐμπόρους ψυχῶν καί σωμάτων νά διαπεράσει εἰ δυνατόν καί νά μολύνει ὁλόκληρον τήν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα, νησιά καί ἐνδοχώρα.

Ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, πολιτικοί καί θρησκευτικοί, θά εἶναι ἐκεῖ, ὅσοι βέβαια ἔχουν ἐκπέσει τῆς Ἀκτίστου Χάριτος, τοῦ Ἀκτίστου Φωτός. Ἀπεμακρύνθησαν κατά βούλησιν ἀπό τόν καθαρισμόν τῶν ἁμαρτιῶν τους πού ποιεῖ ὁ Τίμιος Σταυρός τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ καί ἀπό το Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Παναγίου Τάφου, διά τῶν ὁποίων φανερώνεται στόν κόσμο ἡ ἧττα τοῦ διαβόλου, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Ἐν τούτοις, τήν δύναμιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τήν εὐεργεσίαν τοῦ Ἀκτίστου Φωτός δέν δύνανται οὔτε θά μπορέσουν ποτέ νά τήν νικήσουν, νά τήν σβήσουν. Καί τοῦτο ἐπειδή οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί, ἤτοι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δέν ζηλεύουμε καρδιές ἁμαρτωλῶν, ἀλλά στεκόμαστε σύν Χριστῷ ἐν φόβῳ Κυρίου ὅλην τήν ἡμέραν[1].

Γνωρίζουμε ἐν Χάριτι, ὅτι «πᾶς γὰρ μέθυσος καὶ πορνοκόπος πτωχεύσει[2]». Τά ξυλοκέρατα τῶν χοίρων πού προσφέρονται ἀφειδῶς στούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες[3], ἤτοι παιδεραστία, κιναιδισμός, κτηνοβασία, πορνεία, μοιχεία καί ἄλλα δυσώδη τοιαῦτα γιά τούς τοιούτους, δέν μᾶς ἀγγίζουν. Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, πρό 2000 ἐτῶν καί ἕως τήν σήμερον, μᾶς διδάσκει γιά τό τέλος τῶν τοιούτων καί τῶν συνοδοιπόρων τους: «...μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι[4]».

Ἐπίσης, ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιά καί Καινή Διαθήκη, προειδοποιεῖ γιά τό οἰκτρόν τέλος ὅλου αὐτοῦ τοῦ δαιμονιώδους συστήματος, πού τό ὀνομάζουν πολιτισμό τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου ἤ τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅτι δηλαδή ἡ γῆ δέν θά δώσει τούς καρπούς της ἐν εὐθέτῳ χρόνῳ καί οἱ ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ ἐντός ὀλίγου θά δαγκώνουν τίς σάρκες τους. «ἐν ἀπειλῇ ὀλιγώσεις γῆν καὶ ἐν θυμῷ κατάξεις ἔθνη. ἐξῆλθες εἰς σωτηρίαν λαοῦ σου τοῦ σῶσαι τὸν χριστόν σου· ἔβαλες εἰς κεφαλὰς ἀνόμων θάνατον, ἐξήγειρας δεσμοὺς ἕως τραχήλου...διότι συκῆ οὐ καρποφορήσει, καὶ οὐκ ἔσται γενήματα ἐν ταῖς ἀμπέλοις· ψεύσεται ἔργον ἐλαίας, καὶ τὰ πεδία οὐ ποιήσει βρῶσιν· ἐξέλιπον ἀπὸ βρώσεως πρόβατα, καὶ οὐχ ὑπάρχουσι βόες ἐπὶ φάτναις.» (Προσευχή Ἀββακούμ τοῦ προφήτου, κεφ.γ΄, στ.12,13,17).

Δές, ἐπίσης, στήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, κεφάλαιον ιδ΄, στ.6-12: «Καὶ εἶδον ἄλλον ἄγγελον πετόμενον ἐν μεσουρανήματι, ἔχοντα εὐαγγέλιον αἰώνιον εὐαγγελίσαι ἐπὶ τοὺς καθημένους ἐπὶ τῆς γῆς καὶ ἐπὶ πᾶν ἔθνος καὶ φυλὴν καὶ γλῶσσαν καὶ λαόν, λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ· φοβήθητε τὸν Κύριον καὶ δότε αὐτῷ δόξαν, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα τῆς κρίσεως αὐτοῦ, καὶ προσκυνήσατε τῷ ποιήσαντι τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πηγὰς ὑδάτων. καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος ἠκολούθησε λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἣ ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπότικε πάντα ἔθνη. Καὶ ἄλλος ἄγγελος τρίτος ἠκολούθησεν αὐτοῖς λέγων ἐν φωνῇ μεγάλῃ· εἴ τις προσκυνεῖ τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ λαμβάνει τὸ χάραγμα ἐπὶ τοῦ μετώπου αὐτοῦ ἢ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς πίεται ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ κεκερασμένου ἀκράτου ἐν τῷ ποτηρίῳ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ, καὶ βασανισθήσεται ἐν πυρὶ καὶ θείῳ ἐνώπιον τῶν ἁγίων ἀγγέλων καὶ ἐνώπιον τοῦ ἀρνίου. καὶ ὁ καπνὸς τοῦ βασανισμοῦ αὐτῶν εἰς αἰῶνας αἰώνων ἀναβαίνει, καὶ οὐκ ἔχουσιν ἀνάπαυσιν ἡμέρας καὶ νυκτὸς οἱ προσκυνοῦντες τὸ θηρίον καὶ τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ εἴ τις λαμβάνει τὸ χάραγμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. ῟Ωδε ἡ ὑπομονὴ τῶν ἁγίων ἐστίν, οἱ τηροῦντες τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν ᾿Ιησοῦ», καί ὁλόκληρο τό  ιε’ κεφάλαιον: «Καὶ εἶδον ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ μέγα καὶ θαυμαστόν, ἀγγέλους ἑπτὰ ἔχοντας πληγὰς ἑπτὰ τὰς ἐσχάτας, ὅτι ἐν αὐταῖς ἐτελέσθη ὁ θυμὸς τοῦ Θεοῦ. καὶ εἶδον ὡς θάλασσαν ὑαλίνην μεμιγμένην πυρί, καὶ τοὺς νικῶντας ἐκ τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τῆς εἰκόνος αὐτοῦ καὶ ἐκ τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ ἑστῶτας ἐπὶ τὴν θάλασσαν τὴν ὑαλίνην, ἔχοντας τὰς κιθάρας τοῦ Θεοῦ. καὶ ᾄδουσι τὴν ᾠδὴν Μωϋσέως τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ᾠδὴν τοῦ ἀρνίου λέγοντες· μεγάλα καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, Κύριε ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ· δίκαιαι καὶ ἀληθιναὶ αἱ ὁδοί σου, ὁ βασιλεὺς τῶν ἐθνῶν. τίς οὐ μὴ φοβηθῇ, Κύριε, καὶ δοξάσῃ τὸ ὄνομά σου; ὅτι μόνος ὅσιος, ὅτι πάντα τὰ ἔθνη ἥξουσι καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου, ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐφανερώθησαν. Καὶ μετὰ ταῦτα εἶδον, καὶ ἠνοίγη ὁ ναὸς τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἐξῆλθον οἱ ἑπτὰ ἄγγελοι οἱ ἔχοντες τὰς ἑπτὰ πληγὰς ἐκ τοῦ ναοῦ, οἳ ἦσαν ἐνδεδυμένοι λίνον καθαρὸν λαμπρὸν καὶ περιεζωσμένοι περὶ τὰ στήθη ζώνας χρυσᾶς. καὶ ἓν ἐκ τῶν τεσσάρων ζῴων ἔδωκε τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις ἑπτὰ φιάλας χρυσᾶς, γεμούσας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. καὶ ἐγεμίσθη ὁ ναὸς ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐκ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καὶ ἐκ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ· καὶ οὐδεὶς ἐδύνατο εἰσελθεῖν εἰς τὸν ναὸν ἄχρι τελεσθῶσιν αἱ ἑπτὰ πληγαὶ τῶν ἑπτὰ ἀγγέλων». 

Ἀντιλαμβάνεσθε τό λοιπόν, δυστυχεῖς νεοεποχῖτες καί λοιποί ἄθεοι, γιά ποῖον λόγον τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ -πού τά ὀνόματα ἔχουν γραφεῖ πρό καταβολῆς κόσμου στό Βιβλίον τῆς Ζωῆς- θά παραμείνει εἰς τόν ναόν τοῦ Κυρίου καί εἰς τά Ἅγια Αὐτοῦ σκηνώματα μέ ὑπομονή ἕως τέλους; Ἐν τούτοις, μάθετε καλῶς ὅλοι ἐσεῖς οἱ ἀρνητές τοῦ Ἁγίου Φωτός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί σήμερα θιασῶτες τῆς σατανοκίνητης Ὀλυμπιακῆς φλόγας, ὅτι τριάμιση χρόνια θά διαρκέσει ἡ πλάνη καί ἡ ἀπάτη, ὅπου ὁ Ἀντικείμενος δῆθεν θά σᾶς φέρει τήν εἰρήνην καί εὐημερίαν. Μάθετε, ἀκόμη, μέ ποῖον ὀδυνηρόν τίμημα ὁ Τριαδικός Θεός καί ὁ Σωτῆρας Χριστός, τό Ἐσφαγμένο Ἀρνίο, θά πληρώσει τόν Ἴδιον δηλαδή τόν Ἀντίχριστον καί τά ὄργανά του (βλέπε θιασῶτες Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων). Φόβος, τρόμος, πείνα, ἀρρώστεια, ἀπελπισία, θά καταλάβει ὅλους ἐσᾶς, τούς ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ καί προσκυνητές τῶν δαιμονίων. Τό στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Εὔχομαι καί προσεύχομαι ὡς ὁ ἐλάχιστος πάντων, νά μετανοήσουμε ὅλος ὁ κόσμος εἰλικρινά στήν ἔσχατη αὐτήν ὥρα. Νά βαπτισθοῦμε, νά γίνουμε Ὀρθόδοξοι, ὥστε νά μείνουμε αἰώνια στήν ἀλήθεια τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως καί τῆς εὐεργεσίας πού πηγάζει ἀπό τήν Σταυρική Θυσία καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, πού εἰσβάλλει αὐτοπροαιρέτως καί μέ ἀληθινή ἀγάπη ἐσαεί εἰς τόν κόσμον ἵνα σωθεῖ ὁ κόσμος δι’Αὐτοῦ. Μᾶς τονίζει ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης: «Χωρίς Χριστό δέν ὑπάρχει ζωή. Πάει, τελείωσε». Παρακαλῶ, ἄς μήν τό ξεχνᾶμε.

---

[1] «μὴ ζηλούτω ἡ καρδία σου ἁμαρτωλούς, ἀλλὰ ἐν φόβῳ Κυρίου ἴσθι ὅλην τὴν ἡμέραν·» (Παροιμ., κεφ,κγ΄,στ.17)

[2] Παροιμ., κεφ.κγ΄, στ.21

[3] Ἅγιος ἱερεῦς τῶν ἡμερῶν μας, ἀναφερόμενος στούς Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες στήν Ἑλλάδα τό 2004, εἶπε:  «Ἀνείπωτος θλῖψις κατέλαβε τίς καρδιές μας αὐτό τό καλοκαίρι, πού ἡ Ἑλλάδα ὅλη ἀπ’ἄκρη σ’ἄκρη μετεβλήθη σ’ἕνα ἀπέραντο εἰδωλολατρεῖο».

[4] Α’Κορ., κεφ.στ΄, στ.9