Αυτή είναι όμως η πραγματική αλήθεια. Πρόσεχε πολύ αδελφέ,
γιατί όσο εσύ συνεχίζεις να αντιλαμβάνεται την περίσταση με τον δικό σου τρόπο
και όσο αναλόγως επιλέγεις να την αντιμετωπίζεις, ολοένα και περισσότερο εσύ θα
συνεχίζεις να βιώνεις την προσωπική σου αδυναμία και ανημπόρια αντιμετώπισης
της και να παραδέχεσαι ολοένα και πιο αργοπορημένα, την παντελή σου αρχική
άγνοια περί της πραγματικής ουσίας της περίστασης.
Δες τι γίνεται γύρω μας αδελφέ, δες πως βαλλόμαστε από
πανταχόθεν. Η Αγία Σοφία μετετράπη σε Τζαμί, ο πρωθυπουργός της Αλβανίας
έθεσε θέμα «Τσαμουριάς», τα Σκόπια Μακεδονίας, η Τουρκία Θράκης, το Νάτο στο
Αιγαίο και τα νερά του διεθνή ύδατα, πρόσφυγες παντού, κοράκια μαλώνουν για τα
αεροδρόμια, τα λιμάνια, τα δάση, τα αρχαία και τις ακρογιαλιές σου, η επίσημη
Εκκλησία ανύπαρκτη, οι ιεράρχες αυτής συμπροσεύχονται με τον Πάπα, οι σταυροί
από τα σχολεία καθαιρούνται, η προσευχή καταργείται, η ιστορία αλλοιώνεται, η
οικονομική κρίση έχει φτάσει πλέον στο ρεύμα, στο πετρέλαιο, στα συσσίτια και
στο ψωμί και από ότι καταλαβαίνεις η επίθεση είναι σε όλα τα επίπεδα. Μας την
“πέφτουν από παντού” κοινώς και ένας ένας μας μονάχος και τηλεκατευθυνόμενος
φτάνει στο χείλος του γκρεμού, έτοιμος να αφεθεί παντελώς στις βουλές και το
έλεος του ακατανόμαστου, έτοιμος για την βουτιά προς το αέναο κενό.
Kαι ταυτόχρονα, οι γλοιώδεις “ερπετόσκεπτόμενοι” πολιτικοί
καθώς και οι δαιμόνιοι “Πίκοι Απίκοι” δημοσιογράφοι της φρ-ουτοπίας της
Ελλάδας, έχοντας πλήρη αίσθηση της κατάστασης, συνεχίζουν να μας βομβαρδίζουν
καθημερινώς, μιλώντας ακατάπαυστα για προαπαιτούμενα δόσεων και για ισοδύναμα
ακρωτηριασμών, για να μην τεθεί σε λειτουργία ο υπερψηφισμένος κόφτης. Να μην
μπει κόφτης σε τι εν τέλει; Και για ποιά ισοδύναμα μιλάνε τελικά;
Ποιο μπορεί να είναι εν τέλει το ισοδύναμο της Αγίας
Σοφίας και ποιο του Παρθενώνα;
Ποιό μπορεί να είναι το ισοδύναμο της Ορθοδοξίας και ποιο
της Ελλάδας;
Ποιο είναι το ισοδύναμο της Μακεδονίας, ποιο της Θράκης
και ποιο του Αιγαίου;
Ποιο είναι το ισοδύναμο Αγίου Όρους, ποιο της Πάτμου και
ποιο της Τήνου;
Ποιο είναι το ισοδύναμο των αρχαίων ελληνικών, της
ιστορίας και ποιο της γενοκτονίας;
Ποιο το ισοδύναμο της οικογένειας και ποιο της παιδείας;
Ποιό το ισοδύναμο της φτώχειας και ποιό του πλούτου;
Ποιό το ισοδύναμο του ονείρου, της φιλοδοξίας και ποιο της
ντροπής;
Ποιό το ισοδύναμο της αγάπης, του μίσους και ποιό της
ελευθερίας;
Ποιό είναι το ισοδύναμο του θανάτου, ποιό της ζωής και
ποιο της ψυχής τελικά;
Σε ρωτάω στα ίσια αδελφέ! Ποιο μπορεί να είναι τελικά το
ικανό αυτό ισοδύναμο; Ποιος μπορεί να είναι αυτός ο “σοφός” ή ποιά αυτή η δήθεν
ικανή “επιτροπή σοφών”, που θα μπορέσει να κοστολογήσει κιόλας όλα αυτά;
Δεν είναι οικονομικό το θέμα αδελφέ, ποτέ δεν ήταν, ούτε
και η λύση είναι οικονομική. Όσα λεφτά και να βρεθούν για πληρωμές και
αποπληρωμές, το χρέος πάντα θα είναι 200% και 300% μεγαλύτερο. Ακόμα κι όλα τα
λεφτά του κόσμου να συγκεντρωθούν, πάλι δεν φτάνουν. Έτσι έχει σχεδιαστεί το
χρέος πάντα να ‘ναι. Τα έσοδα πάντα θα είναι ελλειπή, τα προαπαιτούμενα δόσεων
πάντα ανεπαρκή, οι πολιτικοί πάντα στην μωρία τους μέσα θα ‘ναι βουτηγμένοι και
τα Μνημόνια εξ’ αρχής ήταν προγραμματισμένα να αποτύχουν.
Ούτε και πολιτικό λοιπόν είναι το θέμα ούτε και πολιτική και
η λύση φυσικά. Δαιμόνια εργαλεία είναι οι τράπεζες , εργαλεία δαιμονίων και οι
πολιτικοί. Από το στομάχι άρχισαν και για την ψυχή σου πάνε αδελφέ και από τον
φόρο στον Εωσφόρο θα σε οδηγήσουν. Και δεν θα σταματήσουν έως ότου ιδιοχείρως
και αυτοβούλως από μόνος σου την παραδώσεις.
Προσοχή μεγάλη λοιπόν αδελφέ και τα μάτια δεκατέσσερα για
την ψυχή σου στα ίσια πάνε, γι’ αυτό στήθηκε όλη η πλεκτάνη αυτή και αυτό είναι
τελικά το πραγματικό ισοδύναμο των πάντων. Και για αυτούς αλλά και για σένα θα
πρέπει να ‘ναι. Και αυτό να δεις στο τέλος θα σου ζητήσουν, διότι αυτό από την
αρχή διακαώς ποθούσαν.
Και να δεις επίσης ότι, πάλι με τρόπο μπαγαπόντικο θα
προσπαθήσουν να στην κλέψουν. Πάλι μέσω της εξάρτησης σου από το χρήμα, πάλι
ποντάροντας στην δική σου άγνοια, πάλι στο δικό σου “έλα μωρέ”, πάλι στην δική
σου “εξυπνάδα”, πάλι στην δική σου πεποίθηση ως ανύπαρκτου αυτού ως ενδεχομένου
και πάλι στήνοντας γύρω από εσένα, όλες εκείνες τις κατάλληλες συνθήκες που θα
σε εξασθενίσουν, θα σε αναγκάσουν και θα σε ωθήσουν από μόνος και υποτελειακά
να παραχωρήσεις.
Μας τάισαν τζάμπα, εθιστήκαμε στο τζάμπα και τώρα τα
ζητάνε τα πάντα πίσω, με έναν εκθέτη όμως που τείνει στο άπειρο. Έτσι κάνουν
άλλωστε και κάθε καλοί dealers ναρκωτικών, έτσι και οι μαφιόζοι. Οι κοινοί
μαφιόζοι και dealers όμως μόλις πάρουν ότι έχεις και δεν έχεις, υλικό και
περιουσιακό, σταματάνε εκεί, στο υλικό. Οι συγκεκριμένοι όμως έχουν πάρει
εντολή να συνεχίσουν και πάνε και για τα άλλα και τα άυλα. Για τα πιστεύω σου,
τα ιδανικά σου και αξίες σου, της παρτίδας, της ιστορίας, της παιδείας, της
οικογένειας, της πίστης και θρησκείας σου. Για όλα εκείνα τα ορατά και αόρατα
δηλαδή δομικά υλικά που ορίζουν το σώμα και την ψυχή κάθε ανθρώπου και
ιδιαίτερα την δικιά σου.
Κάνε τώρα ένα βήμα πίσω αδελφέ και δες πόσο ολοκληρωτικό
τελικά είναι το σχέδιο. Πόσο έξυπνο, πόσο δολοπλόκο και πανούργο, πόσο αδηφάγο,
πόσο λεπτομερειακό και καλομελετημένο, πόσο οργανωμένο, πόσο πανανθρώπινα
καταστροφικό, πόσο καθολικά ανθρωποκτονικό, πόσο οικουμενικά διεστραμμένο, πόσο
αρρωστημένο και πόσο “μεγαλειώδες” ταυτόχρονα . Που πραγματικά άνθρωπος δεν
δύναται ποτέ από μόνος του να έχει συλλάβει ή να εμπνευστεί, διότι τέτοια
διαστροφή, τέτοια απύθμενη κακία και φθόνο για τον ανθρώπινο είδος εν γένει,
μόνο ο σατανάς θα μπορούσε να έχει και κανένας άλλος επί της Πλάσης.
Προσοχή μεγάλη λοιπόν αδελφέ, γιατί είναι έτσι έξυπνα
στημένο το σχέδιο αυτό, που τα ίδια τα θύματα τού ωθούνται εν αγνοία τους και
με εύλογα εκατέρωθεν κιόλας επιχειρήματα, σε επαναλαμβανόμενες
αλληλοσυγκρούσεις, εγγυώμενα ταυτοχρόνως έτσι και από μόνα τους την τέλεια
εξέλιξη και κορύφωση του σχεδίου αυτού καθαυτού, ακριβώς μέσω της
επαναλαμβανόμενης αλληλοσύγκρουσης τους. Και προσφέροντας έτσι και κατ’ αυτό
τον τρόπο τελικά, το πιο σημαντικό, στον ίδιο τον εμπνευστή, υποκινητή και
ηθικό αυτουργό του σχεδίου, το τέλειο άλλοθι και τέλειο ταυτόχρονα επιχείρημα
αμφισβήτησης αυτού ως ύπαρξη γενικότερα, πόσο μάλλον ως πραγματικού υποκινητή
και πραγματικά κατηγορούμενου. “Αφού εσείς τα κάνατε, εγώ τι φταίω;” θα
ισχυριστεί τελικά, ότι δηλαδή ακριβώς ήδη λένε και οι πολιτικοί όταν
στριμώχνονται…“Aφού εσείς μας ψηφίσατε.” Kαι άντε να απαντήσεις τότε.
Από τον ευφυέστερο με άλλα λόγια εγκληματία της ιστορίας
να ζητούσα να καταστρώσει ένα τέτοιο σχέδιο παγκόσμιας καταστροφής, δεν θα μπορούσε
ποτέ με τέτοια αρτιότητα και σε τέτοια κλίμακα να το πετύχει. Το “καλύτερο” που
θα μπορούσε ανθρώπινος νους ποτέ να σκαρφιστεί, είναι ένα να ρίξει π.χ. καμία
δεκαριά πυρηνικές βόμβες κατά την διάρκεια ενός χειραγωγημένου πολέμου και έως
εκεί. Για τον σατανά αυτό το σενάριο όμως δεν θα ήταν ποτέ επαρκές. Τι να τα
κάνει τα λεφτά ο Σατανάς και τι να κάνει και τον απότομο-βίαιο θάνατο του
ανθρώπου, εάν δεν υπάρξει πρώτα η ιδιόχειρη παράδοση και απώλεια της ψυχής του
σε
αυτόν. Καθώς γι’ αυτόν, αυτός είναι απαράβατος όρος ο
οποίος του έχει τεθεί. Την ψυχή θέλει λοιπόν σερβιρισμένη ιδιοχείρως σε πιατέλα
και μάλιστα από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη. Για αυτήν στα ίσια πάει, γιατί αυτή τον
θρέφει και γιατί αυτό εν τέλει είναι για αυτόν το πραγματικό ισοδύναμο των πάντων
και αυτό θα έπρεπε να είναι και το δικό σου.
Επομένως αδελφέ μου από ότι καταλαβαίνεις, ο αγώνας είναι
πραγματικά άνισος. Ο αντίπαλος είναι πανέξυπνος, τα εργαλεία επιβολής του
πανίσχυρα, τα υποχείρια του σε όλες τις θέσεις κλειδιά, το σχέδιο είναι υπερπλήρες
και έχει τεθεί ήδη σε εφαρμογή, προγραμματισμένο σαν έναν τέλειο αλγόριθμο ενός
καζίνου όπου η “γκανιότα” πάντα κερδίζει και εσύ έχεις ήδη αρχίσει να νιώθεις
την απώλεια στο πετσί σου.
Από ότι καταλαβαίνεις, είναι σίγουρο ότι μόνος σου θα
ηττηθείς τελικά αδελφέ, εάν δεν αναζητήσεις από κάπου τελοσπάντων βοήθεια.
Είναι επίσης σίγουρο ότι, πάντα υπήρχε κάποιος που πάντα μπορούσε να βοηθήσει,
όσο τραβηγμένο, ανυπόστατο και αλλοπαρμένο μπορεί πάλι να σου ακούγεται αυτό.
Ποιός είναι αυτός λοιπόν που μπορεί να δώσει δύναμη, όταν
οι δικές σου εξαντληθούν;
Ποιός είναι αυτός που μπορεί να ταΐσει, όταν δεν έχει
απομείνει τίποτα φαγώσιμο;
Ποιός είναι αυτός που μπορεί να πληρώσει και να
αποπληρώσει, όταν οι τσέπες μείνουν άδειες;
Ποιος είναι αυτός που ασφαλίζει, όταν μένεις ανασφάλιστος;
Ποιός είναι αυτός που βρίσκει εργασία, όταν η ανεργία
οργιάζει;
Ποιος είναι αυτός που συντροφεύει , όταν μένεις απολύτως
μόνος;
Ποιος είναι αυτός που ηρεμεί, όταν τα άγχη και οι ωδίνες
δεν σε αφήνουν σε ηρεμία;
Ποιος είναι αυτός που αγαπά και ενδιαφέρεται, όταν όλοι
μισούν και αδιαφορούν;
Ποιος είναι αυτός που παρηγορεί και συγχωρεί, όταν όλοι
καταδικάζουν για το παραμικρό;
Ποιος είναι αυτός που προστατεύει, όταν είσαι παντελώς
απροστάτευτος;
Ποιος είναι αυτός που δίνει πυξίδα, όταν βρίσκεσαι στο
πουθενά;
Ποιος είναι αυτός που προγραμματίζει, όταν τίποτα πλέον
δεν μπορεί να προγραμματιστεί;
Ποιος να είναι αυτός τελικά που μπορεί να δώσει τα πάντα,
όταν όλα έχουν χαθεί;
Τι είναι όμως αυτό που σε έφτασε έως εδώ;
Τι είναι αυτό που ποτέ σου δεν προσπάθησες να κάνεις έως
τώρα;
Τι είναι αυτό που ποτέ δεν τήρησες έως τώρα;
Τι είναι αυτό που συνέχεια κορόιδευες, υποτιμούσες και
αδιαφορούσες ;
Τι είναι αυτό που συνέχεια δεν έλεγες πρωί, μεσημέρι,
βράδυ ;
Τι σου έχει απομείνει δωρεάν πλέον να κάνεις και πάλι δεν
κάνεις ;
Και τι είναι αυτό από το οποίο αν κάνεις έχεις μόνο να
κερδίσεις και τίποτα απολύτως να χάσεις;
Αυτό είναι όμως και το μοναδικό προαπαιτούμενο που μπορεί
τελικά να λυτρώσει.
Άρχισε λοιπόν από τώρα αδελφέ και άρχισε σιγά σιγά να
βάζεις τον δικό σου κόφτη. Κάνε το πρώτο σου μικρό βήμα κι ας μην
αντιλαμβάνασθε ακόμα ακριβώς το τι πραγματικά σημαίνει και πόσο μεγάλη δύναμη
περιέχει αυτό που κάνεις, άρχισε λοιπόν αδελφέ μου λέγοντας απλά:
“Βασιλεύ Ουράνιε,
Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο
θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον
ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, Αγαθέ, τας ψυχάς ημών”
“Τῇ ὑπερμάχῷ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε· ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοί· Χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε”
Και άσε να ενεργήσουν τα λόγια αυτά επάνω σου, δια της
απλής μόνο επαναλήψεως αυτών…
Και εγώ σου υπόσχομαι ότι τελικά, ο επιμένων πάντα νικά!
Aμήν, Aμήν, Aμήν
Υ.Γ.: Περί της επισυναπτόμενης φωτογραφίας.
“Από το βιβλίο:
«Ερμηνεία της Ιεράς Αποκαλύψεως κατά την Αγία Γραφή και τους Αγίους Πατέρες» –
Μοναχού Μάξιμου Γαβριήλ Αγιορείτου.
«Και εγένετο πόλεμος
εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού του πολεμήσαι μετά του δράκοντος·
και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη
αυτώ έτι εν τω ουρανώ…»(Αποκ. ΙΒ, 7,9)
Ο Ιερός Ευαγγελιστής
Ιωάννης βλέπει να γίνεται πόλεμος και μάχη στον ουρανό μεταξύ του Αρχαγγέλου
Μιχαήλ και του Αγγελικού του Τάγματος εναντίον του δράκοντος-Διαβόλου και του
Τάγματός του.
Κατά την μάχη αυτή
δεν υπερίσχυσε ο Διάβολος, αλλά νικήθηκε ολοσχερώς, η ήττα του ήταν τόσο
μεγάλη, που δεν ευρέθη πλέον τόπος για αυτόν εις τον ουρανό και εβλήθηκε εις
την γη. Ο δράκων, ο οποίος λέγεται και
όφις ο αρχαίος και Διάβολος και Σατανάς, που παραπλανά την οικουμένη, εβλήθηκε,
ερρίφθηκε στην γη μαζί με το Τάγμα των πονηρών αγγέλων του.
Έτσι, σε αυτήν την
εικόνα, που προαναφέραμε θέλει να μας πει ότι ο Διάβολος, που ερρίφθη από τον
ουρανό στην γη είναι ήδη ηττημένος και νικημένος από τον Θεό και έρχεται στην
γη για να διώξει τους Χριστιανούς, όχι ως νικητής και παντοδύναμος, αλλά ως
ηττημένος και αδύναμος.
Θα έχει, όμως μεγάλη
λύσσα, κακία, μίσος και μανία κατά των Χριστιανών, διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι
η τελειωτική του συντριβή και εξαφάνιση στην γέεννα του πυρός, στην αιώνια
Κόλαση μετά του οργάνου του Αντιχρίστου θα γίνει πολύ σύντομα, σε 1260 ημέρες…
Άρα, οι πιστοί δεν
πρέπει να δειλιάσουν, να φοβηθούν και να πανικοβληθούν από τον Διάβολο και το
όργανό του θηρίο-Αντίχριστο, διότι είναι τα πιο αδύναμα και ανήμπορα και
ταλαίπωρα πλάσματα του Θεού, τα οποία σύντομα θα τιμωρηθούν για την κακία και
την αιμοβορία τους.
Η πτώση και η ήττα
του Διαβόλου στον καιρό του Αντιχρίστου θα είναι η τρίτη, η οριστική, η τελική
και αιώνια στην Κόλαση. Η πρώτη έγινε, όταν ο Εωσφόρος αλαζονεύτηκε κατά του
Θεού ως το λαμπρότερο δημιούργημά Του και δεν σεβάστηκε τον Δημιουργό του, αλλά
ήθελε να θέσει τον θρόνο του υπεράνω του θρόνου του Θεού. Έτσι και ο Θεός τον
τιμώρησε, τον έκανε από φωτεινό άγγελο σε σκοτεινό και πονηρό δαίμονα. Την
πτώση αυτή την αναφέρει και ο Χριστός μας, όταν είπε στους μαθητές Του:
«Εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα».
Η δε δεύτερη πτώση
και ήττα του Σατανά επήλθε κατά την Ανάσταση του Χριστού. Διότι μετά την
Ανάσταση περιορίστηκε η δύναμη και η εξουσία του επί των πιστών Χριστιανών και
επί της φύσεως. Και όπως λέμε την Κυριακή της Αναστάσεως «Ανέστη Χριστός και
πεπτώκασι δαίμονες, Ανέστη Χριστός και χαίρουσι άγγελοι, Ανέστη Χριστός και ζωή
πολιτεύεται, Ανέστη Χριστός και νεκρός ουδείς επί μνήματος».”
