Γράφει
ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Τότε
26 Νοεμβρίου 2012 είχαμε μπει για τα καλά στο καμίνι των μνημονίων. Σήμερα 31
Ιανουαρίου 2017είμαστε καμένοι.
Η τεχνική επιβίωσης εξακολουθεί να είναι
ίδια. Τότε γράφαμε, σήμερα κλαίμε και το φωνάζουμε. «Η επικαιρότητα δεν
προλαβαίνει να καταγράφει τα πλέον παράλογα πράγματα. Τρομάζουμε με την ιδέα ότι λείπει από τον
κόσμο, αυτό που λέμε κοινή λογική. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτά είναι
προπομπός μίας επερχόμενης αλληλουχίας σαρωτικών και παγκόσμιων γεγονότων που
θα αλλάξουν την μέχρι σήμερα διαμορφούμενη ισορροπία στον πλανήτη.
Μήπως και οι φοβίες που ζωγραφίζονται
στις ψυχές των ανθρώπων δεν είναι, μη τι άλλο η διαίσθηση ότι πορευόμασθε προς αυτήν την ανατροπή.
Συνομωσίες-Θεωρίες-Υποψίες ξεδιπλώνονται
και προβληματίζουν το ταλαιπωρημένο πλάσμα..
Σήμερα, όμως επί πλέον ανησυχούμε γιατί
βλέπουμε από στιγμή σε στιγμή να αναφαίνονται μεθοδευμένες συνθήκες παγκόσμιας
αναρχίας που κάποιοι θέλουν να τις εκμεταλλευθούν .
Μέσα σε αυτό το σκηνικό εκφοβισμού
διαφημίζεται ο νόμος ((ο σώζων εαυτόν σωθήτω)) που δεν έχει καμία σχέση με
την ((ΚΑΛΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ)) την οποία ακούσαμε πριν τριάντα χρόνια στα λόγια του ΓΕΡΟΝΤΑ σήμερα ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ.
Καθημερινά απέναντι μας έχουμε τους
διαφημιστές της ((νέας τάξης πραγμάτων))
με τις κοσμοθεωρίες και τις συνομωσίες
τους.
Επιτέλους πια… τους βαρεθήκαμε.. ή μάλλον
τους σιχαθήκαμε.
Ας
κάνουν ότι θέλουν, μάλλον χάνουν τον καιρό τους.
Και αυτό γιατί το ανθρώπινο πλάσμα που διακαώς επιθυμούν να σκλαβώσουν σε εικονικές
φοβίες ,είναι φτιαγμένο από ανώτερα πνευματικά υλικά με κύριο συστατικό την ΘΕΟΣΔΟΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που το συγκρατεί και
το συνέχει.
Όμως αυτοί επιμένουν βασανιστικά σε εξελιγμένες ψυχοτρονικές τεχνικές καθοδήγησης μαζών.. στο ίδιο
καθημερινό πρόγραμμα .
Μέσα σε όλα αυτά στοχεύουν και στην
διάλυση τού κοινωνικού κράτους, στην απαξίωση των ατομικών ελευθεριών, στην
υστέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θέλοντας να οδηγήσουν το άμοιρο πλάσμα των
πειραματισμών τους στους νόμους της ζούγκλας.
Ταυτόχρονα αφήνουν υπονοούμενα ότι
είμασθε δήθεν ανήμποροι να αντιδράσουμε γιατί όλα αυτά πρέπει να γίνουν
τελικά για ((το καλό μας)), όπως μας
συμβουλεύουν. (αναφέρομαι τότε για τα μνημόνια)
Φυσικά αυτό τους συμφέρει, προλειαίνοντας
έτσι, το έδαφος για παγκόσμιες συνθήκες τυραννίας.
Εδώ αναφύεται το ερώτημα, μπροστά σε αυτό
το παγκόσμιο ψέμα που μας περιβάλλει, έχουμε άραγε κανένα κοινωνικό όπλο για να
πολεμήσουμε; ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ…
Αρκεί να το αναζητήσουμε γιατί το έχουμε
επάνω μας και μέσα μας και όμως διστάζουμε να το βάλουμε ((επάνω στο τραπέζι)).
Αυτό το όπλο δεν σκοτώνει αλλά επουλώνει
και ενώνει.
Είναι Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ που μας
συγκρατεί κοινωνικά και ατομικά.
Είναι ο προαιώνιος νόμος που στερεώνει τα
σύμπαντα. Είναι η αρχή και η αιωνιότητα
της ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ μας.
Είναι ο ενδότερος λογισμός της
συνείδησης… ((είδες τον ΠΛΗΣΙΟΝ σου,
είδες
ΤΟΝ ΘΕΟ σου)) …αλλά και ο εσωτερικός έλεγχος…((είδες μόνο τον εαυτό σου ,
έχασες τον ΘΕΟ σου))…
Αυτό που ζούμε σήμερα είναι ένας εφιάλτης
που δεν διαχειρίζεται και είναι
πρωτόγνωρος στα κοινωνικά δεδομένα.
Σε αυτό το σαρωτικό τσουνάμι
που έρχεται κατευθείαν πάνω μας, μόνο
αν πιασθούμε από τον διπλανό και ο διπλανός από εμάς και ο
γείτονας με τον συνάνθρωπο του, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουμε
και να μην παρασυρθούμε από την ορμή της κακίας που γιόμισε για τα καλά την οικουμένη.
Στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε τον νόμο
του ενστίκτου της επιβίωσης και να κάνουμε πράξη … ((ο σώζων τον ΠΛΗΣΙΟΝ αυτού
σωθήτω))…
Τότε αυτόματα θα διαλυθούν όλα τα απύθμενα θράση του κοινού εχθρού, θα πέσουν οι μάσκες
και θα γκρεμισθούν οι δόλιοι μηχανισμοί.
Όλο αυτό φαίνεται ουτοπικό ή ίσως
εξωπραγματικό. Πόσες φορές όμως το σκεφθήκαμε κατ ιδία και σε δύσκολες στιγμές
ζωής;
Και αυτό γιατί υπάρχει μέσα μας και είναι
το πνεύμα της θυσίας και της ελευθερίας που διακατέχει μυστικά το άτομο.
Τα γεγονότα που έρχονται και οι
καταστάσεις που πρέπει να διαχειρισθούμε θα αφορούν ένα νέο κοινωνικό
περιβάλλον πολύ διαφορετικό από το αντίστοιχο υλιστικό και ατομοκεντρικό
του σήμερα.
Εκ των πραγμάτων οι κοινωνιολόγοι θα
τρίβουν τα μάτια τους γιατί θα βρεθούν σε άλλα
αυθόρμητα κοινωνικά μοντέλα που θα επιβληθούν αυτόματα και από ανάγκη .
Ένα
είναι σίγουρο ότι για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε θα πρέπει να οπλισθούμε όλοι
μας με το πνεύμα της συναλληλίας και της θυσίας .
Ο
Πολιτισμός είναι οι πράξεις μας και έστω αυτή την ύστατη στιγμή τουλάχιστον, ας
δώσουμε στα παιδιά μας ελπίδα για πραγματικό ανθρώπινο ΑΥΡΙΟ.»
ΔΡ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ
