Στα Κατουνάκια, σε
μια ευλογημένη Συνοδεία, εγκαταβιώνει ένας ενάρετος ιερομόναχος.
Δεν είναι ο ίδιος ο Γέροντας, αλλά βρίσκεται στην μακαρία
υπακοή ενός εξίσου ενάρετου Γέροντα. Ο Κύριος τον έχει χαριτώσει με τόσα
χαρίσματα που αν κανείς επικεντρωθεί στο διορατικό και προορατικό του, φρονώ
ότι τον αδικεί.
Είναι κι αυτός ένα από τα εύοσμα ία που ανθίζουν στο Περιβόλι
της Παναγιάς μας, αλλά έχει προκρίνει το "λάθε βιώσας" και την
αφάνεια, και για αυτό ίσως δρέπει δαψιλώς τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος!!Πριν λίγους μήνες ένας αδελφός μας, που συχνά επισκέπτεται το Αγιώνυμο Όρος, και ο οποίος παλαιότερα είχε καταστεί αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας του διορατικού και προορατικού του χαρίσματος, τον συνάντησε στο λιμανάκι της Δάφνης.
Ο αδελφός μας αντιμετώπιζε τότε σοβαρά οικονομικά και βιοτικά προβλήματα και ανέμενε μια απάντηση σχετικά με το την εργασία του, μιας και ήταν σοβούσε ο κίνδυνος της απόλυσης του.
Ο καλός μας αυτός αδελφός έχει την ευλογημένη συνήθεια να απαγγέλει καθημερινά τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου και μάλιστα έχει συμβάλλει τα μάλα στον ιεραποστολικό έργο να διαδοθούν οι Χαιρετισμοί, με πολλούς και ποικίλους τρόπους.
Όταν λοιπόν συνάντησε τον Γέροντα στο λιμανάκι της Δάφνης, προσέτρεξε να πάρει την ευχή του, και να του ζητήσει να εύχεται για την αίσια έκβαση του προβλήματος του.
Πριν προλάβει να αρθρώσει καν μια λέξη , ο Γέροντας τον άφησε ενεό του λέγοντας του αυτολεξεί !!
"Βρε ευλογημένε τι σκας και νοιάζεσαι ;
Αφού καθημερινά χαιρετίζεις την Θεοτόκο, να σαι βέβαιος ότι θα σε χαιρετίσει κι αυτή!!!! "
Δεν χρειάστηκε να του πει τίποτε άλλο..
Μία γαλήνη απλώθηκε στην ψυχή του, ακούγοντας την διαβεβαίωση αυτή δια στόματος του ενάρετου ιερομονάχου.
Κι όντως η Υπεραγία Θεοτόκος μας τον χαιρέτισε τον αδελφό μας !!
Παρ όλες τις αντικειμενικά δυσμενείς προβλέψεις συνέχισε και συνεχίζει την εργασία του, τιμώντας με την ίδια την βιοτή και τα έργα του την Παναγιά μας !!
Ευχόμαστε ολόψυχα σε όλους εσάς ... κι εμάς, που κατά το μικρό μέτρο των δυνάμεων μας, χαιρετίζουμε ταπεινά την Παναγία μας με τους Χαιρετισμούς Της, που τόσο Την τέρπουν και Την ευχαριστούν, να αξιωθούμε κι εμείς να αισθανθούμε τον χαιρετισμό Της, και τώρα στις δυσκολίες του βίου μας και προ πάντων την ώρα της κρίσεως της ψυχής μας.
Αμην !! Γένοιτο !!
