Μπροστά στην αδήριτη πραγματικότητα που βιώνουμε, με την
ολοένα επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας, αν μια παραδοχή
μπορούμε με σιγουριά να κάνουμε, αυτή συνοψίζεται στο ότι οι ευθύνες της
πολιτικής τάξης της χώρας μας διαχρονικά είναι βαριές. Το περιβόητο πολιτικό
κόστος απέτρεψε τους κομματικούς
σχηματισμούς από το να προχωρήσουν στις τομές εκείνες που θα έθιγαν μεν
ορισμένες τάξεις, θα λειτουργούσαν, ωστόσο, ως ασπίδα προστασίας για την
οικονομία μας μακροπρόθεσμα.
Και σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να αποδεχόμαστε το
περιεχόμενο των αλλεπάλληλων συμφωνιών με τους Θεσμούς, που συνεπάγεται και
νέες φορολογικές και οικονομικές επιβαρύνσεις, και νέες μειώσεις συντάξεων,
μισθών και κοινωνικών επιδομάτων, που κυριολεκτικά εξοντώνουν εκατομμύρια
νοικοκυριά.
Φαίνεται όμως ότι η εξόντωση των Ελλήνων είναι
δευτερεύουσας σημασίας. Προέχει η ευημερία των αριθμών, βάσει των οποίων θα
εγκριθεί από το Eurogroup η επόμενη δόση, που θα μας κρατήσει εν ζωή για μικρό
χρονικό διάστημα, διογκώνοντας ταυτόχρονα το χρέος της Ελλάδας και
επισημοποιώντας τη λιμοκτονία των Ελλήνων. Μήπως είναι συμπτωματικές οι κάθε
τόσο «χαρμόσυνες ειδήσεις» από την Ελληνική Στατιστική Αρχή και η θριαμβολογία
των κυβερνητικών αξιωματούχων ότι αυξάνονται οι εξαγωγές της χώρας και ότι η
οικονομία και ανάπτυξη βρίσκονται στον σωστό δρόμο;
Οι τυμπανοκρουσίες και οι ολοένα επαναλαμβανόμενες
αισιόδοξες προβλέψεις προέρχονται από εγκεφάλους που συνειδητά και σκοπίμως
παραπλανούν εδώ και επτά χρόνια τον ελληνικό λαό. Διότι όλοι ανεξαιρέτως οι
«ειδήμονες» της παγκόσμιας οικονομίας γνωρίζουν ότι σε μία χώρα στην οποία η
συντριπτική πλειονότητα των πολιτών βιώνει έσχατη ένδεια με μισθούς και
συντάξεις πείνας, πολυετή ύφεση, τεράστια ανεργία και φυγή δεκάδων χιλιάδων
νέων στο εξωτερικό, είναι ασυγχώρητο και ύβρις να κάνει κανείς λόγο για αύξηση
των εξαγωγών και βελτίωση της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό δεν συμβαίνει ούτε σε
χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, όπου οι λιμοκτονούντες λαοί στερούνται ακόμη
και τα βασικά είδη διατροφής και διαβίωσης, την ίδια ώρα και η πρωτογενής
παραγωγή τους εξάγεται σε πλούσιες χώρες.
Όμως ο εμπαιγμός, η αθλιότητα, το έγκλημα σε βάρος του
ελληνικού λαού συνεχίζονται μεθοδικά και με την διεθνώς γνωστή υπόθεση της «λίστας
Λαγκάρντ». Το διευθυντήριο του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος ενορχήστρωσε
εξαρχής μια προπαγάνδα με σκοπό την παραπληροφόρηση και τον αποπροσανατολισμό
του ελληνικού λαού από το πραγματικό περιεχόμενο, την ουσία και την βαρύτητα
του πρωτότυπου USB («στικάκι»). Και δη σε μία περίοδο που ήδη είχαν αρχίσει να
πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα πάνω από την Ελλάδα και να διακυβεύεται η τύχη και
το μέλλον της εξαιτίας των ολέθριων λαθών και της διαφθοράς του πολιτικού
συστήματος και των συνενόχων του, που φόρτωσαν στις πλάτες του ελληνικού λαού
ένα δυσθεώρητο χρέος.
Κι ενώ η χώρα μας όδευε προς την ολοκληρωτική καταστροφή,
πήρε μπρος η εγκληματική παραφιλολογία, αν όχι παραπληροφόρηση, ότι δήθεν επι
μακρόν αποσιωπήθηκε από τους παραλήπτες της η παράδοση, τον Οκτώβριο του 2010,
του USB από την κυρία Λαγκάρντ. Μετά, ότι δήθεν άρχισαν οι αντιγραφές και οι
«διορθώσεις» του περιεχομένου για την προστασία μεγαλοφοροδιαφυγάδων και
πολιτικών προσώπων που εμπλέκονταν σε παράνομες συναλλαγές κ.λπ., ανθρώπων,
όπως αφέθηκε να εννοηθεί, που περιφέρονται σε γνωστούς κύκλους του πολιτικού
κατεστημένου και των μεγάλων ΜΜΕ, που αποτελούν την «ουρά» του. Και τέλος, ότι
δήθεν εάν αξιοποιούνταν το περιεχόμενο του USB, η χώρα θα απέφευγε τα
θανατηφόρα Μνημόνια και τα εξοντωτικά μέτρα σε βάρος των Ελλήνων, άρα και την
ταπείνωση της Πατρίδας και του λαού μας.
Όμως ο περίεργος ή άγνωστος τρόπος παράδοσης του
πρωτότυπου USB και η μεταφορά του μέσω διπλωματικού σάκου ή και δια χειρός στις
ελληνικές Αρχές, η μη καταχώρηση του ως επίσημου εγγράφου-στοιχείου του
ελληνικού κράτους, όπως και ευθύς αμέσως οι πληροφορίες περί μυστικών
συναντήσεων Ελλήνων αξιωματούχων σε Βέλγιο και Ελβετία ενισχύουν τις εικασίες
και τις υπόνοιες για τους λόγους που το πρωτότυπο USB αποκρύφτηκε και
αποκρύβεται εδώ και επτά χρόνια από τον ελληνικό λαό.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι άλλη: με την παράδοση του
πρωτότυπου USB πρόθεση των ισχυρών παραγόντων του πολιτικοοικονομικού
κατεστημένου της ΕΕ δεν ήταν να προσφερθεί βοήθεια στην Ελλάδα, όπως εδώ και
χρόνια υποστηρίζεται, ώστε να προχωρήσει σε σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και
μεταρρυθμίσεις και να καταφέρει να βγει επιτέλους από την κρίση. Στόχος τους
ήταν να στείλουν ένα μήνυμα, να απευθύνουν μια αυστηρή προειδοποίηση προς το
πολιτικό σύστημα της χώρας μας και, δια του εκφοβισμού, του εκβιασμού, να
πειθαναγκάσουν σε υπογραφή κάθε προσχεδιασμένης έτσι κι αλλιώς συμφωνίας
(Μνημόνια) υπέρ των δανειστών. Διότι παράγοντες των Βρυξελλών και του Βερολίνου
γνωρίζουν το περιεχόμενο του πρωτότυπου USB, το οποίο χωρίς υπερβολή «καίει»
εκατοντάδες πολιτικοοικονομικούς παράγοντες τόσο της χώρας μας όσο και αυτού
του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου. Είναι επομένως προφανές ότι είχαν
υπολογίσει τις τεράστιες επιπτώσεις που θα είχε η δημοσιοποίηση του, η οποία
νομοτελειακά θα οδηγούσε σε εξέγερση του ελληνικού λαού και σε ολοκληρωτική
κατάρρευση του όντως σάπιου εγχώριου πολιτικού συστήματος, θα είχε όμως
ανυπολόγιστες συνέπειες και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Και κάπου εδώ βρίσκουμε τη ρίζα και την ουσία του
προβλήματος και τη συνενοχή για το ιλιγγιώδες «χρέος» της Ελλάδος. Ήδη από
δεκαετίες είναι γνωστό το σοβαρότατο πρόβλημα διαφθοράς στις ισχυρές οικονομίες
του πλανήτη. Εξαιτίας, άλλωστε, της επικινδυνότητάς της για το κοινωνικό σύνολο
ο ΟΗΕ ψήφισε στις 31/10/2003 τη Σύμβαση για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς. Η
Γερμανία όμως αρνείται να την επικυρώσει, ενώ δεν συμμορφώθηκε ούτε με την υπ’
αριθ.2008/801/ΕΚ Απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, παρόλο που το ετήσιο
κόστος της διαφθοράς στη Γερμανία υπερβαίνει τα 250 δις ευρώ, είναι, λοιπόν,
πολύ υψηλότερο από το ίδιο το ΑΕΠ της Ελλάδος.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πολιτικός «πατέρας» και
μέντορας της Άνγκελα Μέρκελ, πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, αλλά και κατόπιν
αυτού ο διάδοχος του και αρχηγός του κόμματος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχαν εμπλακεί
σε σκάνδαλα διαφοράς, με συνέπεια να εκτεθούν στα ΜΜΕ από την ίδια την κυρία
Μέρκελ. Η οποία ως γενική γραμματέας του κόμματος χρησιμοποίησε τα σκάνδαλα
προς ίδιον όφελος, ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τον επί δεκαέξι χρόνια
Καγκελάριο Κολ και εκπαραθύρωσε με συνοπτικές διαδικασίες τον κ. Σόιμπλε από
την ηγεσία του κόμματος, αναδεικνυόμενη η ίδια σε Καγκελάριο της Γερμανίας.
Αν, βέβαια, ακούσει κανείς τις διδαχές της κυρίας Μέρκελ
και του κ. Σόιμπλε προς τους «αμαρτωλούς» του Νότου, θα πιστέψει ότι οι όροι
«διαφθορά», «διαπλοκή» και «δωροδοκία» είναι άγνωστοι στους Γερμανούς, παρά το
γεγονός ότι οι τελευταίοι είναι πρωταθλητές και σε εγχώριο και σε διεθνές
επίπεδο στην διαφορά, στη δωροδοκία και στα «μαύρα ταμεία». Θυμίζουμε ότι κατά
τη δεκαετία του ’90 το Βερολίνο είχε συγκρουσθεί σφοδρότατα με το Παρίσι για
την ανάληψη μεγάλων δημοσίων έργων, λιμένων, αερολιμένων, γεφυρών, εθνικών
οδών, μετρό, ολυμπιακών έργων, εξοπλιστικών προγραμμάτων, προγραμμάτων υγείας
κ.ο.κ. Γιατί; Διότι οι γερμανικές εταιρείες προσέφεραν πολύ μεγαλύτερες μίζες.
Για τον λόγο αυτό η Γερμανία προστατεύει (και προστατεύεται) και δεν εκδίδει
π.χ. τον Μιχάλη Χριστοφοράκο. Στη ζωή είναι ανήθικο να κρίνει και να κατηγορεί
κανείς τον άλλο, εάν δεν γνωρίζει το ποιόν του. Η ζωή όμως διδάσκει «φοβού τους
Γερμανούς και δώρα φέροντας», διότι δεν υπάρχει διεφθαρμένος χωρίς διαφθορέα,
δεν υπάρχει θύμα χωρίς θύτη ούτε φόνος χωρίς δολοφόνο.
Στη διεθνή πολιτική και διπλωματία το αποτέλεσμα μιας
προσπάθειας σε ένα συγκεκριμένο θέμα επιτυγχάνεται από τον τρόπο και την
σκοπιμότητα της ενέργειας, που είναι
στην ουσία ο αυτοσκοπός. Το γεγονός ότι από την αρχή της κρίσης και επι επτά
ολόκληρα χρόνια οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και το ΔΝΤ δεν πίεσαν και δεν πιέζουν
σθεναρά και αποφασιστικά, ως όφειλαν, τις ελληνικές κυβερνήσεις για σαρωτικές
διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ούτως ώστε να αντιμετωπισθεί
αποτελεσματικά η κρίση χρέους στην Ελλάδα, αλλά δια των Μνημονίων κατ’ ουσίαν
πιέζουν μόνο για την λήψη εξοντωτικών οικονομικών και φορολογικών μέτρων σε βάρος
του ελληνικού λαού από μόνο του τα λέει όλα. Εν πλήρει γνώση τους και μεθοδικά
εκβιάζουν το σάπιο πολιτικό σύστημα της χώρας μας και… με έναν σμπάρο πολλά
τρυγόνια: προστατεύουν από την κατάρρευση όχι μόνο το τελευταίο, αλλά και το
ίδιο το οικοδόμημα της γερμανικής Ευρώπης, την ίδια ώρα που δια των Μνημονίων
έχουν υποτάξει την Πατρίδα μας και έχουν υποδουλώσει για πάντα τον ελληνικό λαό.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και
διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε
Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική
Κληρονομιά στην Αθήνα
