Ρώτησαν κάποτε τον Άγιο Αντώνιο:
"Τι κάνετε εσεις εδώ στην έρημο και
απάντησε: "Νουν
τηρούμεν". Φυλάγουμε τον νου μας. Προσέχουμε να μην ξεφύγει σε λογισμούς ακαθάρτους.
Προσπαθούμε να τον έχουμε φυλακισμένο μέσα στην καρδιά
μας, όπου είναι και η φυσική του θέση πριν από την πτώση των
Πρωτοπλάστων.
Εκεί στο ευλογημένο εργαστήρι της καρδιάς, με σιωπή και
νήψη (προσοχή), η γλυκύτατη προσευχή του Ιησού μεταλλάσσει τις ακαθαρσίες των
αμαρτιών μας σε ευλογία Κυρίου και αρετές με καταλύτη πάντοτε τη Θεία Χάρη.
Έτσι μόνο η καρδιακή προσευχή φτάνει ψηλά στον ουρανό στον
θρόνο του Κυρίου μας με θέρμη και προσοχή. Κι Εκείνος δεν μπορεί να αντισταθεί
σε μια καρδιά που φλέγεται από θείο έρωτα. Ανταποκρίνεται πολλαπλάσια και ο
ταπεινός ικέτης λαμβάνει εκατονταπλασίονα.
Γι΄αυτό ο ασφαλέστερος δρόμος για να εξασφαλίσει ο πιστός
τη Χάρη είναι η τήρηση του νου. Όπως η χελιδόνα φυλάει τους νεοσσούς της
στοργικά κάτω απ΄τις φτερούγες της και τινάζεται με ευαισθησία ακόμη και στην
παραμικρή υποψία κινδύνου έτσι να φυλάμε τον νου μας από επικίνδυνα ολισθήματα.
Όταν ενώνεται προσευχητικά ο νους με την καρδιά απολαμβάνει
ο πιστός τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, και γεμίζει, θεία προστασία, αγάπη,
χαρά, ειρήνη, πίστη, πραότητα, καλοσύνη, αγάπη.
Γεύεται όλα αυτά τα άγια χαρίσματα, τα οποία πρέπει να
συνοδεύονται πάντα και με την απαραίτητη εγκράτεια στο φαγητό, στις
ηδονές του βίου τούτου, στη μόδα του κόσμου, στη φαντασία, στις κουβέντες
και τα μύρια όσα κελεύσματα του πονηρού.
Πηγή:Γεροντικό
Αναρτήθηκε από ev armi
