- η ώρα της
Δικαιοσύνης -
Η βαριά οικονομική κρίση που διέρχεται η Πατρίδα μας, οι
ατέρμονες εδώ και 8 χρόνια διαπραγματεύσεις της πολιτικής ηγεσίας με τους
Θεσμούς και το ΔΝΤ, η απίστευτη στα παγκόσμια χρονικά ύφεση που κατατρώγει εδώ
και 8 σχεδόν χρόνια τα σπλάχνα της ελληνικής οικονομίας, αυτού του ελληνικού
λαού, και ως επακόλουθο αυτής η ολοκληρωτική εξαθλίωση και καταρράκωση της
κοινωνικής συνοχής, θα οδηγήσει αναπόφευκτα τους Έλληνες σε σύγκρουση με το πολιτικό
σύστημα εξουσίας. Διότι ουδείς πλέον πιστεύει ότι με το εξοντωτικό 4ο Μνημόνιο,
το οποίο ευρίσκεται προ των πυλών, δεν θα ακολουθήσουν και άλλα δυσβάστακτα και
ταπεινωτικά μέτρα τα οποία αυξάνουν το εθνικό χρέος σε δυσθεώρητα ύψη και μετέτρεψαν την
χώρα σε αιώνια αποικία των δανειστών.
Τεράστια είναι τα λάθη που έχει διαπράξει κατά τις
τελευταίες δεκαετίες σε βάρος του Έθνους όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος.
Απέτυχε κυριολεκτικώς όχι μόνο σε θέματα οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής
πολιτικής, αλλά και σε θέματα ηθικής διαπαιδαγώγησης και πατριωτισμού των
Ελλήνων. Δημιούργησε ένα υπερβολικά διογκωμένο και αναποτελεσματικό Δημόσιο, το
οποίο, δυστυχώς μόνον βάσει εκτιμήσεων, υπερέβαινε πριν από την κρίση το 1.3
εκατομμύρια κομματικούς υπαλλήλους, στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Ενώ το έτος 1931 αριθμούσε μόλις 40.031
υπαλλήλους σε ένα πληθυσμό μόλις του ημίσεως του σημερινού, αλλά τότε και χωρίς
την τεράστια υποστήριξη των πληροφοριακών συστημάτων και της σύγχρονης
τεχνολογίας που διαθέτει τώρα η δήθεν «χαρισματική, πεφωτισμένη και
αποτελεσματική δημόσια διοίκηση»!
Ένα πράγματι αδηφάγο, σπάταλο, παρασιτικό, στην κυριολεξία
μη αποδοτικό και αναποτελεσματικό Δημόσιο το οποίο επί δεκαετίες όχι μόνον
απομυζούσε τον ιδρώτα και τους πόρους του ιδιωτικού τομέα, όχι μόνον
κατασπαταλούσε στα 40 τελευταία χρόνια τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τα
εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε Ευρώ δάνεια, αλλά ταυτόχρονα διέφθειρε τους
Θεσμούς και πολίτες αυτής της χώρας. Αυτό το πολιτικό σύστημα, για να
μετατρέψει τους πολίτες αυτής της χώρας σε συνένοχους, «μαζί τα φάγαμε!», παρέφρασε την ρήση του Ισοκράτη ο οποίος λέει:
«το ήθος όλων των πολιτών εξομοιώνεται με το ήθος των κυβερνώντων». Προς
επίτευξη αυτού του εγκληματικού σχεδίου χρησιμοποίησε και μία άλλη παθογένεια. Κατέστησε
τους τηλε-δημοσιογράφους κυρίαρχους και ασύδοτους, για να τηλε-δημαγωγούν και
να εκτρέφουν μια κοινωνία ναρκισσιστική, που να διεκδικεί μόνο διορισμούς,
πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συντάξεις «μαϊμού», προνόμια, επιδόματα, εφάπαξ,
απεργίες, καταλήψεις, βανδαλισμούς, καταστροφές κ.λπ., χωρίς όμως να προσφέρει τίποτε. Έτσι
διαλύθηκε ολοσχερώς η παραγωγική βάση της χώρας μας, διότι όπου και αν
βρεθούμε, δεν είμαστε αποδοτικοί.
Ως εκ τούτου, αυτό το υπεροπτικό, αλαζονικό, εγωπαθές,
ναρκισσιστικό, ελιτιστικό πολιτικό σύστημα, που αρμόζει μόνον σε φεουδαρχικά
καθεστώτα και όχι σε μία υγιή Δημοκρατία,
απέκρυβε παράλληλα επί δεκαετίες την τραγική κατάσταση της χώρας. Ο
Αβραάμ Λίνκολν έλεγε: «μία κυβέρνηση μπορεί να κρύβει την δημοσιονομική της
κατάσταση από τους πολλούς για λίγο, από λίγους για πολύ, αλλά δεν μπορεί να
την κρύβει από όλους για πάντα. Και ότι ο καλύτερος τρόπος να προβλέψεις το
μέλλον είναι να το δημιουργήσεις».
Όμως εν συνεχεία οι μνημονιακές κυβερνήσεις, λόγω του
πολιτικού κόστους, αρνούνται εδώ και 8 χρόνια την μείωση των δαπανών του
αδηφάγου και σπάταλου Δημοσίου, δηλαδή αρνούνται μία σωστή δημοσιονομική
προσαρμογή με διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που καρκινοβατούν εδώ και
δεκαετίες, και οι οποίες ως προαπαιτούμενα των 3 Μνημονίων ψηφίστηκαν μάλιστα
από όλα σχεδόν τα κόμματα. Δηλαδή στόχος της σωστής δημοσιονομικής προσαρμογής
ήταν η εξοικονόμηση των απαιτούμενων κεφαλαίων για την εξυπηρέτηση του χρέους
της χώρας μας. Αντί όμως αυτού οι μνημονιακές κυβερνήσεις και κόμματα για την
εξυπηρέτηση του χρέους, μετακύλησαν χάρις του Δημοσίου το κόστος της
δημοσιονομικής προσαρμογής στην υπερφορολόγηση των αδυνάμων, και την εξαφάνιση
της μεσαίας τάξης (πρόσφατη δήλωση της 20.Σεπτ.2017 του Αντιπροέδρου της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ντουμπρόφσκι). Με την ταυτόχρονη αφαίμαξη της ελληνικής
κοινωνίας με τις επαναλαμβανόμενες
μειώσεις των μισθών, των συντάξεων, της υγείας, των κοινωνικών παροχών, της
απαξίωσης και καταβαράθρωσης της ακίνητης περιουσίας (ΕΝΦΙΑ), αλλά και σε βάρος
αυτής της ανάπτυξης με την φυγή δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ σε ξένες Τράπεζες,
την και εκ των λόγων αυτών πρωτοφανή δημιουργηθείσα τεράστια ανεργία και την φυγή εκατοντάδων
χιλιάδων νέων εις το εξωτερικό. Δηλαδή το όλο εγχείρημα μίας σωστής
δημοσιονομικής προσαρμογής κατέληξε σε ένα δώρο άδωρο εξαιτίας της μη εφαρμογής
αυτού και της από ελληνικής πλευράς εύκολη επιλογή αύξησης των φόρων που
οδήγησαν αναπόφευκτα στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Μίλτος Φρίντμαν έλεγε: «όταν
ξεσπάσει μία κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση, η
γρήγορη και αμετάκλητη επιβολή αλλαγών, πριν η συγκλονισμένη κοινωνία
διολισθήσει πάλι στην τυραννία του στάτους κβο».
Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν τώρα ότι η χώρα μας ευρίσκεται
σε κατάσταση ύψιστης έκτακτης ανάγκης και ότι η φοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή
μαζί με άλλες πλευρές της διαφθοράς, διαπλοκής και ατιμωρησίας ευθύνονται στον
μεγαλύτερο βαθμό για την τραγική, ελεεινή πορεία των δημοσίων οικονομικών και
την ανεξέλεγκτη και τεράστια διόγκωση
του χρέους. Και ότι ανεξαρτήτως των αποφάσεων που θα ληφθούν στο προσεχές
διάστημα στις Βρυξέλλες για την διάσωση ή παραμονή της χώρας μας εντός της
Ευρωζώνης, εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να αρχίσουμε να ασχολούμεθα και με τους
εαυτούς μας. Αν το πράξουμε αυτό, θα μείνουμε εμβρόντητοι από τα ελαττώματα που
θα ανακαλύψουμε μέσα μας. Και από τις κολοσσιαίες ευθύνες που θα καταλογίσουμε
και στη δική μας συμπεριφορά για όλη αυτή τη κατάντια μας.
Ευθυνόμαστε κυρίως για τους τελείως ελλειμματικούς,
ανίκανους, ψεύτες και επικίνδυνους
πολιτικούς που κάθε τόσο και επί δεκαετίες αναδεικνύαμε με την ψήφο μας για να
κυβερνήσουν την χώρα μας, και τους οποίους παράλληλα εκβιάζαμε να μας
διορίσουν, να μας μοιράζουν αργομισθίες,
προνόμια, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συντάξεις «μαϊμού», δεκάδες
επιδόματα, εκατοντάδες θαλασσοδάνεια κ.λπ. με την απειλή ότι δεν θα τους
ψηφίζαμε. Ευθυνόμαστε και για την διαφθορά, την διαπλοκή, την ατιμωρησία και
για πολλά άλλα, τα οποία όμως ουδεμία σχέση έχουν με τις ελληνικές παραδόσεις
και αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την
δημιουργία, την εργατικότητα και την αγάπη προς την Πατρίδα πατεράδων και
προγόνων μας. Όπου κι αν αναμειχθήκαμε
και εμείς σε Δημόσια Διοίκηση, Δήμους, Υγεία, Νοσοκομεία, Δημόσια Εκπαίδευση,
ΔΕΚΟ κ.λπ. δεν δείξαμε το απαραίτητο ήθος.
Ο ακράτητος εκφυλισμός,
η διαστροφή, διαπλοκή και διαφθορά της μεταπολιτευτικής περιόδου ήσαν ο Δούρειος
Ίππος για την άλωση, καταστροφή και νέα
υποδούλωση της Ελλάδος.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους: «η αναγέννηση μίας κοινωνίας
περνάει πρώτα από τους πολίτες της. Αν θέλουμε να βγούμε από την κρίση, να
σωθούμε και να αλλάξει η Πατρίδα μας, τότε πρέπει να αλλάξουμε εμείς». Και όχι
να περιμένουμε αφελείς, ως πάσχοντες ναρκομανείς, κάθε τόσο και διαρκώς «την
καλοσύνη των ξένων (;)», την επόμενη «δόση», ως δήθεν βοήθεια από τους Θεσμούς/ΔΝΤ
και τις Βρυξέλλες, και από το σάπιο πολιτικό σύστημα να σώσει την Πατρίδα μας,
το οποίο ευθύνεται για την καταστροφή της χώρας μας και την εξαθλίωση των
Ελλήνων.
Εν γνώσει λοιπόν και της δικής μας ευθύνης για την
κατάντια της χώρας μας, αλλά τώρα και της ύψιστης ανάγκης για αναγέννηση αυτής
και την ανόρθωση του ηθικού μας αναστήματος, οφείλουμε να ενστερνιστούμε τα
διδάγματα του αμερικανού συγγραφέα Χένρυ Ντέιβιντ Θόρο του έτους 1848 που
εμπεριέχονται στο έργο του «Πολιτική ανυπακοή», το οποίο έχει επηρεάσει ηγέτες
όπως π.χ. οι Γκάντι και Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Οι οποίοι με ειρηνικό τρόπο και με
μηνύματα όπως π.χ. «ορκίζομαι να μη σέβομαι όσους δεν το αξίζουν» άλλαξαν την
στάση της κοινωνίας και την σχέση της με το πολιτικό σύστημα.
Η αποκαθήλωση του πολιτικού συστήματος, για την σωτηρία
του Έθνους και την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του Λαού, είναι τώρα ύψιστο καθήκον και ευθύνη όλων των
Ελλήνων. Η δε αποκάλυψη και ο κολασμός όλων των παρανομιών του πολιτικού
συστήματος εξουσίας, η τιμωρία όλων των πολιτικών που ευθύνονται για τις
τεράστιες ηθικές, υλικές, και εθνικές ζημίες που υπέστη ο Ελληνικός Λαός και η
Πατρίδα μας, είναι τώρα και ύψιστο εθνικό καθήκον ενός απελευθερωμένου όμως από
συντεχνιακές, πολιτικές και κομματικές επιρροές Θεσμού της Δικαιοσύνης, ως εκ
τούτου όλων των Ελλήνων Δικαστών και Εισαγγελέων.
Αποκλειστικό εθνικό καθήκον των λειτουργών της είναι να
ανταποκριθούνε τώρα στην δύσκολη και ύψιστη αποστολή της Δικαιοσύνης. Ο
Ελληνικός Λαός προσβλέπει στην αλλαγή του Συντάγματος με την εμπέδωση και
υπερίσχυση του αισθήματος και βαθιάς έννοιας της αξιακής Δικαιοσύνης και
ισονομίας, των κοινωνικών και πολιτικών αξιών και αρχών, στην επιστροφή της νομιμότητας,
της ισορροπίας της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, ως μοναδική ελπίδα και
σωτηρία για την απρόσκοπτη, απερίσπαστη λειτουργία της Δημοκρατίας, την ανάταση
της ελληνικής ψυχής για την επανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, της ελευθερίας
και κυριαρχίας της Πατρίδας μας.
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο
αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και
διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε
Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική
Κληρονομιά στην Αθήνα
