που
έφταναν ως τον Θρόνο Της και στου Θεού τα μάτια…
Θωρούμε
την Βασίλισσα, Ουράνια Πλατυτέρα
Άδουμε το
Άξιον Εστί για την Ενδοξοτέρα…
Άραγε
είν’ αγγελόφωνοι όλοι οι υμνωδοί Της;
Κι
έπειτα στον Αη Νικόδημο, στον Θείο τον αστέρα
Αυτόν
που’ λεγε πως η Κυριακή μόνο χαράς είν’ μέρα…
Μας
ψιθυρίζει μυστικά πολέμου του Αοράτου,
αυτά
που τον επλήρωσαν Δόξης της ακηράτου …
Για
αγρύπνια ετοιμάζονταν, στα μέρη της Καψάλας,
Άραγε
θα αξιωθώ και εγώ ποτέ, ο άθλιος ο τάλας;
εις το
κελίον του Πρόδρομου με θέα του τον Άθω,
εκεί,
που η ταπείνωση προσμένει για να μάθω,
πώς
είναι να φιλάς αγνά το χέρι του αδερφού σου
και
να εύχεσαι από καρδιάς για το καλό του εχθρού σου …
Στον
Άγιο Ανδρέα μπήκαμε σαν τη φορά την πρώτη
κι
είδαμε σχήμα αγγελικό σε όμορφο Σεραγιώτη …
Και
ο Διάκος βηματίζοντας με πρόσωπο όλο χάρη
Μαθαίνει
πώς να προσφωνεί φορώντας το στιχάρι …
