To Eυαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 3 Ιουνίου 2018: των Αγίων Πάντων

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Ἰουνίου 2018, τῶν Ἁγίων Πάντων (Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30)

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. ῾Ο φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ ᾿Ισραήλ. καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, κατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

1. ΟΜΟΛΟΓΙΑ «ΕΝ ΑΥΤῼ»

Στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πάντων ὁ Κύριος μᾶς προαναγγέλλει ὅτι οἱ Χριστιανοὶ θὰ βρεθοῦμε κάποτε ἐνώπιον ἀνθρώπων ἀντιθέων καὶ διωκτῶν, ἀνθρώπων ποὺ θὰ χλευάσουν τὴν πίστι μας καὶ θὰ τὴν πολεμήσουν. Καὶ μᾶς ζητεῖ νὰ μὴ φοβώμαστε οὔτε νὰ δειλιάζουμε μπροστὰ σὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ νὰ ὁμολογοῦμε τὸν Ἀρχηγὸ τῆς πίστεώς μας ὡς Σωτῆρα καὶ Θεό μας. Ἐὰν ἔτσι Τὸν ὁμολογοῦμε, ὁ Κύριος ὑπόσχεται ὅτι θὰ μᾶς ἀναγνωρίσῃ ὡς δικούς του κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως ἐνώπιον τοῦ οὐρανίου Πατρός του. Ἀντίθετα, ἐὰν Τὸν ἀρνηθοῦμε, θὰ μᾶς ἀρνηθῇ καὶ Αὐτός.

Βέβαια αὐτὴ ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως ἴσως μᾶς φαίνεται θέμα δύσκολο. Καὶ μάλιστα δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι οἱ Χριστιανοὶ πού, ὅταν βρεθοῦν σὲ περιβάλλον ποὺ χλευάζεται ἡ πίστις μας καὶ λοιδοροῦνται οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, δυσκολεύονται νὰ μιλήσουν, φοβοῦνται. Δὲν ὁμολογοῦν τί πιστεύουν, σὲ Ποιὸν πιστεύουν. Ἄλλοι πάλι Χριστιανοί, καθὼς σκέπτονται ὅτι μπορεῖ νὰ ἔλθουν καὶ στὴ δική μας ἐποχὴ διωγμοὶ καὶ μαρτύρια, τοὺς καταλαμβάνει φόβος καὶ ἀγωνία. Καὶ διερωτῶνται: Ἐὰν ἐμεῖς βρεθοῦμε ἐνώπιον διωκτῶν καὶ δημίων, θὰ ἔχουμε τὴν γενναιότητα νὰ ὁμολογήσουμε τὸν Κύριο ἢ θὰ Τὸν ἀρνηθοῦμε; Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς, ἐπειδὴ ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως δὲν εἶναι κάτι ἁπλὸ καὶ εὔκολο, ὁ Χριστός μας μᾶς ἐξοπλίζει μ’ ἕνα ἀκαταμάχητο ὅπλο. Τὸ ὅπλο μας αὐτὸ κρύβεται μέσα στὴν φράσι «ἐν ἐμοί». Μᾶς ἐξηγεῖ ὁ Κύριος ὅτι ἡ ὁμολογία μας αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις μόνον, ἀλλὰ «ἐν Αὐτῷ», μὲ τὴν δική του δύναμι καὶ Χάρι. Μᾶς ἐξηγεῖ δηλαδὴ ὅτι σ’ αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες θὰ μᾶς ἐνδυναμώνῃ ἡ παντοδύναμη προστασία του. Ἄρα λοιπὸν θὰ δειλιάσουν καὶ θὰ Τὸν ἀρνηθοῦν ὄχι ὅσοι θὰ ἔχουν μία φυσικὴ ἀδυναμία, λόγῳ χαρακτῆρος, ἀλλὰ ὅσοι θὰ ἀρνηθοῦν τὴν Χάρι καὶ βοήθειά του. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ Κύριος θὰ εἶναι δίπλα μας στὶς δύσκολες στιγμὲς κατὰ τὶς ὁποῖες θὰ κληθοῦμε νὰ Τὸν ὁμολογήσουμε, θὰ πρέπει νὰ μᾶς κάνῃ νὰ διώξουμε ἀπὸ τὴν ψυχή μας κάθε δειλία καὶ ἀγωνία. Καὶ νὰ παραθέσουμε ὅλη μας τὴν ζωὴ στὰ παντοδύναμα χέρια του.

2. Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ

Ὁ Κύριος ζητεῖ ἀκόμη ἀπ’ ὅλους μας νὰ Τὸν ἀγαποῦμε περισσότερο ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο καὶ ὁποιονδήποτε ἄλλον στὸν κόσμο. Ἐὰν εἴμαστε ἀληθινοὶ μαθηταί του, πρέπει νὰ ἔχουμε τόσο μεγάλη ἀγάπη καὶ ἀφοσίωσι στὸν Διδάσκαλό μας, μεγαλύτερη κι ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ἔχει κάθε παιδὶ στὸν πατέρα του. Νὰ Τὸν ἀγαποῦμε περισσότερο καὶ ἀπὸ τὰ πλέον ἀγαπημένα μας πρόσωπα, τοὺς γονεῖς καὶ συγγενεῖς μας. Νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὴν πρώτη καὶ μεγαλύτερη ἀγάπη.

Γιατί ὅμως ὁ Κύριος μᾶς τὸ ζητεῖ αὐτό; Μήπως ὡς Θεὸς ζηλωτὴς ζητάει ἀποκλειστικότητα καὶ πρωτοκαθεδρία στὴν καρδιά μας; Τί νόημα ἔχει αὐτὴ ἡ ἀπαίτησί του; Ὁ Κύριος μᾶς ζητεῖ μιὰ τέτοια ἀγάπη, ὄχι βέβαια διότι τὴν ἔχει ὁ Ἴδιος ἀνάγκη, ἀλλὰ διότι ἐμεῖς τὴν ἔχουμε ἀνάγκη. Μᾶς δείχνει ὁ Κύριος ποιὸ εἶναι τὸ συμφέρον μας, τὸ αἰώνιο συμφέρον μας.

Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος συγκρίνει τὶς δύο ἀγάπες, τὴν ἀγάπη μας πρὸς τοὺς ἀγαπημένους μας ἀνθρώπους καὶ τὴν  ἀγάπη μας πρὸς Αὐτόν. Καὶ μᾶς ζητεῖ οὐσιαστικὰ ποτὲ νὰ μὴ μᾶς νικᾷ ἡ ἀγάπη μας πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ νὰ κυριαρχῇ πάντοτε ἡ ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημά του. Ἰδιαιτέρως στὶς περιπτώσεις ἐκεῖνες ποὺ οἱ δύο ἀγάπες συγκρούονται μεταξύ τους καὶ ἐμεῖς βρισκόμαστε στὸ δίλημμα ποιὰ νὰ διαλέξουμε. Εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέγῃ ὁ Κύριος: Ἐὰν κάποτε ἀκόμη καὶ τὰ πλέον ἀγαπημένα σας πρόσωπα, οἱ γονεῖς σας, σᾶς ζητήσουν νὰ κάνετε κάτι ἀντίθετο μὲ τὸ θέλημά μου, θὰ πρέπει νὰ ἐπιλέξετε τὸ δικό μου θέλημα, τὸ θεῖο θέλημα.

Γιὰ νὰ γίνῃ ὅμως αὐτὴ ἡ ἐπιλογή, θὰ πρέπει νὰ ἀγαποῦμε περισσότερο ἀπ’ ὅλους τὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημά του. Νὰ εἶναι ἡ ἀγάπη μας πρὸς Αὐτὸν «κραταιὰ ὡς θάνατος» (ᾎσμ. η΄ 6), δυνατή, παντοδύναμη. Τότε ἡ ἀγάπη μας αὐτὴ θὰ μᾶς κάνῃ νὰ περιφρονοῦμε κάθε τι τὸ ἁμαρτωλὸ καὶ μάταιο, ἀλλὰ καὶ θὰ μᾶς ἀνεβάζῃ σὲ ὕψη ἀρετῆς. Διότι θὰ μᾶς ὠθῇ νὰ ποθοῦμε μὲ λαχτάρα τὴν ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα, τὴν ὁμοίωσί μας μ’ Αὐτὸν ποὺ ἀγαπᾶμε, τὸν λατρευτό μας Κύριο. Καὶ νὰ ζοῦμε μόνο μ’ Αὐτὸν καὶ γι’ Αὐτόν. Ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ μᾶς κοστίζῃ. Ὅπως τὸ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι Πάντες. Ἀγάπησαν πάνω ἀπ’ ὅλα τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, πρόσφεραν τὴν καρδιά τους σ’ Αὐτόν, καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς πλήρωσαν τὴν ἀγάπη τους αὐτὴ μὲ σκληρὸ μαρτυρικὸ θάνατο. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος τοὺς ἐτίμησε, τοὺς ἐδόξασε καὶ θὰ τοὺς δοξάζῃ αἰωνίως στὴν πανένδοξη Βασιλεία του.

Σύννεφο Ἁγίων!

ΜΑΪΟΣ 31, 2018

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Ἰουνίου 2018, τῶν Ἁγίων Πάντων (Ἑβρ. ια΄ 33 – ιβ΄ 2)

Αδελφοί, οἱ ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν.

«Τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων…»

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα. Ἑορτάζουμε ὅλους τοὺς Ἁγίους μαζί, καὶ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἰδιαίτερη ἡμέρα ἑορτῆς μέσα στὸ ἔτος, ἀλλὰ καὶ ὅσους ἀγνοοῦμε καὶ τοὺς γνωρίζει ὁ Θεός. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τοὺς ὀνομάζει στὸ σύνολό τους «νέφος μαρτύρων», δηλαδὴ σύννεφο Ἁγίων. Μὲ τὴ λέξη «μάρτυρες» ἐννοοῦνται ὄχι μόνο οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, ὅσοι δηλαδὴ θυσίασαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὸν Θεό, ἀλλὰ ὅλοι γενικὰ οἱ Ἅγιοι. Διότι ὅλοι «ἐμαρτυρήθησαν διὰ τῆς πίστεως»· δηλαδὴ γιὰ τὴ μεγάλη πίστη τους ἔλαβαν ἐγκωμιαστικὴ μαρτυρία ἀπὸ τὸν Θεὸ ἢ καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους.

Μὲ αὐτὴ λοιπὸν τὴν ἀφορμὴ ἂς δοῦμε σήμερα γιατί οἱ Ἅγιοι Πάντες ὀνομάζονται «νέφος» καὶ τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.

1. Πλῆθος ἀναρίθμητο ποὺ δροσίζει τοὺς πιστοὺς

Μπορεῖ κανεὶς νὰ μετρήσει τὶς σταγόνες τῆς βροχῆς ποὺ προέρχονται ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἕνα μικρὸ σύννεφο; Ἀδύνατο! Εἶναι ἀναρίθμητες! Κι ἐδῶ δὲν πρόκειται γιὰ συννεφάκι ἀλλὰ γιὰ «τοσοῦτον νέφος», ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· τόσο μεγάλο καὶ πυκνὸ σύννεφο. Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ἀναφέρεται στοὺς δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀλλὰ ἀπὸ τότε πόσες χιλιάδες ἔχουν προστεθεῖ! Ὑπολογίζεται ὅτι μόνο κατὰ τοὺς τρεῖς αἰῶνες τῶν διωγμῶν οἱ πιστοὶ ποὺ μαρτύρησαν, ἔφθασαν τὰ 11.000.000! Ἀπὸ τότε ἀναδείχθηκαν πλῆθος Ἅγιοι: ὅσιοι ἀσκητές, φλογεροὶ ἱεραπόστολοι, ἔγγαμοι καὶ ἄγαμοι, φτωχοὶ καὶ πλούσιοι, αὐτοκράτορες καὶ ἄσημοι κατὰ κόσμον! Μάλιστα οἱ Μάρτυρες τοῦ 20οῦ αἰώνα στὰ ἀθεϊστικὰ καθεστῶτα τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης ὑπολογίζονται σὲ ἀρκετὰ ἑκατομμύρια! Καὶ συνεχῶς προσ­τίθενται νέοι Ἅγιοι: οἱ ἅγιοι Παΐσιος, Πορφύριος, Ἰάκωβος, ἡ ἁγία Σοφία τῆς Κλεισούρας…

Ἀλλὰ οἱ γνωστοί μας Ἅγιοι εἶναι ἁ­πλῶς ἕνα δεῖγμα ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν Ἁγίων, τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἀναγεννήθηκαν κατὰ τὴν παρούσα ζωὴ καὶ εὐαρέστησαν στὸν Θεό. Οἱ Ἅγιοι Πάντες εἶναι πάρα πολλοί.

Ὀνομάζονται ὅμως σύννεφο καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο λόγο: διότι εὐεργετοῦν τοὺς πιστοὺς ποὺ ἀγωνίζονται ἀκόμη στὴ γῆ. «Ὥσπερ τις νεφέλη ἡ μνήμη τῶν μαρτύρων ἀναψύχει ἡμᾶς», ἑρμηνεύει ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος Ἀχρίδος. Σὰν ἕνα σύννεφο ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων μᾶς χαρίζει ἀναψυχή: Μᾶς δροσίζει στὸν καύσωνα τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων, μᾶς σκεπάζει, μᾶς ξεκουράζει.

Ἀλλὰ τὸ ἀκόμη πιὸ παρήγορο εἶναι ὅτι τὸ σύννεφο αὐτὸ δὲν βρίσκεται ψηλὰ στὸν οὐρανό, ἀλλὰ εἶναι «περικείμενον ἡμῖν»· μᾶς περιβάλλει ἀπὸ παντοῦ, μᾶς χαρίζει κάθε προστασία! Οἱ Ἅγιοι εἶναι πολὺ κοντά μας. Δὲν μᾶς ἔχουν ξεχάσει μέσα στὴ δόξα τοῦ οὐρανοῦ ποὺ προγεύονται, ἀλλὰ παρακολουθοῦν μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον τὸν ἀγώνα μας καὶ προσεύχονται γιὰ μᾶς.

2. Μίμηση τῶν Ἁγίων καὶ ἐπίκληση τῶν πρεσβειῶν τους

Τί σημαίνει γιὰ τὴ ζωή μας αὐτὴ ἡ ἀλήθεια; Τὸ διατυπώνει πολὺ ὡραῖα ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Ἀφοῦ λοιπὸν ἔχουμε τόσο μεγάλο σύννεφο Ἁγίων νὰ μᾶς περιβάλλει, ἂς τρέχουμε τὸν ἀγώνα ποὺ ἔχουμε μπροστά μας μὲ ὑπομονή. Δηλαδὴ εἶναι σὰν νὰ μᾶς λέει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: Ἂς ἀκολουθήσουμε τὸ παράδειγμά τους. Πρῶτα-πρῶτα νὰ μελετοῦμε τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων. Νὰ φέρουμε στὴ μνήμη μας τοὺς μεγάλους ἀγῶνες καὶ τὴν ἄσκησή τους, τὶς ἐξαίρετες ἀρετές τους. Ἔλεγε χαριτωμένα ὁ ἅγιος Παΐσιος ὅτι οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων εἶναι ἡ βιταμίνη τῆς ψυχῆς. Οἱ Ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι σὰν κι ἐμᾶς. Ἀντιμετώπισαν πολλὲς θλίψεις καὶ πειρασμούς, ἀλλὰ ἔδειξαν μεγάλη πίστη καὶ ὑπομονή. Ἐφάρμοσαν μὲ ἀκρίβεια τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ἅγιοι διακηρύττουν ὅτι οἱ ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ μποροῦν νὰ ἐφαρμοσθοῦν καὶ χαρίζουν τὴν ἀληθινὴ εὐτυχία. Μᾶς δείχνουν τὸν δρόμο ποὺ ὁδηγεῖ στὸν Παράδεισο. Μᾶς διδάσκουν πῶς νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὴν κάθε δοκιμασία. Μᾶς δίνουν ἐλπίδα γιὰ τὴν τελικὴ νίκη. Εἶναι τὰ πιὸ δυνατὰ πρότυπά μας, μετὰ τὸν Κύριο.

Ἀλλὰ εἴπαμε ὅτι εἶναι καὶ οἱ συμπαραστάτες καὶ πρεσβευτές μας. Λοιπόν, νὰ ἐπικαλούμαστε τὶς ἰσχυρὲς πρεσβεῖες τους. Νὰ τοὺς μιλᾶμε καθημερινά, ἰδιαίτερα στοὺς Ἁγίους ποὺ πιὸ πολὺ εὐλαβούμαστε, μάλιστα στὸν ἅγιο προστάτη μας· νὰ τοὺς ἀγαπήσουμε, νὰ τοὺς βάλουμε στὴ ζωή μας. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἡ Ἄμεση Δράση τοῦ οὐρανοῦ. Οἱ Ἅγιοι εἶ­ναι τὰ μεγαλύτερα ἀδέλφια μας, οἱ στοργικοὶ προστάτες τῶν εὐσεβῶν· εἶναι τὰ ἐκλεκτὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ ποὺ βρίσκον­ται πολὺ κοντά μας καὶ πολὺ κοντὰ στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

***

Σήμερα εἶναι μεγάλη μέρα γιὰ τὴν Πίστη μας. Σήμερα γιορτάζει ὁλόκληρη ἡ πνευματική μας οἰκογένεια. Σήμερα ἡ Ἐκ­­κλησία φοράει τὸν πιὸ ἐπίσημο στολισμό της, προβάλλει τὰ πιὸ ἐκλεκτὰ παιδιά της. Κάθε Ἅγιος εἶναι ἕνας πολύτιμος λίθος στὸ βαρύτιμο πνευματικὸ ἔνδυμά της. Μακάρι, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῶν Ἁγίων Πάντων, ν᾿ ἀποφασίσουμε ν᾿ ἀκολουθήσουμε τὰ βήματά τους καὶ νὰ προστεθοῦμε στὴν τιμημένη χορεία τους.

https://antexoume.wordpress.com