Την Ελλάδα θα την σώσουν «ΘΕΟ-παλαβοί για αυτήν» και ΑΓΙΟΙ - ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΦΩΤΟ: το μαρτύριο του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ στα χέρια των τζιχαντιστών εκείνης της εποχής (μετά την άλωση της ΠΟΛΗΣ)

Σήμερα μόνο αν βάλλουν υποψηφιότητα στις εκλογές  «ΘΕΟ- τρελοί για την Ελλάδα»  πραγματικοί Έλληνες    έχουμε κάποιες  αυξημένες πιθανότητες  για να σωθούμε. Αλλά επειδή δεν υπάρχουν πολλοί «σαλοί» για  Πατρίδα και ΧΡΙΣΤΟ   καταφεύγουμε  στους ΑΓΙΟΥΣ.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Οι τούρκοι έχουν βάλλει στο μάτι τον 25ο μεσημβρινό και τα ενεργειακά οικόπεδα του Αρχιπελάγους του ΑΙΓΑΙΟΥ μαζί με αυτά της Κύπρου. Νομίζουν οι κρατούντες πρόσκαιροι εξουσιαστές αυτού του αιώνος του απατεώνος  ότι έκλεισαν το σκοπιανό,  αλλά  δεν γνωρίζουν μέσα στο έρεβος του μυαλού τους, ότι αυτό το ίδιο πρόβλημα  φέρνει με ταχύτητα  τα δώρα της τοκογλυφικής Δύσης που είναι  το ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ και τα Ελληνοτουρκικά.

Ήδη  τα βλέπουμε όλα αυτά  εμείς και αυτοί, και ο καθένας θα πάρει το αντίτιμο  με την σειρά του, μέσα σε μια αλληλουχία συγκλονιστικών γεγονότων.  

Η κατεβασιά των Ρώσων θα γίνει δίχως Ερντογάν και  θα τα συντρίψει όλα. Για αυτό δουλεύουν πυρετωδώς οι Δυτικοί.

Όμως ο σουλτάνος θα προλάβει να μας εμπλέξει σε επεισόδια ικανά να τον ξεμπλέξουν από τα μείζονα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει , όπως νομίζει , αλλά δεν…

Το γεγονός της διάλυσης της τουρκίας έχει πάρει αριθμό πρωτοκόλλου όχι μόνο στα στρατηγικά επιτελεία των μεγάλων παικτών, αλλά πρωτοκολλήθηκε πρώτα – πρώτα  στον Ουρανό.

Τα εγκλήματα αυτού του έθνους είναι τόσα που η ανθρωπότητα δεν θα επιθυμεί να θυμάται τίποτε από αυτούς.

Πολλοί μεγάλοι ΑΓΙΟΙ μας είναι θύματα αυτής της παγκόσμιας θηριωδίας των τούρκων.

Οι τουρκαλάδες είναι γνωστοί στον εορτάζοντα την Λαμπροτρίτη  ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ εδώ και πολλά χρόνια.

Στα απάνθρωπα χέρια τους μαζί με  συμμοναστές του και λαικούς μαρτύρησε και  υπέστη  φοβερότατα βασανιστήρια  από τους τζιχαντιστές εκείνης της εποχής. 

Σαν Στρατιωτικός, καθότι  πριν γίνει Ιερομόναχος ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ, πολέμησε ως αξιωματικός του βυζαντινού στρατού εναντίων των τουρκικών ορδών που σάρωναν την αυτοκρατορία και έτσι  γνώριζε καλά  τις μπαμπεσιές του γένους αυτών των αγαρηνών που τις συνεχίζουν μέχρι σήμερα.

Αλλά και σαν προσοντούχος κληρικός του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως γνώρισε τις παγίδες της αιρετικής δύσης που πάντα ζητάει λύτρα βλ. σημερινά μνημόνια. 

Σήμερα ΕΚΕΙ στον 25ον Μεσημβρινό θα δούμε το ΘΑΥΜΑ. Θα είναι η στιγμή που αγαρηνοί τούρκοι θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους, όπως μας είπε καταφατικά ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ και οι τοκογλύφοι θα μείνουν με την μπουκιά στο στόμα.

Θα είναι η στιγμή που θα βυθιστεί στο σύνολο του ο τουρκικός στόλος, όπως μας είπαν άγιοι πατέρες.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ  ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΝΑ ΥΦΑΡΠΑΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑ ΑΙΩΝΙΟ.  

Σας τα λέμε τώρα για να μην αποκάμουμε από τους πολλαπλούς εσωτερικούς και περιφερειακούς κινδύνους που   ήδη μας περιζώνουν. Οι Άγιοι θα μας στηρίζουν εκείνες τις στιγμές και θα πολεμούν μαζί μας. 

Για αυτό να κάνουμε φίλους τους ΑΓΙΟΥΣ μας ώστε  να τους φιλοτιμήσουμε. 

Η σχέση μας με τους Αγίους πρέπει να γίνει βιωματική, ζωντανή, αγαπητική σχέση . Όταν αγαπάς κάποιον θέλεις να μάθεις περισσότερα πράγματα για αυτόν , έτσι τον φιλοτιμείς και αυτός δεν παίρνει τα μάτια από επάνω σου . 

Θα μπορούσαμε να σας αναλύσουμε όλο το γεωπολιτικό πάζλ των ημερών μας καθότι οι ψηφίδες ήδη  μπήκαν στο μεγάλο ψηφιδωτό της Προδοσίας και της Αδικίας κατά της Πατρίδος μας . 

Όμως θα βρεθούν ΑΓΙΟΙ που θα πάρουν το σφυράκι του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ και θα το σπάσουν και με τα νέα κομματάκια θα κάνουν το πανέμορφο ψηφιδωτό της ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ που έρχεται ακάθεκτη και ανέλπιστα, όπως μας έλεγε και ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ 

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο  ΕΟΡΤΑΖΩΝ ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ ο σημερινός ευεργέτης μας; 

Πρόσφυγας ο ίδιος, θλιβόμενος βαρύτατα από τα γεγονότα της διπλωματικής ψευτοένωσης με τους Παπικούς πριν την άλωση, καταδιωκόμενος από την μανία των Αγαρηνών μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε μέσω της ακτογραμμής της Μακεδονίας –  Θράκης με πλοίο  στην Αγιοτόκο νήσο Λέσβο που μάλιστα  πρόσφατα δέχτηκε τον μεγάλο διαφημιζόμενο κατά τα άλλα  ανθρωπιστή Πάπα  για να συνδράμει αυτούς που έρχονται βάσει σχεδιασμού και βυθίζουν τα νησιά μας με ορδές.

ΟΡΔΕΣ και τότε …

Μεγάλη Παρασκευή του 1463 μετά την Αποκαθήλωση η ασκητική παλαίστρα του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ  στο Λόφο των Καρυών στην Θερμή της Λέσβου δέχεται την επίσκεψη Αγαρηνών- Τούρκων από την απέναντι πλευρά της Μικρασιατικής Γης.

Φυσικά σήμερα μέσω της ίδιας θαλάσσιας διαδρομής καταφτάνουν στην νήσο της Λέσβου πρόσφυγες-μετανάστες πιθανόν και ανάμεσα τους πυρήνες τζιχαντιστών. 

Όμως τότε δηλ. την Μεγάλη Παρασκευή του 1463 ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ υποδέχεται τους τζιχαντιστές εκείνης της εποχής φορώντας τον ΣΤΑΥΡΟ του. 

Προτάσσει τον επιστήθιο ΣΤΑΥΡΟ του και τους λέει: 

¨εμείς για ΑΥΤΟΝ αγωνιζόμαστε…¨ 

Και αρχίζουν τα βασανιστήρια όλων των παρευρισκομένων στην  Σταυροπηγιακή Ιερά Μονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου,  την Μεγάλη εκείνη Παρασκευή, μετά την Αποκαθήλωση του Άχραντου Σώματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. 

Είναι η σειρά των Νεοφανών Μαρτύρων του Λόφου των Καρυών να ανέβουν τιμητικά στον ΣΤΑΥΡΟ του ΧΡΙΣΤΟΥ και να γίνουν οδοδείκτες της πονεμένης και αγωνιούσας Ρωμιοσύνης των ημερών μας. 

Το μήνυμα που δίνει η ίδια ΥΠΕΡΑΓΊΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ για την πράξη αυτή των ΑΓΙΩΝ και των μαρτύρων, είναι:  

«την πρόσεξα καλά στο πρόσωπο και κατάλαβα ότι ήταν η Παναγία. Σκέφτηκα αμέσως να την ρωτήσω για την Εικόνα της. Δεν πρόλαβα να ανοίξω το στόμα μου και αποκρίνεται από μόνη της»  

« - Όσο για την Εικόνα μου που ζητάτε, είναι μέσα στο Ιερό. Στο Ιερό ήταν και η άλλη Εικόνα μου που είχαν φέρει οι καλόγηροι, όταν ήλθαν στη Λέσβο από την Θράκη και την είχαν κρυμμένη στον κόρφο τους για να την φυλάξουν. Πότε ο ένας την έκρυβε και πότε ο άλλος. 

Όταν την βρείτε, στην κρύπτη που βρίσκεται τώρα και είναι καλώς τακτοποιημένη και φυλαγμένη, θέλω να ψάλετε τον ΕΘΝΙΚΟ ΥΜΝΟ. 

Εδώ πάνω στις Καρυές μαρτύρησαν για την Πίστη στον ΧΡΙΣΤΟ και για την Πατρίδα»  σελ.387  

Πηγή ¨ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ Α΄ ΤΟΜΟΣ έκδοση 2013 Μητροπολίτου Γουμενίσσης Δημητρίου 

Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ εδώ και πολύ καιρό ¨τα έχει βάλλει¨ με το ψευτορωμαίικο μέσω των Ρωμιών Αγίων.  

Αψευδής μάρτυρας το καινοφανές και Αναστάσιμο Συναξάρι των Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης στον αγιοποτισμένο λόφο των Καρυών στην Θερμή της νήσου Λέσβου που διαλαλεί τα Άρρητα Μυστήρια του Ουρανού σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Ρωμαίικης καρδιάς, όπου γης. 

Ο Συστρατιώτης και ο Πρωτοκορυφαίος σε αυτήν την διαχρονική πάλη για την Πνευματική Λευτεριά της Πατρίδας μας ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ βροντοφωνάζει… « Το Έθνος στον Ουρανό Ηγέρθη και εδώ κάτω Εξανέστη» .  

Ο Άγιος Ραφαήλ ¨δεν κάνει εκπτώσεις ¨ στο αιρετίζων ψευτορωμαίικο και τους τοκογλύφους του, την ορισμένη από τον ΚΥΡΙΟ ώρα θα τους ανοίξει την πόρτα , θα τους πετάξει έξω από τα ¨χωρικά ύδατα της Ρωμιοσύνης¨… καλώντας μας με το:  

« – Ελλάδα σήκω στα πόδια σου και κινήσου εμπρός»   

Η πόρτα εξόδου τις στιγμές αυτές  που βιώνουμε είναι ήδη ανοικτή… ¨την κλωτσιά¨ αναμένουμε από αυτά που έρχονται.

Μνήμη δικαίου μετ εγκωμίων… στον πρώτο Οσιομάρτυρα της Ρωμιοσύνης και απλανή οδηγό της Ανάστασης του Έθνους μας.  

Της Ιθάκης τον Γόνον και της Λέσβου το καύχημα… Το καλύτερο δώρο του Ουρανού στις μέρες μας είναι το συναξάρι αυτού του ΑΓΙΟΥ που έγινε το πιο σπουδαίο κομμάτι της καρδιάς πολλών συνανθρώπων μας που δέχθηκαν την ευεργετική παρουσία ΤΟΥ στις πονεμένες ζωές τους. 

Στο Παγκόσμιο στερέωμα πολλοί τον γνωρίζουν και περισσότεροι τον τιμούν με ύμνους και ωδές πνευματικές και αυτό το οφείλουμε ΘΕΙΑ-ΝΕΥΣΗ στους ταπεινούς εκείνους κατοίκους της ΘΕΡΜΗΣ που (ευαγγελίσθηκαν) αυτό το πρότυπο συναξάρι της Άγιας Βιωτής του που δόθηκε δωρεά στην χειμαζόμενη ανθρωπότητα του αιώνα μας.  

Γνωστή η ιστορία αυτού του Αγίου, ξακουστά τα θαύματα του και Αληθινή η Αγάπη του για το σημερινό κατασκανδαλισμένο πλάσμα του ΘΕΟΥ. 

Αυτός ο Άγιος έζησε μέσα στις τελευταίες αναλαμπές της Παλαιολόγειας ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ και φυσικά μέσα στην οδύνη των χρόνων της Άλωσης, πίνοντας το πικρό ποτήρι όλων των γεγονότων που σημάδεψαν την περίοδο εκείνη.

Ευγενής εξ ΙΘΆΚΗΣ τη καταγωγή, σπουδαστής της Ιατρικής επιστήμης και από αγάπη για την Ρωμαίικη πατρίδα του επιστρατεύθηκε και ρίχθηκε στα πεδία των μαχών για να προασπίσει τα τελευταία εναπομείναντα ελεύθερα κομμάτια της φιλτάτης πατρίδας από την μανία των Αγαρηνών Τούρκων. 

Όμως τελικά τον (κατάπιε) η Φιλανθρωπία του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ γιατί τον ήθελε ολότελα δικό της, γιατί τον ήθελε ΑΓΙΟ, τον ήθελε ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑ, τον ήθελε για να σηματοδοτήσει την δικιά μας εποχή. 

Κοιτάξτε την ευεργεσία του Ουρανού στις ημέρες μας!!! που μας χαρίζει την γνήσια παρουσία ενός Ρωμιού Οσιομάρτυρα που είναι ένας από τους συνδετικούς κρίκους της Ιστορίας του Ορθόδοξου Γένους για να ενώσει τα σπασμένα κομμάτια της Ρωμαίικης ιστορικής συνέχειας και παράδοσης μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. 

Όταν προσκυνήσει κάποιος πάνω σε αυτό το πνευματικό δώρο που λέγεται ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ τρέμει και ανατριχιάζει από το συναίσθημα της ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ που την δίνει απλόχερα παρόλο την δική μας αναξιότητα. 

Ένας άνθρωπος τέτοιος όπως ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ που έζησε μέσα στα νάματα της Ρωμιοσύνης στο ιστορικό-πνευματικό περιβάλλον του σύγχρονου του Ιωσήφ Βρυέννιου και του Γεωργίου Σχολάριου, που αντιμετώπισε σθεναρά τις δολοπλοκίες των δυτικών και των φίλων τους ενωτικών (των τότε Φιλοπαπικών εκείνης της εποχής) και μάλιστα όταν σαν προσοντούχος κληρικός του Πατριαρχείου βρέθηκε ακόμα και στο Παρίσι και το Μορλαί της Γαλλίας για να κάμψει τον αιρετίζοντα φανατισμό τους ώστε να προσέλθουν προς βοήθεια της παραπαίουσας Αυτοκρατορίας την ύστατη στιγμή. 

Ένας τέτοιος Θεοφόρος άνθρωπος που διέδραμε Ιεραποστολικά και με αυταπάρνηση της ζωής του την Μακεδονική ενδοχώρα και την Θράκη που είχαν γευθεί ήδη πιο πριν από την Πόλη την δαιμονιώδη μανία των Τουρκομάνων, Γαζήδων, Αγαρηνών για να συνδράμει και να επουλώσει πνευματικά τις πρωτοεμφανισμένες πληγές του εξισλαμισμού και του γενιτσαρισμού.

(ΚΑΙ σήμερα άλλοι ελαφριά τη καρδιά δίνουν την ιστορία της  Μακεδονίας για το δήθεν καλό μας )   

Ένας τέτοιος πραγματικά Άνθρωπος της πονεμένης Ρωμιοσύνης που έζησε την προσφυγιά εκείνων των ρημαγμένων χρόνων, και δεν κατέφυγε στην εφησυχάζουσα ασφάλεια της Δύσης, όπως προτίμησαν να κάνουν άλλοι εκκλησιαστικοί της εποχής εκείνης, αλλά επέλεξε να σταθεί ακλόνητος παρηγορητής δίπλα στον κατατρεγμένο Ρωμαίικο λαό 

Σαν πρόσφυγας και αυτός μετά την άλωση της ΠΟΛΗΣ βρέθηκε μέσω της θαλάσσης από την ακτογραμμή Μακεδονίας – Θράκης στο Αγιοτόκο νησί της Λέσβου και στο λιμανάκι της Θερμής και από εκεί στον λόφο των Καρυών για να εγκαταβιώσει στο ήδη αναστηλωμένο εκεί Σταυροπηγιακό Μοναστήρι του Γενεθλίου της Θεοτόκου, ώστε  να συνεχίσει να δίνει πάλι την Ορθόδοξη Μαρτυρία του εν μέσω της Γενουάτικης κατοχής του νησιού, μέχρι της τελικής άλωσης του υπό των Τούρκων το 1462. 

Όμως ο ΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ τον προόριζε για τα Ουράνια σκηνώματα και τον έλαβε εκ γης προς Ουρανόν ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΗΜΕΡΑ. 

Ο Άγιος Ραφαήλ ο Ηγούμενος και οι συν αυτώ Άγιος Νικόλαος ο διάκονος, η Αγία Παιδομάρτυς Ειρήνη και οι υπόλοιποι μάρτυρες και συνασκητές Ιερομόναχοι της Ιεράς Μονής του Γενεθλιου της ΘΕΟΤΟΚΟΥ στον Ένηπτο λόφο των Καρυών της Θερμής της Λέσβου δοκίμασαν την βαρβαρότητα του γένους των Τούρκων μακελάρηδων Αγαρηνών, αμέσως μετά την ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής του έτους 1463 με απερίγραπτα βασανιστήρια που τερματίσθηκαν με την αποκοπή της ΑΓΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ του Οσιομάρτυρα ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ λίγα λεπτά πριν εισέλθει η Λαμπροτρίτη, ενώ δύο εικοσιτετράωρα πριν δηλ το Μεγάλο Σάββατο εκείνης της χρονιάς οι μακελλάρηδες δια πριονισμού απέσπασαν την Κάτω Σιαγώνα του. 

Επειδή όταν του πριόνιζαν την κάτω γνάθο τον είχαν κρεμασμένο ανάποδα δεν τρώθηκαν οι καρωτίδες του ΑΓΙΟΥ, ώστε να αποφευχθεί προσωρινά η θανάτωση του. Τότε σκέφτηκαν κάτι πιο αποτρόπαιο, τον άφησαν να περιφέρεται αιμόφυρτος και με φρικτούς πόνους ανάμεσα στους υπόλοιπους μάρτυρες για να τον βλέπουν και να εκφοβίζονται αλλά και ο ίδιος να συμπάσχει με τα μαρτυρικά πάθη τους. 

Και μόνο αυτήν την περιγραφή δεν μπορεί να την αντέξει ανθρώπινος νους..!!!  

Τελικά ο Ηγούμενος του λόφου των Καρυών ήταν αυτός που έκλεισε το ανήκουστο μαρτυρικό δράμα που εκτυλίχθηκε στο πυρπολημένο Μοναστήρι της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ένα τέταρτο της ώρας πριν μπει η Αναστάσιμη Λαμπροτρίτη εκείνης της χρονιάς με την στιγμή της τελευτής του δια αποκεφαλισμού. 

Ήταν εκείνη η στιγμή που γιόμισε ο Ουρανός με Φως γιατί εισήλθαν μέσα στο ΦΩΣ οι πρώτοι Νεομάρτυρες μετά την άλωση της Βασιλεύουσας, ανοίγοντας τον επουράνιο χορό των ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΩΝ του Γένους μας μέχρι και την στιγμή της Παλιγγενεσίας του 1821. 

Έτσι ο Άγιος Ραφαήλ έγινε ο μπροστάρης και ο πρωτοχορευτής σε χορό πρωτόγνωρο και Άγιο ανάμεσα σε οσιομάρτυρες και μάρτυρες και ομολογητές της αγιοπνευματικής σοδειάς των δίσεκτων χρόνων της Βάρβαρης Τουρκοκρατίας που πρέσβευαν ικετευτικά ενώπιον του Θρόνου του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ για την λευτεριά του Γένους των Ορθοδόξων Ελλήνων Χριστιανών.  

Και πράγματι ο ΘΕΟΣ του Κολοκοτρώνη και των κατατρεγμένων Ρωμιών έβαλε την υπογραφή του για ξεκινήσει η πολυπόθητη ΛΕΥΤΕΡΙΑ ανήμερα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ της Υπεραγίας Θεοτόκου Μητρός ΤΟΥ με σκοπό να την ολοκληρώσει παράλληλα με τα μεγάλα γεγονότα της εκκλησιαστικής ζωής μας που σηματοδότησαν πολλές φορές την Σταύρωση του Έθνους που προσμένει με λαχτάρα την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του. 

Δηλαδή η ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΞΟΔΟΣ του Αγίου Ραφαήλ σηματοδοτεί και την ΠΑΣΧΑΛΙΟ ΕΙΣΟΔΟ του Έθνους μας στην νεώτερη ιστορία του με την Αναστάσιμη προσδοκία του Ποθούμενου. 

Ο Άγιος Ραφαήλ ξεκίνησε τον επίγειο Γολγοθά του από το Ποθούμενο ( την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη όπου βρέθηκε σαν προσοντούχος κληρικός λίγο πριν την άλωση) , έφτασε στο μαρτύριο του στον Λόφο των Καρυών και από εκεί στην Βασιλεία των Ουρανών για να μεσιτεύει με την ισχυρή παρρησία του στον θρόνο του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ για τα βάσανα του ίδιου Λαού που και σήμερα υποφέρει τα πάνδεινα από τους ίδιους μάλιστα εχθρούς, όπως και τότε σε Ανατολή και Δύση.  

Η Παρρησία του ΑΓΙΟΥ υπέρ του Έθνους των ΡΩΜΙΩΝ δεν περιορίζει την θαυματουργό παρουσία του στις τέσσερες γωνιές του πλανήτη προς κάθε κατατρεγμένο και καλοπροαίρετο συνάνθρωπο μας. 

Ο τόπος του μαρτυρίου του Αγίου Ραφαήλ και των συν αυτώ Αγίων Μαρτύρων βρίσκεται στον Αγιασμένο λόφο των Καρυών της Θερμής. 

Το δε γεγονός ότι τα Μαρτύρια τους « εν Χριστώ»  συνέπεσαν με τα ΣΕΠΤΑ ΠΑΘΗ του ΚΥΡΙΟΥ μας και την Λαμπροφόρο ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, μας υπομιμνήσκουν την ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ πορεία του ΡΩΜΑΙΙΚΟΥ γένους, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό. Οι Νεοφανείς Άγιοι της Λέσβου και το πρωτότυπο ΣΥΝΑΞΑΡΙ περί αυτών, ακριβώς αυτή την πορεία προσδιορίζει.  

Άλλωστε τα Χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα των ΑΓΙΩΝ ευλογούσαν το χώμα της Λέσβου εδώ και πεντακόσια ολάκερα χρόνια, άγνωστα τότε στους ανθρώπους, γνωστά όμως στην ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ που προνόησε μέσω της ανεύρεσης ΑΥΤΩΝ να νοηματοδοτήσει πνευματικά τους έσχατους χρόνους την ανθρωπότητα με το ελπιδοφόρο μήνυμα της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ. 

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΤΙΣ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ; 

Αναπάντεχα γεγονότα σωτηρίου έτους 1959 

«23 Ιουνίου 1959: Εύρεση του μνημείου ενός αγνώστου ανθρώπου, σε απρόσμενο μέρος, σε αρκετό βάθος κάτω από τα ερείπια του ερειπωμένου ερημοκλησίου στις Καρυές από τον Δούκα Τσολάκη. Επρόκειτο για χριστιανό, όπως έδειχνε το κεραμίδι με τους τρεις σταυρούς στο στόμα του. Ο Δούκας άνοιγε τα θεμέλια για να κτιστεί ένα εξωκλήσι της Παναγίας, όπως το είχε τάμα η Αγγελική Μαραγκού, πεθερά του ιδιοκτήτη Άγγελου Ράλλη, από τότε που είχε δεχτεί ευεργεσία από την Παναγία των Καρυών στα χρόνια της προσφυγιάς. Σκάβοντας λοιπόν ανεύρε το μνημείο. Μαζί του ήταν ο επτάχρονος γιος του Δημητράκης και δύο μικρότερα παιδάκια, που έπαιζαν αμέριμνα κοντά του, ο μικρότερος γιος του Παναγής και ο φίλος του Νικόλας Λαχουρής. 

Τα οστά του αγνώστου νεκρού ευωδίαζαν. Η κάτω σιαγόνα έλειπε. Στη θέση της ένα κεραμίδι με χαραγμένους τρεις σταυρούς σηματοδοτούσε το θρήσκευμά του. Το μνημείο ήταν περιποιημένο, κτιστό πάνω σε κόκκινες πλάκες. Το σκέπαζαν πέτρινες πλάκες. 

Κατά περίεργο τρόπο, τα οστά δεν ανασύρονταν με το φτυάρι, ώσπου αναγκάστηκε ο ανυποψίαστος Δούκας να κατεβάσει το μεγάλο του γιο, το Δημητράκη, για να τα ανασύρει με τα χέρια του. Αυτοί ήταν οι μόνοι που είδαν το σκελετό μέσα στον τάφο και σεβάστηκαν το σκήνωμα του άγνωστου χριστιανού νεκρού.»  http://www.moni-agiou-rafail.gr 

Αυτός ο άγνωστος χριστιανός νεκρός ήταν ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ του οποίου το συναξάρι συνεχίζεται μέχρι και τις ημέρες και ουδείς  γνωρίζει πότε θα συμπληρωθεί ει μη ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ. 

Η  έκθαμβος παρουσία  του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ και των υπολοίπων ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ στον λόφο των Καρυών της Θερμής της Λέσβου  από την δεκαετία του 60 και μετά με την ανεύρεση των χαριτόβρυτων λειψάνων τους γίνεται ακριβώς την στιγμή που ξεκινάει ο λυσσαλέος και με αγριότητα πόλεμος κατά της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ που αποκορυφώνεται στις μέρες μας. 

Να λοιπόν σημείο ότι η Ρωμιοσύνη έχει σήμερα ¨ νοητή αντιπυραυλική –ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ασπίδα¨ από αγίους- πνευματικούς ¨δορυφόρους¨. Ενώ οι οχθροί της Ρωμιοσύνης έχουν βγάλει όλα τα στρατηγικά πυραυλικά τους όπλα για να την εκφοβίσουν ( Βλ. S- 400). Όμως οι αντίχριστοι δεν κοινωνούν του θαύματος της εν ΧΡΙΣΤΩ αιωνιότητας και έτσι είναι καταδικασμένοι να χάνουν στο τέλος.  

Απορούσε έκθαμβος ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου, ο γνήσιος εκφραστής της καθ ημάς Ανατολής και ο πρωτομάστορας Αγιογράφος της πρώτης εικόνας των ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ της Λέσβου, πως ήταν δυνατόν αρχές της δεκαετίας του 60 και όχι μόνο να εμφανίζονται καθ ύπαρ (ολοζώντανα) οι Νεοφανείς ΑΓΙΟΙ του λόφου των Καρυών, να αποκαλύπτουν το συναξάρι τους και σε λίγο η αρχαιολογική σκαπάνη με την ιστορική έρευνα να επιβεβαιώνει  τα λεγόμενα τους;  

Μέσα σε αυτό το Συναξάρι όπως καταγράφηκε στην πρώτη κιόλας έκδοση του από τον Φώτη Κόντογλου, μνημειώδης και εύγλωττη είναι η φράση της ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ:  

«Εδώ πάνω στις Καρυές μαρτύρησαν για την πίστη στον Χριστό και για την πατρίδα» 

όπως ήδη αναφέρθηκε και ανωτέρω. 

Αυτό το αιματοβαμμένο συναξάρι που περιγράφεται με δύο κορυφαίες φράσεις σαν ¨ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΓΑ¨ και σαν ¨Η ΖΩΗ ΕΚ ΤΑΦΩΝ¨ είναι και το συναξάρι του Γένους των ΡΩΜΙΩΝ που πορεύεται εδώ και αιώνες και μέχρι τις μέρες μας ανάμεσα σε νοητές συμπληγάδες. 

¨Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ¨ συνιστά το απρόσμενο δώρο- συναξάρι της άφατης ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ του ΘΕΟΥ που φρόντισε και μας το χάρισε στους έσχατους αυτούς καιρούς για να περιβλέπουμε το μέσα και το έξω μας, ώστε να θέτουμε πνευματικά σημεία αναφοράς στην προσωπική διαδρομή μας ως υποστάσεις βαπτισμένες και μυρωμένες με την ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ, αλλά και να τροχοδρομούμε την Εθνική πορεία του Γένους μας στον ασφαλή διάδρομο του Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού και της ΡΩΜIOΣΥΝΗΣ, που δεν πρόκειται ποτέ να χαθούν έστω κι αν χαθεί το πολιτισμικό κακέκτυπο αυτού του κόσμου που σίγουρα εκ των πραγμάτων, όπως παρατηρούμε στις μέρες μας ετοιμάζεται  ¨να φύγει πίσω¨ σύμφωνα και με την προφητική ρήση του ΠΑΤΡΟ- ΚΟΣΜΑ ¨θα έρθει ένα ψευτορωμαίικο μην το πιστέψετε θα φύγει πίσω¨. 

Ο Άγιος Ραφαήλ πολέμησε στρατιωτικά και πνευματικά για το ΡΩΜΑΙΙΚΟ. Το ψευτορωμαίικο για τους ΑΓΙΟΥΣ μας είναι τελειωμένη υπόθεση.

Η Ελλάδα πρέπει να ξανα ανακαλύψει και να γεννήσει ΘΕΟ- πάλαβους για αυτήν εν δυνάμει αγίους. Τέτοιους δεν τους έχει μόνο ανάγκη αυτή αλλά και ολάκερος ο κόσμος μας που ταλαιπωρείται από δαιμονική μπόρα.  

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ αδελφοί

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας