Οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦν τὴ βελτίωση τῆς κοινωνίας στὴν ὁποία
ζοῦν. Βλέπουν πολλὰ ποὺ τοὺς ἐνοχλοῦν καὶ τοὺς στενοχωροῦν καὶ θέλουν νὰ τὰ
ἀλλάξουν. Ὅμως τὰ πράγματα δὲν ἀλλάζουν εὔκολα. Καὶ ὅταν βλέπουμε ὅτι κάτι
ἀλλάζει, πάντα κάτι ἄλλο παρουσιάζεται, ποὺ τὸ δημιούργησε ἡ διόρθωση τοῦ
προηγουμένου. Ἔτσι ἔχουμε μία ἀδιάκοπη προσπάθεια χωρὶς οὐσιαστικὸ ἀποτέλεσμα.
Πολλοὶ διερωτῶνται, ποῦ ὀφείλεται αὐτό.
Πρωτίστως ὀφείλεται στὴν ἀδυναμία καὶ ἀνικανότητα τῶν
ὑπεθύνων. Ἐνῷ στὰ μάτια τοῦ λαοῦ ἐμφανίζονται ὅτι ἔχουν τὶς λύσεις τῶν
προβλημάτων καὶ στὴ θεωρία εἶναι πληθωρικοί, στὴν πράξη εἶναι ἀνεπαρκεῖς.
Σχεδιάζουν χωρὶς ὥριμη καὶ σταθερὴ σκέψη, δὲν δέχονται τὶς ἀπόψεις τῶν
ἀντιφρονούντων καὶ στὴν προσπάθειά τους νὰ δώσουν λύσεις στὰ προβλήματα καὶ νὰ
διορθώσουν ἐνοχλητικὲς καὶ δυσάρεστες καταστάσεις, ἐπιδεινώνουν παρὰ βελτιώνουν
τὰ κακῶς κείμενα. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ στὴν προσωπική μας ζωή. Δὲν μποροῦμε νὰ
τακτοποιήσουμε ὅσα μᾶς στενοχωροῦν καὶ νὰ πετύχουμε κάτι ἀνώτερο ποὺ θὰ δώσει
ἄλλο νόημα στὴ ζωή μας. Δὲν γνωρίζουμε τί εἶναι ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἐμποδίζει καὶ
ματαιώνει τὶς πράξεις ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε.
Συνήθως ὁ νοῦς μας στρέφεται στοὺς ἄλλους, γιατί
πιστεύουμε ὅτι ἐκεῖνοι εἶναι τὸ μεγάλο ἐμπόδιο. Βέβαια, αὐτὸ μερικῶς συμβαίνει,
ἀλλὰ μόνο στὴ δημιουργία τῶν ἀσχήμων καταστάσεων ποὺ ἀντιμετωπίζουμε. Γιὰ τὴν
ἀντιμετώπισή τους ὅμως πρέπει νὰ στρέψουμε τὸ νοῦ μας στὶς δικές μας ἀδυναμίες
καὶ ἐλλείψεις, δηλαδὴ νὰ διορθώσουμε πρῶτα τὸν ἑαυτό μας καὶ μετὰ νὰ δοῦμε καὶ
τοὺς ἄλλους. Τὸ νὰ ἀφήνουμε τὸν ἑαυτὸ μας βυθισμένο στὸ ἁμαρτωλὸ τέλμα καὶ νὰ
θέλουμε νὰ βοηθήσουμε πνευματικά τούς ἄλλους, εἶναι ματαιοπονία. Δὲν πρόκειται
νὰ πετύχουμε τίποτα.
Αὐτὸ τὸ βλέπουμε συχνὰ καὶ στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας,
ὅπου πολλοὶ κληρικοί, ποὺ δὲν ἔχουν καμιὰ πνευματικότητα, δείχνουν ἕναν ζῆλο
γιὰ τὴν προκοπὴ τοῦ ποιμνίου τους. Ὅμως κανένας δὲν πείθεται ἀπὸ τὰ λόγια τους,
γιατί βλέπουν τὶς πράξεις τους ποὺ δὲν εἶναι σύμφωνες μὲ αὐτά. Ἡ ὅλη τους
«διακονία» δὲν ἔχει κανένα θετικὸ ἀποτέλεσμα. Οἱ ἄνθρωποι εὔκολα καταλαβαίνουν
ποιοὶ τοὺς μιλᾶνε καὶ τί τοὺς ζητᾶνε. Δὲν μποροῦν νὰ δεχτοῦν τὰ λόγια κάποιων
ποὺ εἶναι χειρότεροι ἀπ’ αὐτούς. Τὸ θεωροῦν προσβολὴ καὶ ἀποστρέφονται τοὺς
συγκεκριμένους κληρικούς.
Ὁ γέροντας Θαδδαῖος
τῆς Σερβίας λέει ὅτι «τὸ σημεῖο ἐκκίνησής μας εἶναι ἐσφαλμένο», γι’ αὐτὸ δὲν
πετυχαίνουμε αὐτὸ ποὺ θέλουμε. «Ἀντὶ νὰ ξεκινοῦμε μὲ τὸν ἑαυτό μας, ἐμεῖς
θέουμε πάντοτε νὰ ἀλλάξουμε πρῶτα τούς ἄλλους καὶ τελευταίους τούς ἑαυτούς μας.
Ἂν ὁ καθένας ξεκινοῦσε πρῶτα μὲ τὸν ἑαυτό του, θὰ εἴχαμε παντοῦ τριγύρω εἰρήνη!
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει ὅτι κανεὶς δὲν μπορεῖ
νὰ βλάψει τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνον ποὺ δὲν βλάπτει τὸν ἑαυτό του- οὔτε κι ὁ ἴδιος ὁ
διάβολος. Βλέπετε; Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἀρχιτέκτονες, οἱ μοναδικοὶ ἀρχιτέκτονες τοῦ
μέλλοντός μας». Τὰ προσωπικὰ μας προβλήματα καὶ ἐκεῖνο τῶν ἀδελφῶν μας βρίσκουν
τὴ λύση τους μόνο μὲ τὸν ἀγώνα ποὺ κάνουμε γιὰ τὴν καταπολέμηση τῶν παθῶν καὶ
μὲ τὴ μετάνοια.
Πρῶτα πρέπει νὰ χτίσουμε τὸν ἑαυτὸ μας πνευματικὰ καὶ μετὰ
νὰ δοῦμε πῶς θὰ βοηθήσουμε καὶ τοὺς ἄλλους. Ἀναγκαία προϋπόθεση πάντα εἶναι ὁ
προσωπικός μας ἐξαγιασμός. Κάθε ἄλλη προτεραιότητα δὲν θὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα
αὐτὸ ποὺ περιμένουμε. orthodoxostypos
http://aktines.blogspot.com
