Ήταν η πρώτη φορά
που κατακτούσε την πρωτιά και είχε προετοιμαστεί με ιδιαίτερη προσοχή. Περίμενε
πώς και πώς τη στιγμή αυτή. Οι μέντορές της είχαν στήσει την τέλεια
διαφημιστική καμπάνια. Τα περιοδικά του life style είχαν πάρει φωτιά.
Ο διασημότερος οίκος μόδας είχε δουλέψει γι’ αυτήν. Το ακριβό της φόρεμα τόνιζε
τέλεια τις θαυμάσιες αναλογίες της, αναδεικνύοντας ιδανικά το υπέροχο σώμα της.
Έμπειρες μακιγιέρ είχαν φροντίσει με επαγγελματική λεπτομέρεια το λεπτό της
πρόσωπο. Παντού είχαν στηθεί κάμερες. Δεκάδες προβολείς εστίασαν τις πολύχρωμες
δέσμες τους πάνω σε μια πραγματική θεά, όταν η λαμπερή σταρ έκανε την εμφάνισή
της στο πλατό. Η λάμψη της ήταν μαγευτική! Όμως…
Χρόνια μετά, το
λαμπερό άστρο έσβησε. Μέσα στη χλιδάτη κατοικία της η φημισμένη ηθοποιός άφηνε
την τελευταία της πνοή, δίπλα σε άδεια κουτιά από αντικαταθλιπτικά. Οι τοξικές
εξετάσεις έδειξαν για αιτία θανάτου της την υπερβολική δόση χαπιών. Σε χειρόγραφο
σημείωμά της έγραφε: «Έπαψα να ζω εδώ και πολύν καιρό. Αφότου ο κόσμος με
ξέχασε, δεν έχει νόημα η ζωή μου. Απ’ τη στιγμή που κανείς δεν ασχολείται μαζί
μου, έστω και για να με βρίσει, δεν υπάρχω πια. Δεν αντέχω άλλο να με αγνοούν».
Ήταν ένα άστρο
ετερόφωτο. Έλαμπε μόνο όσο έπαιρνε φως απέξω. Απ’ τις πολύχρωμες δέσμες των
προβολέων. Όταν αυτές σταμάτησαν να εστιάζουν πάνω του, το αστέρι έσβησε. Βυθίστηκε
στο σκοτάδι, στην ανυπαρξία. Δεν είχε δυστυχώς δικό του φως.
Μήπως κι εσύ
επιδιώκεις κάτι παρόμοιο; Ετοιμάζεσαι να μπεις στον στίβο των εξετάσεων. Έχεις
βάλει την επιτυχία στόχο σου. Αλλά ποια επιτυχία; Την επιτυχία της βιτρίνας; Της
στιγμής; Της πρόσκαιρης λάμψης; Της επιφανειακής αξίας; Θέλεις η ζωή σου να
ετεροπροσδιορίζεται πάντα; Να παίρνει υπόσταση από τη διάθεση του κόσμου; Το
νόημά της και η αξία της να εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων; Και να
ενεργοποιείς απεγνωσμένα κάθε διαφημιστικό τέχνασμα για να την εξασφαλίσεις;
Θέλεις την
αναγνώριση των άλλων για να είσαι κάτι; Και όταν αυτή λείπει να μην είσαι
τίποτε; Να μην έχεις καμμιά αξία από μόνος σου; Θέλεις να υπάρχεις μόνο όταν σε
προσέχουν; Όταν τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα πάνω σου; Και όταν τα φώτα της
γιορτής σβήνουν, να σβήνεις κι εσύ; Μετράει τόσο πολύ μέσα σου η εφήμερη λάμψη;
Κι ας τη διαδέχεται μετά το σκοτάδι;
Μια τέτοια επιτυχία
θέλεις; Αλλά τί αξία μπορεί να έχει ένα φανταχτερό περιτύλιγμα, όταν απλώς
σκεπάζει και κρύβει ένα άδειο τενεκεδένιο κουτί;
Γιατί να μην
αναζητήσεις κάτι πιο σίγουρο; Μια επιτυχία μόνιμη; Δεν θα ’θελες να είσαι μια
σταθερή αξία; Που δεν θα εξαρτάται από πρόσκαιρες και αμφίβολες κοσμικές
επιτυχίες; Από τη μεταβαλλόμενη γνώμη των ανθρώπων;
Αντί να κυνηγάς το
στιγμιαίο χειροκρότημα, αντί να ζεις για τη λάμψη των φλας, αντί να στήνεις
προσεκτικά μια όμορφη βιτρίνα και να μετέρχεσαι κάθε διαφημιστικό τρυκ για να
το πετύχεις, αντί να ζεις διαρκώς για το «φαίνεσθαι», φύγε από την επιφάνεια. Απόκτησε
βάθος. Περιεχόμενο με βάρος. Γίνε σημαντικός εσύ ο ίδιος. Αντί να λάμπεις
πρόσκαιρα και επιφανειακά, γίνε χρυσός που θα λάμπει πάντοτε. Πώς θα το
πετύχεις αυτό;
Όταν, πέρα από ξερές
γνώσεις, φροντίζεις να κατακτάς και τις αλήθειες που δεν αλλάζουν από μέρα σε
μέρα. Μάλλον όταν φροντίζεις να γνωρίσεις Εκείνον που είναι η Αλήθεια. Γιατί
συνηθίσαμε να τα βλέπουμε όλα σαν απλά γνωστικά αντικείμενα, υπόθεση του μυαλού
μας. Μα η αλήθεια δεν είναι απλώς γνώσεις, ιδέες που θα τις αφομοιώσει το μυαλό
σου, όπως τις άλλες. Είναι απόπειρα σχέσης με Εκείνον που είναι η Αλήθεια. Η
γνωριμία μαζί Του θα σε κάνει και σένα αληθινό. Θα δώσει νόημα στη ζωή σου. Θα
αληθεύει έτσι ο βίος σου.
Τότε δεν θα φαίνεσαι
απλώς, αλλά θα είσαι πράγματι σπουδαίος. Αληθινός άνθρωπος. Γεμάτος αξία.
Λαμπερός από μέσα σου. Δεν θα χρειάζεσαι τους προβολείς για να λάμψεις. Δεν θα
είναι αναγκαίο να προσφεύγεις στα φτηνά επικοινωνιακά κόλπα για να φανείς. Θα
σου είναι άχρηστη η διαφήμιση. Έχοντας το «είναι», θα περιττεύει το «φαίνεσθαι».
Υπάρχουν όμως
τέτοιοι άνθρωποι;
Ένας γέροντας,
πνευματικός άνθρωπος, ζούσε έγκλειστος, μόναζε δηλαδή μακριά από ανθρώπινα
βλέμματα. Αλλά ήταν για την αγιότητά του πολύ γνωστός και φημισμένος στην πόλη.
Μια μέρα έλαβε την είδηση ότι κάποιος φίλος του, άγιος ασκητής, ήταν στα τελευταία
του. «Πήγαινε, του είπαν, να τον δεις και να τον ασπαστείς προτού πεθάνει».
Ο γέροντας βρέθηκε
σε δίλημμα. «Τί να κάνω; σκεφτόταν. Αν πάω να τον επισκεφθώ την ημέρα, θα
τρέξουν οι άνθρωποι να με δουν, αφού όλοι με ξέρουν, και θα με δοξάσουν. Αλλά
αυτά δεν μου αρέσουν εμένα. Θα πάω λοιπόν το βράδυ, όταν πέσει το σκοτάδι, και
μ’ αυτόν τον τρόπο θα κρυφτώ από όλους».
Έτσι λοιπόν περίμενε
να νυχτώσει και μόνο τότε βγήκε απ’ το κελλί του, σκοπεύοντας
να περάσει απαρατήρητος. Μα λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο. Ο Θεός τού έστειλε
αμέσως δυο αγγέλους δεξιά και αριστερά του με αναμμένες λαμπάδες και του
έφεγγαν να περπατάει στο σκοτάδι. Βλέποντας τέτοιο παράξενο θαύμα και τέτοια
δόξα από τον Θεό, ξεσηκώθηκε ολόκληρη η πόλη και έτρεξαν όλοι να τον δουν. Και
όσο αυτός φρόντισε να αποφύγει τη δόξα, τόσο περισσότερο ο Θεός τον δόξασε. Έτσι
εκπληρώνεται ο λόγος του Ευαγγελίου: «Πας ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται».
(Το Γεροντικόν,
Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, λη΄, εκδ. ΑΣΤΗΡ, σ. 49α).
Αποφεύγοντας το
πρόσκαιρο χειροκρότημα απ’ τους ανθρώπους, βρήκε μια ουσιαστική καταξίωση από
τον ίδιο τον Θεό. Ποιος δεν θα τον ζήλευε!
Δυο διαφορετικά
πρότυπα! Ένα της βιτρίνας, ένα του βάθους. Εσύ διάλεξε την ουσία. Απόφυγε την
επιφάνεια. Μη νομίζεις ότι υπάρχεις μόνο, όταν οι άλλοι ασχολούνται μαζί σου. Γίνε
αυθεντικός, επίγεια εικόνα του Θεού, για να νοηματοδοτείς εσύ ουσιαστικά τη ζωή
σου.
Σ’ αυτόν τον υπέροχο
στόχο στρέφε διαρκώς την προσπάθειά σου· και τώρα που διαλέγεις κάποιον
προσανατολισμό· αλλά και καθημερινά, σταθερά, διά βίου. Σε μια τέτοια θαυμάσια
επιλογή, εύχομαι να έχεις πάντα μια σίγουρη,
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
π. Δημήτριος Μπόκος
Μάιος 2019
Αντιύλη
Ι. Ναός Αγ.
Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
Τηλ. 26820
25861/23075/6980 898 504
e-mail: antiyli.gr@gmail.com
